Inmiddels zijn we een aantal maanden verder. Ik zie jouw bericht zojuist voorbij komen.

Allereerst: hoe is het met je? En heb je nog contact gehad met de “narcist / pathologische leugenaar”?

Ik durf het bijna niet te zeggen, maar ook ik ben zo’n ***** geweest. Ik herken me in wat jij beschrijft: “slachtofferrol, leugen op leugen verzinnen en in de aanval op het moment van bijna ontmaskerd worden”.

Ik kan je niet kort en bondig uitleggen waarom. Toentertijd wist ik dat zelf ook niet. Het gekke is: ik haatte mezelf toendertijd om wat ik deed, maar toch bleef ik er maar mee doorgaan. Het ging niet om de kick, ik leefde constant in angst en zag geen uitweg meer (al was die er wel hoor). Ik walgde van mezelf, omdat ik dondersgoed wist dat ik heel fout bezig was. Toen de constante angst waarin ik leefde wegviel en mijn dubbelleven als een kaartenhuis in elkaar stortte ontstond er “rust”. Rust in de trant van: ik had de tijd om achterom te kijken en zag wat voor schade ik had aangericht. We zijn inmiddels ruime tijd verder, maar ik lig er nog regelmatig wakker van. Ik ben nog regelmatig zo ontzettend boos op mezelf.

Uiteindelijk met behulp van een psychologe erachter gekomen waarom ik zo deed als ik deed. Ik kwam erachter wat het allerbelangrijkste voor me was: dat ene meisje die ik zoveel verdriet had aangedaan. En om te zorgen dat ik nooit meer mezelf zou verliezen moest ik terug naar de oorzaken en hiermee aan de slag. Ik schaam me voor wie ik was, maar ben trots op hoe ik geworden ben.

Ik vind het zo ontzettend lief dat je die persoon wilt helpen. Ik geloof zeker dat mensen kunnen veranderen en dat er misschien een heleboel achter schuilt. Dat is geen excuus, wat je ook hebt meegemaakt in je leven, je blijft verantwoordelijk voor jouw gedrag naar anderen. Maar toch… misschien zit er echt wel een heel erg lief iemand onder dit gedrag. Ik denk alleen niet dat dit zonder psychologische hulp gaat lukken…. Staat de persoon in kwestie hier voor open? Ik vermoed van niet (stond ik ook lang niet).

In mijn geval had ik ook een heel bijzonder iemand die mij wilde helpen. Die nog als enige in het goede van mij geloofde. Toen ik “ontmaskerd” was werd ik (terecht) uitgekotst. Ook door mezelf. Ik haatte mezelf, ik walgde van mezelf. Nu, zoveel tijd later, hoor ik nog haar woorden “diep in jou zit een heel lief iemand”. En om eerlijk te zijn, ze had gelijk.

Over mij werd gezegd dat ik een pathalogische leugenaar was. Ik was veel, maar dat was ik niet. Ik loog inderdaad wel heel erg veel, maar het verschil is: heeft het liegen een doel? Ook al is het een verkeerd doel? Kan je die vraag beantwoorden voor “jouw persoon”?

Degene die dat over mij zei wist trouwens ook dondersgoed dat ik geen pathologische leugenaar was. Maar die persoon was zo kwaad op me dat hij alles van me af wilde nemen. Zelfs na dit wilde ze me nog helpen en dit samen doen. Ze geloofde nog in me. En ik was hier zo blij en dankbaar mee. Uiteindelijk is het hem toch gelukt. Hij dwong me het contact met haar te verbreken (gecompliceerd verhaal). Toen ik eindelijk uit zijn “wurggreep” was en contact zocht wilde ze me niet meer spreken. Dus zijn doel “alles van me af nemen” dat is behaald. Zij was en is namelijk (bijna) alles voor me.

Dat ze me niet wil spreken dat begrijp ik (en ik besef me heel goed dat mijn eigen fouten hierin de oorzaak zijn). Ik blijf hopen dat er een dag komt dat ze dit wel wilt. Ik ben echter bang dat ook zij is gaan terug denken en de conclusie heeft getrokken dat ik een narcist / pathalogische leugenaar ben. Ik wilde je dit vertellen omdat ik de rillingen over mijn rug kreeg toen ik las dat je de conclusie had getrokken dat zij een narcist / pathologische leugenaar is.

Nogmaals: zo ontzettend lief dat je wilt helpen. Maar je kan pas helpen op het moment dat deze persoon hulp accepteert (en dus erkend dat er een probleem is). Als zij dit niet doet dan denk ik dat het beste is om volledig afstand te nemen (en ik vermoed dat er dan iemand wakker wordt geschud).

Maar goed… een pathalogische leugenaar is overigens niet te redden. Het verschil is alleen zo ontzettend moeilijk te zien. De enige die dit kan weten is zij zelf. Maar laten we eerlijk zijn. Als je het vraagt is het antwoord gegarandeerd “nee”. En dan weet je nog niks….

Ik hoop nog een update van jouw kant te horen! Ben benieuwd hoe de situatie zich ontwikkeld heeft bij je. Ik hoop dat je je beseft dat het sowieso niks met jou te maken heeft. En ik vind het ontzettend lief van je dat je nog steeds wilt helpen. Laat het je niet teveel worden!

Liefs,

JJ

Hier heb ik zeker wat aan. De stap om alles te blokkeren is voor mij nu nog erg moeilijk. Die in mijn hart weet ik dat ik dat moet doen. En toch ergens lukt het mij nog niet.