MIJN PROBLEEM (Ik moest schrijven over een probleem dat eigenlijk geen probleem had hoeven zijn als dat ik er niet zoon groot probleem van gemaakt had)g

Ik heb een probleem, en jij weet al de beste wat dat is. Jij bent mijn probleem, op ieder moment van de dag denk ik wel aan je. Hoe graag ik je altijd alles wil vertellen wat ik meemaak op een dag… Ik weet niet hoe je het voor mekaar hebt gekregen maar je hebt me in een positie waar dat ik echt alles voor je over heb. Je hebt me zo sterk vast in die positie dat ik mezelf verlies over jou, Ik wil elke seconden van de dag weten waar je bent en met wie. Omdat ik je simpelweg gewoon niet vertrouwen kan, maar niet omdat ik denk dat je beter kan krijgen want ff serieus wie is er nou zo hopeloos over jou dan dat ik ooit ben geweest. Het idee dat ik in mijn hoofd heb probeer ik langzaam los te laten, wat ik erg moeilijk vind want ik geloof dat iedereen op een goede manier veranderen kan. Alle lieve woorden die je ooit tegen me hebt gezegd blijven zich opnieuw afspelen in mijn hoofd, maar daarbij komen helaas ook andere dingen kijken die ik niet zomaar vergeten kan. Hoe stom ik het ook vind om er over te praten is het wel mijn realiteit, want ik zit er mee, ik kom niet verder. Al mijn vertrouwen is langzaam aan beschaad, alsnog neem ik je er helemaal niks van kwalijk want we leven beide pas voor het eerst. Ik had het graag anders gezien, maar he het leven is helaas niet voor iedereen een ponykamp. Ik blijf maar situaties bedenken in mijn hoofd van hoe het had kunnen zijn, hoe het zou kunnen zijn als jij mij echt die kans zou hebben gegeven. Woorden kunnen niet genoeg omschrijven hoeveel pijn het me daadwerkelijk heeft gedaan, het koste me echt een stukje van mij. In dat stukje van mij dat ik ben verloren heb ik wel een stukje van jou terug gevonden, zonder dat ik denk dat je het ooit hebt doorgehad. Ik wil je bedanken voor alle steun en moed die je ooit op me hebt ingepraat, ik denk er elke dag aan. Mijn therapeute vroeg me wel eens wat houd jou in stand, makkelijk mijn antwoord was altijd jou. Je hebt me laten zien dat het leven meer is dan een opsomming in mijn hoofd, en dat er velen leukeren momenten geleefd kunnen worden. Mijn mooiste momenten zijn dan ook echt zeer zeker met jou geweest, en die draag ik voor altijd met mij mee.
Hoewel ik mijn dromen in stand hou, van hoe dat jij en ik over een paar jaar alsnog zouden kunnen zijn, laat ik het ook een heel klein stukje los. Mijn dromen van mooie kinderen met zoon prachtig neusje als jou, en niet te vergeten die ohzo lieve lach. Mijn echte probleem was niet jij, het was dat ik mezelf verloor in mijn liefde voor jou, mijn probleem wat mijn grootste droom blijkt te zijn.
xx Je Liefste