Mijn man is onhygiënisch en agressief
Na een pijnlijke relatie met narcistisch geweld op jonge leeftijd heb ik op mijn 30e mijn huidige man ontmoet via een datingsite. Ik stond weer open voor de liefde en ik voelde me erg eenzaam. Ik was bang dat ik net als mijn zus alleen zou blijven zonder kinderen.
Op een dag installeerde ik een dating app. Na een paar mislukte dates ontmoette ik mijn huidige man. Ik vond hem qua uiterlijk wel aantrekkelijk maar ik heb nooit verliefde gevoelens voor hem gehad. Qua karakter had ik soms al mijn twijfels.
Al vroeg in de relatie begon hij over zijn kinderwens. Na 6 maanden daten bleek ik zwanger. Ik was ermee ingegaan en ik was na een maand al zwanger. Mijn droom om eerst te trouwen en dan pas kinderen te krijgen viel daarmee uiteen. Mijn ouders vertellen dat ik zwanger was vond ik heel erg moeilijk. Ik verstijfde. Achteraf was dat denk ik omdat ik die van binnen niet zwanger wou zijn van hem. Het was me allemaal te snel gegaan en hield ik wel van hem? Nee, totaal niet. Geen kriebel, niks.
Na de geboorte van mijn dochter gaf mijn man al vrij snel aan een 2e kind te willen. Ik wou echter graag trouwen. Zijn oplossing hier voor was dat we in dat jaar nog zouden gaan trouwen, oftewel we hadden nog 6 maanden om te trouwen voordat het jaar voorbij zou zijn. Vol verbazing van mijn familie zijn we na 4 maanden getrouwd. Na de bruiloft was ik gelijk zwanger van de 2e.
Inmiddels heb ik 2 dochters waarvan 1 veel zorg nodig heeft. Dat doe ik met alle liefde omdat ik van mijn kinderen houd. Echter houd ik niet van mijn man.
Elke dag als hij thuiskomt moet hij meteen naar de wc “even schijten”. Na het toiletbezoek trekt hij zijn werkpak uit en loopt hij de hele middag en avi d in zijn boxershort. Mijn man heeft de vieze gewoonte om de hele dag met zijn hand in zijn broek te zitten, van voor maar ook van achter. Volgens hem heeft hij veel last van zijn anus. Na het toiletbezoek heeft hij er dus totaal gwen moeite mee om de woonkamer in te komen en met zijn hand in zijn broek te lopen. Zijn hand zit dan bij zijn anus. Soms haalt hij zijn hand weg en bekijkt hij zijn vingers of er iets aan zit en smeert hij het af. Super goor natuurlijk.
Doordat ik mijn man niet hygiënisch vind wil ik ook geen intimiteit. Ik kan het gewoon niet. In het afgelopen jaar lukte intimiteit ook niet omdat mijn lichaam letterlijk dichtslaat. Het past niet zeg maar.
Maar naast het hygiëne probleem is mijn man ook agressief. Hij heeft adhd en heeft daardoor een kort lontje. Een normaal gesprek kan ik nooit met hem voeren. Als ik mijn gevoelens over iets uit, een ergenis bijvoorbeeld van de buren, dan helpt hij me niet, nee hij brandt me alleen maar af. Maar ook zijn agressieve houding doven bij mij het gevoel dat ik nog verder wil.
Niet zo lang geleden zijn we op vakantie geweest. Voordat we het huisje ingingen brak er ruzie uit. Hij liet onze hond als eerste naar binnen waardoor de riem mijn dochtertje omver duwde. Ik zei ‘dat is niet handig he?’, waarop hij antwoordde dat hij me zo hard zou willen slaan nu. Ik schrok van zijn antwoord en zei dat die normaal moest doen en dat je zoiets niet kan zeggen tegen je vrouw. Diezelfde avond zouden we gaan zwemmen met de kinderen. Omdat ik de situatie niet was vergeten barste de bom weer. Hij verwachtte dat ik weer leuk ging doen terwijl het voor mij niet opgelost was. Hij begon te schreeuwen tegen me op het vakantiepark en impulsief zoals hij is liet hij ons achter en bleek hij achteraf met de trein bijna naar huis te zijn gegaan.
Ik wil het liefst van mijn man scheiden en een rustig leven leiden zonder agressief gedrag. Er zijn veel agressieve incidenten geweest. Zo wou hij een keer op de snelweg uitstappen terwijl onze dochter achterin zat. En hij stond een keer voor me en wou me er niet langs laten. Maar ik wil mijn kinderen niet voor de helft verliezen aan hem. Ik wil dus eigenlijk nog een paar jaar wachten tot ze wat ouder zijn .
-
'Ik wil mijn kinderen niet verliezen voor de helft aan hem'. Ik lees jouw behoefte, maar waar is de behoefte van je beide kinderen? Waarvan een met zorg? Want als ze ouder zijn, wat verandert er dan waardoor je dan wel kunt, wilt of durft te scheiden? Kies voor je kinderen meid en daarmee voor jezelf. -
Wat ik hier lees over hoe je man zich gedraagt, is hij inderdaad nogal smerig. Ik mag hopen dat hij zijn handen wast voor hij spullen of kinderen aanraakt, dit zal wel ijdele hoop zijn ... Persoonlijk denk ik dat het ontzettend schadelijk is voor de toekomst van je dochters, voor hun emotionele ontwikkeling om nog jaren te zien hoe hun moeder doodongelukkig doorstrompelt. Ze merken. dit wel degelijk. Laat je dochters zien wat een sterke vrouw doet. laat niet over je heen lopen, niemand heeft het recht zo tegen je te praten en je zo te behandelen. Hij leert zich maar gedragen en wassen of je vertrekt. Er is niet altijd een 50/50 regeling. Er zijn andere mogelijkheden maar blijf nooit bij elkaar voor de kinderen. Ze kunnen zich echt verantwoordelijk voelen voor jouw ellende, dat is verschrikkelijk. Kinderen hebben zoveel meer aan een gelukkige moeder. Ze zullen je voorbeeld onthouden en leren voor zichzelf op te komen.