Reacties op: Eenzaam na scheiding, weinig vrienden

Door: Anoniem

Fri, 16 Aug 2024 15:13:15 +0000

Ik zie een hoop overeenkomsten met mijn leven. Mijn relatie is nu 3 weken uit, na een relatie van 10 jaar. Voor mijn ex zelfs mijn ouders en mijn kind opgegeven. Tuurlijk is dat mijn eigen keuze geweest. Heb nu helemaal niemand meer. Mijn broer en zus zijn overleden. Geen enkele vriend. Heb alleen mijn collega’s, maar die hebben ook hun eigen gezinnen. Ik ben compleet radeloos.

]]>

Door: Maria

Sat, 20 May 2023 05:14:37 +0000

Ik snap je helemaal. Na mijn scheiding nu 9 jasr geleden werd het al snel rustig om mij heen qua vrienden. Vaak willen je vriendinnen ook niet bij hun thuis hebben omdat je nu single bent voor hun man ( ja echt gebeurd ) Ik ging veel werken, nachtdiensten draaien, sporten, alleen weg zonder mijn dochter op vakantie. Mensen vinden mij spontaan vrolijk en denken snel dat ik een man heb. Niets is minder waar, nu 9 jaar verder ben ik eenzamer dan ooit en vind het vaak ook sneu staan, zo alleen over heen. Mijn dochter is 23 jaar en inmiddels ook uit huis. Dat is goed want zij heeft ook een eigen leven. Vriendinnen hebben steeds minder tijd totdat je niks meer van ze hoort. Nieuwe contacten leggen vaak geprobeerd maar iedereen leeft maar in zijn eigen bubbel..Gelukkig hebben mijn dochter en ik een sterke band. Daarnaast kom ik uit een zeer toxische relatie van 22 jaar en is mijn vertrouwen flink beschadigd voor een man. Heb veel therapieën gehad maar ik ben en blijf positief mens dus dat is het niet. Eenzaamheid maakt de ziel kapot zeggen ze weleens.

]]>

Door: Jan

Sun, 11 Dec 2022 13:41:41 +0000

Ik voel en ervaar precies hetzelfde.
Ik heb plezier in het werk en fijne collega’s en leuk contact bij mensen waar ik kom als vrachtwagenchauffeur.
Ik werk alle dagen, maar buiten dat om ben ik eenzaam en ervaar het dat men niet zit wachten op mij.
Ik heb wel een app met mijn kinderen en mijn familie.
In het begin ben ik diverse keren bij mijn familie een bakje wezen doen. ze zijn slechts maar 1 keer bij mij spontaan een bakkie wezen doen.
Mijn dochters zie ik ook slechts op de zogenaamde verplichte dagen.

Ik woon in een appartementencomplex en het contact daar bestaat ook maar op een beleeft hoi als je iemand bijna tegen het lijf loop.
Als mij wat zou gebeuren dan zal mijn werkgever hoop ik na een paar dagen hopelijk een verdere poging doen om mij op te zoeken.

]]>

Door: RRR

Sun, 09 Jan 2022 19:37:23 +0000

Ik herken me hier ook in.. twee jaar geleden gescheiden, na bijna 15 jaar samen. Wat nare dingen meegemaakt, toen we een gezin probeerden te stichten. Nu ben ik dus alleen en we hebben nooit kinderen gekregen, dus ook geen contacten kunnen opdoen bij pufcursus of andere moeders op school.. ook deels in het buitenland gewoond, dus echt wortels heb ik überhaupt nooit ergens gehad.

Ik heb misschien 2 of 3 vrijgezelle vrienden, maar die zijn jonger en kunnen zich niet echt in mijn situatie verplaatsen. Ik heb daarnaast een lieve, 7-jaar jongere vriend, die in een andere stad woont. Hij vindt het lastig om zich in mijn situatie te verplaatsen, omdat hij zoiets nog nooit heeft meegemaakt. Hij is nog fris en fruitig 🙂

Met 1 been leef ik een ‘onafhankelijk’ leven en mag ik ’trots’ zijn.. maar met het andere been sta ik wankel en deels nog in het verleden; ik mis mijn basis.

