Je zegt het zelf eigenlijk al. Je wil het niet. Luister naar je eigen gevoel.
Ik heb zelf een abortus gehad omdat het niet paste en ben daarna in verwachting geraakt omdat het wèl paste. Hoe krom ook voor ieder ander…
Het waren mijn schoenen waar ik in stond. Mijn keuze en mijn gevoel.
Succes met deze moeilijke periode. En ‘er is geen goed of fout’!
Een dikke knuffel
]]>Het eerste wat bij mij opkomt wanneer ik jouw verhaal lees is dat dit zo heeft moeten zijn. Ik ben een beetje spiritueel aangelegd en geloof dat dingen gebeuren om een reden. Vanuit mijn opleiding weet ik dat een zwangerschap niet alleen maar vreugde met zich mee brengt en dat veel vrouwen heel veel twijfels hebben (ook door de hormonen extra aangestuurd misschien). Misschien dat een psychotherapeut je kan helpen het een en ander op een rijtje zetten.
Ik hoop dat jullie samen een goede keuze gaan maken. Wanneer je de keuze maakt om het kindje te houden hoop ik dat je 100% voor haar of hem zal gaan!
Sterkte en liefs
]]>Ik lees je verhaal en denk dat het zo moet zijn dat jullie een tweede kindje krijgen. Ik ben helemaal niet zweverig aangelegd of zo, maar ik geloof wel in “dat iets zo moet zijn”.
Kijk naar je dochter, hoe dat toen is gegaan, terwijl je niet eens kinderen wilde en toch zoveel liefde hebt voor haar…
Ik ben niet voor abortus in het algemeen, maar ook niet perse tegen. Toch denk ik dat je er in dit geval heel veel spijt van gaat krijgen als je de zwangerschap afbreekt. Ook omdat je man er helemaal achter staat.
]]>