Kindje met grote afwijking
Ik ben zwanger van een kindje met het syndroom van Down. Op de echo is te zien dat er meerdere hartproblemen zijn. Het zou het vierde kindje worden. Het is waarschijnlijk heel egoïstisch, maar ik heb besloten het weg te laten halen. In een gezin met al drie opgroeiende kinderen is geen plaats voor een kindje dat zoveel zorg nodig heeft. Dat is ook de reden dat we deze keer alle testen hebben laten doen. Bij de eerste 3 hebben we alleen een 20-wekenecho laten doen. Toch voelt het hard. Ik weet datber heel veel over te zeggen valt, maar ik ben vooral op zoek naar moeders die dezelfde keuze hebben gemaakt.
-
'In een gezin met al drie opgroeiende kinderen is geen plaats voor een kindje dat zoveel zorg nodig heeft'. Vreemde uitdrukking. Maar ik begrijp dat een kindje dat waarschijnlijk geen overlevingskansen heeft, maar beter niet voldragen kan worden. Dat zou de reden moeten zijn, niet omdat er geen plaats is voor een zorgenkind. -
Zelf heb ik ( gelukkig ) geen ervaring hiermee. Ik ben van mening dat je jullie eigen keuze moeten / en mogen maken. Ongeacht wat voor jullie de reden is. Als je schrijft dat er in je gezin geen plek is voor zo'n zorgenkindje bedoel je waarschijnlijk dat jullie bang zijn dat de andere kinderen tekort gaan komen. Het is volgens mij beslist niet egoistisch als je het niet geboren laat worden. Wat je ook doet , commentaar ga je toch krijgen. Probeer dat dan naast je neer te leggen, je bent aan anderen geen uitleg verschuldigd. Ik wens jullie heel veel sterkte. -
Lieve Felix, Ik heb gelukkig de keuze niet hoeven te maken,maar ik begrijp je wel. Ik heb zelf 4 kinderen,mijn vriend heeft ook een dochter en ondanks de implanon was ik toch even bang dat ik zwanger zou zijn ,mijn vriend en ik hebben er toen over gepraat , ik ben ook 39 en hij 44 , ik zal denk ik dezelfde beslissing hebben gemaakt als jij. Jullie weten wat de meest verstandige keuze is ,voor jullie zelf ,voor het ongeboren kindje en jullie opgroeiende kinderen. Mensen zullen altijd oordelen,maar probeer dat naast je neer te leggen,de pijn en het verdriet van zo'n zware beslissing is al erg genoeg. Veel sterkte -
Mijn ouders hebben die overweging ook gemaakt, toen ze een nakomertje kregen. Mijn moeder was 39 jaar en ongepland (maar wel gewenst, zeggen we er altijd bij) zwanger. Ze heeft al die testen gedaan. Destijds zei ze, dat als het een kindje met ernstige afwijkingen was, het weggehaald zou worden. Godzijdank was het kindje kerngezond. Laatst hadden we het er over. "Wat als..." en toen zei mijn moeder: "ik denk dat ik het toch niet had gekund, ik had je zusje al gevoeld, ik had het nooit weg kunnen halen" Ieder z'n keuze. Persoonlijk heb ik een enorme kinderwens, maar door omstandigheden mag ik mezelf nog steeds geen "mama" noemen. Ik kan dus best boos worden op meiden die "zomaar" zwanger worden en het dan ook "zomaar" weg laten halen. Dan heb ik het over de jonge meisjes, die soms gewoon op een piemel lijken te vallen en -oeps- zwanger zijn. Of als ik zie dat van die Tokkie-figuren (mag ik dat zeggen?) het ene kind na het andere baren. Ja, dan ben ik boos. Jaloers. Whatever. Maar ik snap de overweging in dit geval. Egoïstisch... geen idee. Is het krijgen van een kind sowieso al niet egoïstisch? Die vraag stel ik mezelf vaak: waarom zou je een kind willen laten opgroeien in zo'n rotwereld. Wij willen dat kind, wil dat kind het zelf ook wel? Nee... doe wat je hart je ingeeft. Ik ben van mening dat ook zo'n beslissing een impact op je gaat hebben. Je doet het niet "zomaar". Goed nadenken, beslissen en doen wat jij het beste vindt. Sterkte! -
Hoi Felix, het komt een beetje vreemd over dat er geen plek is voor een zorgenkindje maar ik begrijp je wel. Je bedoelt het niet zó hard, je hebt erover nagedacht. Ik vind je heel dapper en heel goed van jullie om zoiets moeilijks te beslissen. Nee het is niet egoïstisch, het is realistisch. Er zijn mensen die er wel voor gaan, moeten zij weten. Jullie hebben voor deze beslissing gekozen en dat is al heel moeilijk. heel veel sterkte ermee.