gedumpt op de verloskamer

Nu bijna twee jaar geleden lag ik met weeën op de verloskamer. Mijn vriend en ik hadden net een groter huis gekocht en niets stond ons geluk nog in de weg. Althans dat dacht ik. De komst van onze dochter was een kroon op onze relatie en we konden niet wachten op het moment dat we haar in echte lijve konden vasthouden.
De weeën begonnen onverwachts op een donderdag en vanwege de verbouwing thuis kozen we voor een bevalling in het ziekenhuis dus mijn moeder reed mij naar het ziekenhuis en ondertussen mijn vriend bellend dat het zover was.
Eenmaal in de verloskamer geïnstalleerd kwamen de weeën goed op gang. Mijn vriend was onbereikbaar en hoewel hij er allang had moeten zijn… geen spoor van hem.
Ik raakte in paniek. Wat als hem wat gebeurd is?
Om 2 uur snachts is onze dochter geboren. Zo klein zo perfect.. wat een wonder. Gelijk verliefd! Geen spoor van mijn vriend.
In de ochtend klaar om naar huis te gaan wist ik dat er iets niet klopte.
Mijn schoonfamilie was onbereikbaar en vriend spoorloos.
Om half 9 vlak voor mijm ontslag kwam hijde vverloskamer in. Wierp een blik op onze dochter en keek mij aan. Daarna de woorden…
Ik wil geen kind. Ik wil geen relatie. Het is voorbij.

Daar stond ik dan diezelfde ochtend, bij de burgelijke stand.
Mijn kleintje zonder vader,ik zonder vriend, wij zonder huis.

Wat heb ik het afgelopen twee jaar zwaar gehad. Zoveel vragen. Angst? Koudwatervrees?

Het bleek een ander.
Wat was ik blind met liefde voor hem.
Inmiddels is mijn meisje bijna twee. We hebben het goed. Mijn ex heeft inmiddels zijn relatie uit. Soms kom ik hem tegen als ik zijn ouders bezoek (want mijn dochter heeft recht op haar grootouders en andersom). Hij heeft geen spijt. Hij draagt financieel niet bij en wil ook geen contact.

Er is geen haat voor mij. Wel veel vragen… waarom?
Ik kan nooit snappen hoe iemand zoiets moois en kostbaars de rug kan toekeren.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

  • Angela 30-03-2016 10:31
    Oh meid, wat moet dit verschrikkelijk voor je zijn.. Ik heb er geen woorden voor, hoe kan iemand je op deze maniet verlaten? Je dochter die opgroeit zonder papa. Wat ik erg raar vind is dat je ex-vriend wel een kind met je wilde enz. En dan is het zover en dan wil hij het ineens niet meer.. Meid, je moet maar zo denken, jullie zijn beter af zonder hem. Op zo iemand kun je toch niet rekenen. Vind het enorm dapper van je dat je nu alles op een rijtje hebt. Het is ook goed dat je dochter haar opa en oma nog ziet en een band mee op kan bouwen. Ik wens je alle geluk, liefde en gezondheid toe, ook voor je dochter. Knuffel
  • Missy 08-04-2016 12:29
    Waarom draagt hij financieel niet bij? Dit kan je afdwingen he, hij is het wettelijk verplicht. Verder onwijs veel respect voor je, je bent een supersterke vrouw die haar kind geen slachtoffer laat worden van de gebeurtenissen. Heel goed dat de relatie met opa en oma behouden blijft.
  • luuf 23-05-2016 06:49
    Wat en heftige periode, je bent net bevallen en dan krijg je zoiets over je heen gestort, en nee het valt ook niet te begrijpen hij zoiets moois en liefs de rug kan toekeren.
  • Twijfelaar 06-07-2016 11:02
    Ik twijfel over dit verhaal, het lijkt me, als je je (ex) vriend verteld dat je zwanger bent er al een reactie moet zijn gekomen dat hij geen kinc wil. Of minstens zouden er een paar bellen moeten hebben gaan rinkelen tijdens de zwangerschapsperiode, het lijkt me sterk dat hij géén kind wil en dat in die periode voor zich heeft weten te houden. Ook zou hij je in die periode verlaten kunnen hebben, maar dat heeft hij niet gedaan. Ook vreemd dat noch hij, nog zijn familie onbereikbaar waren tijdens de bevalling. Daarnaast is het erg naief niet te weten dat je niet weet dat er een wettelijke plicht is dat de biologische vader betaald voor het kind, je kan desnoods een dna test afdwingen als hij het vaderschap ontkent en desnoods loonbeslag laten leggen. Twijfel, twijfel, twijfel.
  • Marina 03-12-2017 18:38
    Wat is dat voor een vreemd figuur die zo zijn vriendin en dochter achter liet? En die schoonouders, daar heb ik ook geen goed woordje voor. Heb je wel nog wat familie en vrienden die jou kunnen helpen? Ik neem aan dat het jou eerste kind is. 2 jaar en dan zonder vader. Maar je hebt je zelf niks te verwijten. Ik kan je alleen nog sterkte wensen.