Oproep voor documentaire over Abortus
Beste lezeressen van Mijn Gehiem,
Voor een documentaire voor de VPRO ben ik op zoek naar vrouwen tussen 20 en 35 jaar die hun zwangerschap hebben afgebroken. Met deze film hopen we er aan bij te kunnen dragen dat vrouwen hier makkelijker over kunnen praten. Herken je je hierin? We horen graag je verhaal, ook als je niet gefilmd wilt worden. Je kan hier reageren of een mail sturen naar rishuveldhuis@xs4all.nl.
-
Ik zie de discussie over abortus en dat vind ik best gek. Vrouwen die dit overkomen worden weggezet als onnozel en naïef. Ik zou graag mijn verhaal willen vertellen met jullie hulp om te laten zien dan iedereen dit kan overkomen en dat een abortus (overtijdbehandeling) een goede keus kan zijn. Op mijn 24e had ik een knipperlicht relatie als je al van een relatie kan spreken. Het was meer rood, oranje en een hele vage groentint. Iedere keer als we besloten vrienden te zijn kwam er een moment dat we niet van elkaar af konden blijven zo ook op kerstavond. We waren in gala naar een feestje geweest en we belande wat aangeschoten bij elkaar in bed. Ik was gestopt met de pil omdat ik niet zoveel hormonen wilde binnenkrijgen en was aan het overwegen over te gaan op een spiraal. In de tussentijd had ik enkel seks met een condoom, zo ook die nacht. Jammer genoeg was dat niet de beste vrijpartij omdat we moe en een beetje dronken wel probeerde seks te hebben. We begonnen enthousiast maar halverwege besloten we dan we toch echt eerst een dutje gingen doen. De volgende ochtend hadden we gewoon gezellig ontbeten en afscheid genomen. Ik maakte me nergens zorgen over omdat we een condoom hadden gebruikt en bij niet was klaargekomen. Verder had ik die periode geen seks gehad. Een aantal weken later gingen we samen naar het strand en vertelde heb tussen neus en lippen door dat ik niet ongesteld was. Hij vertelde me dat er iets geks was met het condoom. Die was namelijk verdwenen na de vrijpartij. Op dat moment vielen de puzzelstukjes samen, mijn super gevoelige tepels en alle emoties van de laatste weken. Eigenlijk wist ik het wel maar kom op. Hij was niet eens klaargekomen. Het is vast de angst ervoor wat mij dit laat voelen, het kan niet. Normaal ben ik geen ruziemaker maar ik heb die jongen een helse rit naar huis bezorgd ik was kwaad dat hij niet eerder over het condoom had verteld en ik er niet naar had gevraagd. In dat geval had ik een morning afterpil kunnen nemen. Tijdens de rit naar huis zijn we gestopt voor een zwangerschapstest die ik thuis alleen nam omdat ik nog wel overtuigd was dat het niet zo kan zijn. Toen ik de twee streepjes zag geloofde ik het nogsteeds niet. Maar mijn lieve buurmeisje waaraan ik het liet zien bevestigde toch echt dat twee streepjes zwanger betekend. Direct had ik een afspraak bij de huisarts gemaakt waar ik na wat aandringen de volgende dag terecht kon. Na dat bezoek belde ik half hieperventilerend mijn moeder op die met piepende banden kwam om een wandeling te maken en te lunchen. Ze zou me steunen ook als ik besloot ‘t te houden. Omdat ik nog met mijn studie bezig was en het totaal niet zag zitten voor altijd verbonden te zijn met de de jongen waar het zaad van afkomstig was zat er er niets anders op. We belde samen de abortus kliniek. Mijn moeder heeft me door het hele proces heen gesteund wat de band erg versterkt heeft. Ik krijg daar nogsteeds een warm gevoel van. Dat is mijn verhaal. En mijn standpunt over abortus is dat het best gek is dat iemand die wel voor alle voorbehoedsmiddelen is tegen abortus kan zijn. Het tegenhouden is prima maar als het sperma dan toch perongeluk in de eicel terecht komt mag er niets meer aan gegaan worden. Met het gebruik van voorbehoedsmiddelen zorg je er ook voor dat een kind dat eigenlijk geborgen had kunnen worden er niet komt. Mijn abortus was heel vroeg in het proces. Op de echo was het nog niet eens ovaal. Het kon dus ook met medicijnen, een overtijdbehandeling. Maar waar de grens nou moet liggen weet ik niet. Een abortus als het kind levends vatbaar is gaat me wel te ver.