Jullie berichten geven mij het gevoel dat het niet gek is dat ik me alleen voel en veel vrienden ben kwijtgeraakt. Ook dat het niet zozeer aan mij hoeft te liggen.. dank daarvoor. Ik zou heel graag met gelijkgezinden willen praten, maar het lijkt alsof niemand die ik persoonlijk ken hetzelfde heeft meegemaakt..

]]>

Door: Monique

Mon, 06 Sep 2021 09:27:10 +0000

Ik google om te vinden of er iets is wat mijn gevoel beschrijft.. dit is mijn verhaal.. niks is bijna echt uiteindelijk.. ik verloor vorig jaar in een half jaar tijd 3 dierbare ik had na me scheiding een nwe relatie gekregen maar die liet mij na 6 jaar ook in de steek juist nu ik t zo hard nodig had .. iedereen is druk en egoistisch

]]>

Door: Jeroen

Sat, 29 May 2021 05:35:33 +0000

Jeetje, helaas een herkenbaar verhaal voor mij. Altijd veel contacten gehad maar inmiddels moet mëer

]]>

Door: Sandra

Fri, 07 May 2021 08:56:49 +0000

Ik ben 3 jaar geleden ook alleen komen te staan.
Mijn man is zelf uit het leven gestapt.
Klinkt stom maar hij was erg populair.
Bevriend zijn met een succesvol stel is heel iets anders dan met
een in panieke vrouw.Dus ja heel veel mensen haakten af en net toen het iets beter ging bam Corona.
Ik probeer er het beste van te maken maar soms vliegt het naar de keel.Maar goed doorzetten maar,dan moet alles toch weer een beetje goed komen?
Corona is misschien wel een soort reset.Straks moet iedereen weer een soort van opnieuw beginnen.
Die groep is misschien niet zo’n slecht idee.
Tinder is klote.

]]>

Door: Marcel

Mon, 19 Apr 2021 12:25:00 +0000

Hoi Donna,

Ik kan een lang verhaal kort maken, namelijk jou verhaal maar dan ik mij geval.
Exact hetzelfde.

]]>

Door: J

Thu, 18 Mar 2021 09:30:59 +0000

Heel herkenbaar. Gescheiden in volle corona periode. Buiten hard werken en voor mijn gezin zorgen , hobbies van de kinderen enz, nooit veel tijd gehad om een eigen leven verder uit te bouwen. Ook een lange periode met het gezin in het buitenland gewoond, dus sommige vriendschappen van vroeger waren sowieso al verwaterd. Voel me zeer eenzaam met momenten, en dan vnl als de kinderen niet bij mij zijn. Heb wel een aantal vriendinnen, ik noem ze inderdaad misschien liever ‘kenissen’, maar die hebben het druk met hun eigen leven, hun eigen gezin. En inderdaad, zoals jullie hier ook beschrijven, word ook ik aanzien als een hele sterke, zelfstandige vrouw en mama die “er wel zal komen”. Maar het is niet gemakkelijk om je alleen altijd zo sterk te houden. Corona, en daardoor al een jaar van thuis werken, doet er natuurlijk geen goed aan, dat besef ik ook wel. Ik tel af naar post corona, al ben ik daar ook wel een beetje angstig voor soms. Restaurants en dergelijke zullen terug open gaan, maar met wie zal ik dan eens afspreken? Axh, het loopt wel los… alles een beetje tijd geven en open staan voor nieuwe avonturen.

]]>

Door: Gertje

Wed, 03 Mar 2021 07:41:55 +0000

Hier precies hetzelfde. Heel herkenbaar. Geheel onverwacht na 33 jaar bij elkaar verlaten voor een ander die stukken jonger is. “Vrienden” hebben een druk leven en een gezin. Je ziet ze na tijdje niet meer. Ex en vriendin direct aansluiting in de vriendengroep. En nu nog een vriendschap opnieuw opbouwen is wel heel erg lastig. Tijdje een hele goede vriendin gehad (dacht ik) die ook alleen single was. Tot ze een relatie kreeg. Ineens zat zij tussen zijn bevriende stellen en was onze vriendschap ineens helemaal doodgebloed. Niet zo bevorderlijk voor je zelfbeeld allemaal. En in coronatijd kom je ook nergens. Heel eenzaam gevoel

]]>