Patricia heeft al tien jaar geen contact met haar moeder
Ruim tien jaar geleden verbrak Patricia (47) heel bewust het contact met haar moeder. Dat besluit bracht rust in haar leven, maar onlangs heeft ze te horen gekregen dat haar moeder niet lang meer te leven heeft. Moet Patricia nog één keer het gesprek met haar aangaan?
-
Nu ga je al met verwachtingen naar je moeder toe. Immers, je verwacht goedkeuring van haar en je hebt vragen. Het zou dus goed kunnen zijn dat je opnieuw teleurgesteld kan worden. Overigens weet je niet of de situatie het toelaat dat je nog vragen kunt stellen. Wellicht kan ik je de tip meegeven om met een open houding zonder verdere verwachtingen van een gesprek naar haar toe te gaan. -
Lieve Patricia, Ik snap dat het rust geeft als je contact verbreekt met wie dan ook. Dat doe je immers niet voor niks. Ik adviseer toch je moeder te gaan opzoeken. En het laten gaan zoals het gaat. Je hoeft niet oude koeien van 10 jaar terug uit de sloot te halen. Heeft geen zin. Maar ga gewoon langs als moeder zijnde en je krijgt wellicht toch je antwoord niet die je wilt horen. Wanneer er 2 ruzie hebben zijn er 2 ook fout ongeacht hoeveel meer de ene fout is dan de andere. Zou het je helpen als je erover zou gaan praten met je moeder ?? En zou het je helpen als je niet langs gaat?? Denk er zelf over na. Ik geloof dat jij de beste beslissing zal nemen. Volg je hart lieve Patricia. -
Zou zonder verwachtingen naar haar toe gaan. Nu kan het nog, straks is het te laat en zul je jezelf dat je verdere leven bezighouden. -
Als jij denkt dat je sterk genoeg bent om de confrontatie aan te gaan, dan kun je overwegen om te gaan. Je weet eigenlijk vantevoren al dat het op een teleurstelling zal uitlopen, je moeder is zéker niet veranderd. Maar ben jij genoeg veranderd om een negatieve ontmoeting langs je heen te laten gaan? Als dat zo is, is ze een bezoek waard. Ze is toch je moeder, waar je al lang geleden afscheid van hebt genomen. Maar nu kun je nog even je broer bijstaan, en afscheid nemen van je moeders aardse bestaan. -
Hoi Patricia, Ik heb bijna het zelfde meegemaakt. 6 jaar geleden op 10 augustus belde mijn moeder mij ineens... je vader ligt op sterven.. hij wil jou nog 1x zien. Hierop heb ik mijn spullen ingeladen dochtet van 9 maanden in de auto gezegd en ben direkt die kant op gegaan. Tot op de dag van vandaag totaal geen spijt van gehad. Ben heel blij dat ik gegaan ben. Ik denk dat als ik niet gegaan was ik het nu moeilijker was. Ik heb het boek hierna definitief kunnen sluiten -
Ik persoonlijk zal niet er heen gaan , maar ligt eraan hoe jullie contact was. Heel veel sterkte met deze moeilijke beslissing. -
Je broer zou, indien dit nog mogelijk is, eventueel je moeder kunnen vragen of je langs mag komen. Ga zonder te veel verwachtingen bij haar op bezoek en laat het verleden rusten. Straks kan het boek definitief dicht en kun jij je leven weer oppakken met alles wat daarbij hoort. Sterkte!!! -
Ik begrijp dit dilemma wel. Ik heb ook al jaren geen contact met mijn ouders en vraag me soms wel eens af, wat als? (al zou ik nu geen contact met ze willen, te veel zeer). Met mijn oma, om dezelfde reden als mijn ouders, ook jaren geen contact gehad. Vorig jaar te horen gekregen dat ze terminaal was. Ik ben toen toch samen met mijn zus (die wel contact had zo nu en dan) naar haar toe gegaan, ook wilde ik naar haar sterfbed gaan, alleen was ze overleden toen ik onderweg was, en ben ik naar haar begrafenis geweest. Ik ben blij dat ik het gedaan heb. Antwoorden heb ik niet gekregen maar dat hoefde ook niet meer, wel heb ik een hoofdstuk kunnen afsluiten en is er een bepaalde rust ontstaan. Ik zeg als je je moeder nog wil zien, dan moet je gaan, als ze er niet meer is is het te laat. Een keer kun je vast nog wel overbruggen, misschien vaker. Maar als je helemaal niet gaat blijf je altijd met de vraag zitten, wat als? In ieder geval heel veel sterkte en volg je hart. -
Ik begrijp dat het lastig is om naar je moeder te gaan na jaren geen contact, zeker nu ze zo ziek is. Probeer zonder verwachtingen heen te gaan als je ZELF graag wil. De hoop op excuses voor haar gedrag naar jou toe zou ik laten varen. Ik lees dat eerdere pogingen tot een gesprek daarover tot niets hebben geleid. Ooit zei een therapeut tegen mij: "jouw gevoel is altijd waar, jouw waarheid. Een ander beleeft dezelfde situatie op een andere manier en heeft daardoor een andere waarheid" Gevoelens delen heb je gedaan, meer kun je niet doen. Behalve misschien een (laatste) keer je moeder zien en echt afscheid nemen. Zeker als je bang bent dat je spijt krijgt door niet te gaan. Doe het dan puur voor jezelf. Niet voor haar. Hoewel ze het vast fijn zal vinden haar dochter te zien. -
Heb geen verwachtingen van je bezoek aan haar dan valt het ook niet tegen. Bedenk goed als je haar niet bezoekt dat je de hele leven zult afvragen " wat als ik het wel had gedaan" Je kunt het nu nog doen later nooit meer.Nu is het nog je kans maar behoed jezelf ervoor dat je echt geen verwachting of sprankje medeleven moet hebben. Je moet het doen denk ik zodat je later nooit zult denken en de vraag je zou blijven achtervolgen " wat als ik er wel heen was gegaan" Misschien moet je de goede therapeut maar even weer inschakelen voor advies. -
Ik zou afscheid van haar gaan nemen, ik zeg dit omdat mijn man ruim 20 jaar zijn moeder niet had gesproken en toen zij op sterven lag heeft hij haar gedag gezegd en op zijn manier het hoofdstuk moeder afgesloten. -
Hoi Patricia, Mijn moeder is een half jaar geleden overleden. Mijn zus en ik hadden ook geen contact meer met haar door eigenlijk precies dezelfde redenen als jij. Zij was heel egoistisch en we deden alles fout in haar ogen omdat wij niet continue aan haar dachten. We hebben echter geen moment getwijfeld toen we hoorde dat ziek was. En maar goed ook. Ze was binnen 2 maanden overleden. We hebben niet alles kunnen uitpraten, maar er was wel rust en acceptatie gekomen. Misschien dat mijn ervaring jou helpt.. Sterkte en succes! -
stel voor je zelf vast zal ik der spijt van krijgen als ik niet ga , zo ja ga dan zo nee dan zeer zeker niet gaan ik heb ook me dingen met me moeder en vandaag sinds tijden even een dag niet naar haar toe geweest en alles eens rustig kunnen over denken en , ik ben klaar met het zielige gedoe van haar dat zij zo,n zwaar leven heeft gehad enz enz en ze denkt dat ze alles altijd maar kan zeggen , en nooit een weer woord wilt , ik heb besloten om minder vaak der naar toe te gaan ik denk dat , dat een stuk beter is , ook allen maar om me zelf te beschermen sterkte in je besluit