Ga ik met hem trouwen?
Na mijn scheiding heb ik het best moeilijk gehad. Ik vond het pittig om alleenstaand moeder te zijn. Mijn kinderen waren toen vijf en acht en hoewel ze allebei lief zijn, zijn ze niet de makkelijkste. Zoë, mijn jongste, heeft een pittig karakter, en mijn zoon Eloi heeft een allergie, waardoor hij veel klachten heeft. In de weekenden dat de kinderen bij hun vader waren, was ik blij dat ik even kon bijtanken. Op een dag ontmoette ik Olivier, zo’n jaar geleden. Hoewel de vonken er niet vanaf spatten, groeiden we toch naar elkaar toe en werden we een setje. Ik heb geen vlinders, maar voel me veilig bij hem en om eerlijk te zijn is de praktische steun die ik van hem krijg meer dan welkom. Hij is een betrokken stiefvader voor de kinderen, inmiddels zeven en tien, en een lieve vriend, die altijd voor me klaarstaat. Na een paar maanden kwam hij zo weinig nog in zijn eigen huis, dat hij dit heeft verkocht en bij mij is komen wonen. Het is gewoon zo gegroeid, ik heb er nooit bij stilgestaan. Maar nu heeft hij mij ten huwelijk gevraagd… Tijdens een etentje thuis met mijn ouders ging hij opeens op zijn knieën! Ik heb ja gezegd, maar ik twijfel. Er deugt heel veel aan onze relatie, maar die vlinders zijn er niet, nooit geweest. Kan ik het wel maken om met hem te trouwen? Hedwig (38)
-
Toen ik een jaar of tien geleden mijn toenmalige vriend tegen het lijf liep, was ik ook niet verliefd. Geen vlinders, net als jij. Maar het klopte gewoon. Ik was thuis bij hem, hij begreep me als geen ander. Toen hij helaas veel te vroeg door een hartstilstand bij me werd weggerukt, heb ik pas echt geweten hoeveel hij in een relatief korte tijd voor me was gaan betekenen. Hij was en is nog steeds mijn grote liefde. Vinders zijn maar vlinders. Leuk voor een tijdje, maar zelden blijvend. Ik persoonlijk vind het veel belangrijker hoe je relatie is zonder een verhullende roze wolk. Verliefdheid gaat over, echt houden van duurt (hopelijk) een stuk langer. Ik vrees dat als je hem aan de kant zet om te wachten op een meesslepende romantische verliefdheid zoals die in boeketreeksboekjes, je bedrogen uit zult komen. Geef het een kans. -
leuk je kinderen niet de makkelijkste te noemen. Tjonge zeg echt heel erg, pittig karakter, allergie. Maar goed, gaat niet over je kinderen. Waarom twijfel je? Omdat je geen vlinders voelt? Heb je dat wel gevoeld bij je ex-man? Zo ja, zijn die vlinders gebleven? Nee toch? Ik lees alleen positieve dingen over hem dus wat let je? En niet zo doemdenken zoals bij je kinderen(ze zijn niet de gemakkelijkste bedoel ik). -
Ik kan het me nog zo goed herinneren, die vlinders, dat heerlijke warme gevoel als ik ‘hem’ zag. Regelmatig ben ik verliefd geweest, op mijn vijfentwintigste voor het laatst. Geen van al die jongens bleken de ware te zijn voor me. Mijn man was dat wel, die heb nik ontmoet toen ik dertg was. Ik had geen vlinders, maar ik vond het wel fijn om bij hem te zijn. Die relatie gaat over meer dan verliefdheid. Het gaat over er voor elkaar zijn en houden van. En ik verzeker je: dat is veel beter! -
Als je je afvraagt of je het wel kan maken zegt dat iets. Was er geen overleg toen hij zijn huis verkocht? Als jullie toen geen gesprekken hebben gehad over jullie toekomst samen en jij het vooral praktisch vindt dat hij bestaat zou mijn advies zijn: wacht nog maar een paar jaar. Je kent hem amper, 2 jaar max als ik snel reken en het ergste: je twijfelt, heel erg zelfs. Die vlinders hoeven niet maar dit is wel heel kil. Je schrijft nergens dat je hem aantrekkelijk vind, dat je hem graag aanraakt of met hem knuffelt. Waarom die haast, ook van hem? Huis verhuren voor een jaar lijkt me in deze tijden verstandiger, als het op niets uitloopt staat hij op straat. Je schrok van dat trouwen, waarom wil hij zo graag trouwen? Gaat toch prima zo, ik krijg het gevoel dat hij je onder druk zet met dat aanzoek. Heeft hij schulden, heb je zijn huis gezien, was je erbij toen het verkocht werdt? Meegeweest naar de notaris? Ik krijg er een slecht gevoel bij en zou je aanraden niet te trouwen en ook op papier te zetten wat hij nou eigenlijk is. Een huisgenoot, een partner, wat als er iets met jou gebeurt; wordt hij je erfgenaam? Geen vlindervragen ;-) maar wel realistisch. Ik zou niet trouwen of een contract tekenen met twijfel in m'n hart. Twijfelde je ook toen hij vroeg of hij bij je mocht komen wonen, is dat wel besproken? Ik vind het moeilijk om er zo iets van te zeggen. Je kinderen krijgt hij erbij, zelf zeg je niets leuks over ze. Zijn niet ZIJN kinderen, wat als ze gaan puberen. Rustig aan dus, over een paar jaar kan je ook nog trouwen. En zet iets op papier bij de notaris over schulden en bezit. -
Ik denk dat jij eerst aan jezelf moet werken. Je kan pas echt van anderen houden als je ook van jezelf houdt. Nu ligt alles nog aan je kinderen (niet de makkelijkste en allergie) en aan je vriend. Geef aan bij je vriend dat je wel wilt trouwen maar niet op korte termijn omdat jij er daar nog niet klaar voor bent en eerst de komende jaar aan jezelf gaat werken. -
Hoi Hedwig, Ik heb me persoonlijk wel verbaasd over de adviezen die hierboven zijn gegeven. Natuurlijk is het wel belangrijk om vlinders te voelen en verliefd te zijn (geweest) op je partner. Bij twijfel is mijn advies dus: niet trouwen! Ik heb jaren in een relatie gezeten waarin ik twijfels had, daar wordt je echt niet gelukkig van en zo’n relatie heeft op de lange termijn veel minder kans van slagen. Mijn relatie heeft uiteindelijk ook geen stand gehouden. Op mijn ex-partner ben ik trouwens ook nooit verliefd geweest. Inmiddels ben ik opnieuw getrouwd en erg gelukkig met mijn man, op wie ik heel erg verliefd was in het begin. Het is juist zo belangrijk om een goede basis te hebben, als je wil dat je relatie of huwelijk stand blijft houden in de toekomst. Ik hoop dat je dit advies ook nog ziet. Ik wens je veel wijsheid en geluk toe.