Zelfdoding zoon

Ik ben eind december na 47 jaar gescheiden het ging niet meer.We hebben er een punt achter gezet.Voor mij een verademing.Dus dacht ik ga lekker relaxt verder in 2016.Ik heb 2 zonen en 4 kleinkinderen.Om mijn jongste zoon van 46 gaat het verhaal.Hij is zijn bedrijf door omstandigheden kwijt geraakt,ook is hij zijn kinderen kwijt doordat ze uiteen zijn gegaan.Het was een vreselijke vechtscheiding,daar wil ik niet verder over uit wijden.Ik heb me altijd op de achtergrond gehouden maar de kinderen mocht ik ook niet meer zien,dat heeft me ook veel pijn gedaan maar ja het leven gaat door en ik dacht als ze wat groter zijn komen ze vanzelf wel.Mijn zoon had er zoveel verdriet van en heeft er alles aangedaan om contact te krijgen.Hij is in een depressie beland en kreeg ook veel lichamelijke klachten,hij ging er aan onderdoor!!Zijn kinderen waren alles voor hem hij heeft vaak gezegd als ik mijn kinderen niet meer kan zien dan hoeft het voor mij niet meer.Nu blijf ik kapot van verdriet achter want hij heeft zichzelf op een gruwelijke wijze van het leven beroofd.Ik heb hem herhaaldelijk uit de put getrokken maar het mocht niet baten.Ik kan het nog steeds niet geloven want het is nog te kort geleden.Als ik bij zijn graf sta denk ik…dit gaat over iemand anders maar dat is niet zo.Hij was pas 46 nog veel te jong.Denk nog steeds dat ik in ’n horror film zit….maar helaas.

Een bedroefde verdrietige moeder!!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

  • Rainbow 08-07-2016 10:51
    Wat vreselijk !!!! Gecondoleerd en ik wens jou heel veel sterkte de komende tijd met de verwerking van zo iets onwerkelijks. Ik heb geen advies maar wel een knuffel!!!
  • mir 09-07-2016 20:07
    Heel veel sterkte met dit grote verlies ! Probeer je niet schuldig te voelen, hoe moeilijk dat ook is, je hebt jouw best gedaan voor hem !!! Neem de tijd om te rouwen ! Liefs !
  • WL 17-07-2016 21:59
    Beste Theodora, Wat een horror-scenario inderdaad! Verschrikkelijk om je zoon te verliezen, en al helemaal op zo'n manier. Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd!
  • Patricia 23-07-2016 11:35
    Jeetje Theodora, wat een ontzettend heftig verhaal. Ik voel erg met u mee. Dit zal vast en zeker vaker tegen u gezegd zijn maar u heeft uw best gedaan. Meer had u niet kunnen doen, echt niet. Dit was een keuze die bij uw zoon lag en die keuze heeft hij gemaakt. Zonder na te denken wat dat voor gevolgen heeft. Verblind door zijn immense pijn en verdriet zag hij zichzelf "bevrijden" van alles als enige oplossing. Van buiten af weten anderen dat dat niet de enige oplossing was geweest voor hem. Maar dat is wel iets waar hij zelf in geloofde. Het is verschrikkelijk wat er allemaal gespeeld heeft. Niets kan de pijn en verdriet die u hierdoor ervaart verminderen of wegnemen. Heel veel sterkte met alles.