Reacties op: Ongewenst kinderloos: moeder van het kind dat nooit kwam

Door: Steven

Mon, 23 Jan 2023 20:07:17 +0000

Als man is dit ook heel herkenbaar ! ‘k Worstel er elke dag mee.
Bij elke abortus is ook een man betrokken !

]]>

Door: Anita

Sat, 19 Nov 2022 08:11:13 +0000

Ondanks het verdriet wat ik nu intens voel ben ik zo dankbaar voor je verhaal. Ik heb vrij op jonge leeftijd gekozen voor een abortus na 7 weken zwangerschap toen ik volkomen onverwachts zwanger bleek te zijn van mijn ex vriend, met wie ik de relatie een week daarvoor had beëindigd, omdat hij op alle fronten niet de vader was die ik voor mijn kind wilde of kon verantwoorden: drugs, gokverslaving, alcoholverslaving , politiecontacten en schulden,
Tijdens de ingreep bleek in zwanger te zijn van een tweeling. In shock heb ik gezegd dat ze toch door moesten gaan met de ingreep, niet beseffend wat voor impact dit later op mij heeft gehad. Ik ben jaren lang intens verdrietig geweest en heb me enorm schuldig gevoeld. Op de datum van de ingreep heb ik jarenlang 2 kaarsjes gebrand. Jaren later ben ik eindelijk mijn soulmate tegen gekomen. Hij had net zo’n grote kinderwens als ik. Ik was toen net 40.We hebben vrij snel besloten” nu of nooit”.
Twee maanden daarna was ik zwanger. Vanwege mijn leeftijd kreeg ik met 9 weken een echo en zagen we een hartje. Dolblij. Anderhalve week later was het over. Het vruchtje kwam niet vanzelf dus na twee weken toch opname en curettage. Wat een verdriet. Tot onze grote blijdschap was ik 3 maanden later weer zwanger, helaas is ook die zwangerschap in de 13e week misgegaan. En ook toen kwam het niet vanzelf en moest ik na twee weken naar het ziekenhuis om het vruchtje/kindje weg te halen. Ik heb best een vorm van acceptatie gevonden dat ik geen moeder ben geworden maar het doet mij zo’n pijn hoe sommige mensen reageren. Voorbeeld: oh Anita, wees maar blij dat je geen kinderen hebt, lijkt leuk totdat ze gaan puberen.
Zulke opmerkingen doen zo’n pijn.

]]>

Door: Kitty

Tue, 17 Nov 2020 10:34:54 +0000

Hallo, ik herken veel je verhaal, zelf ben ik ook ongewenst kinderloos met een moederhart. Soms raakt het me heel erg, mensen die kinderen hebben, daarom fijn om je verhaal te lezen. Het neemt de eenzaamheid weg…..dank je

]]>

Door: Jose

Fri, 21 Feb 2020 14:41:44 +0000

Hallo..

Ik kan ook geen kinderen krijgen. Ik was 26 jaar toen ik in de vervroegde overgang terecht kwam . Ben wel 4 keer zwanger geweest maar dat liep uit op 4 keer een miskraam . Ik heb nog steeds dat gemis van geen kinderen kunnen krijgen . Je wordt ook nooit geen oma , liefs van jose

]]>

Door: ml

Fri, 24 May 2019 06:11:59 +0000

wat een heftig verhaal, ook ik ben kinderloos en heb er nog altijd veel verdriet van. ik heb het nooit volledig kunnen accepteren.
ik heb wel 3 stiefkinderen die zijn al groot en wonen al zelfstandig.
nu zijn we ruim een jaar geleden opa en oma geworden en dat doet toch wel pijn hoe raar dat ook klinkt.
ik had graag alles willen doen met ze maar helaas kan dat niet ik ben hun moeder niet. en dat is wat jij schreef elke fase in het leven blijft het moeilijk.

]]>

Door: Priscilla

Sat, 09 Mar 2019 12:17:33 +0000

dit gaat niet over je verlangen om kinderen te krijgen, het gaat over, zoals je al zei, het perfecte plaatje. Ik ben van mening dat je de pijn aan jezelf hebt toegebracht. U wou een kind, zolang het maar bij het perfecte plaatje paste, anders niet. Het spijt me als ik te eerlijk ben.

]]>

Door: Mindel

Wed, 27 Feb 2019 22:32:22 +0000

Ha Carolina,
Prachtig verwoord! Alleenstaand of stel maakt met kinderloosheid niet veel uit. En zelf worstel ik met geen omaschap op dit moment. Ook dat nog. Was gelukkig maar nu lastig. We kennen elkaar.

Kinderloosheidspijn elke keer een laagje dieper. Schil voor schil als een ui. Dacht er ooit klaar mee te zijn, Komt goed.

Ook als mens ben je heel! Hoewel zoekend in elke fase.

Dank!

Liefs,

Mindel

]]>

Door: Elly

Wed, 27 Feb 2019 19:27:28 +0000

Helaas heb ik nooit kinderen kunnen krijgen. Op 29 jarige leeftijd is mijn baarmoeder al verwijderd. Kon er altijd vrij goed mee omgaan, mede ook omdat er een erfelijke ziekte in het spel is. Maar nu ik ouder word en leeftijdsgenoten allemaal oma worden kimt toch het gemis. Heb geen broers of zussen meer geen ouders dus nu komt steeds meer het gemis.

]]>

Door: Ineke van de Kooij

Wed, 27 Feb 2019 13:09:04 +0000

Ja Carolina. Ik herken alles.
Ik heb al deze dingen verwerkt.
Heb het een plekje gegeven.
Dat maakt het leven een stuk makkelijker.
Probeer er niet aan te denken en te genieten
van het leven.
Ineke

]]>