Sex met schoonvader
Het begon onschuldig, zoals altijd: een logeerweekend eens per 2 maanden bij mijn schoonvader Mijn vriend en ik wonen niet samen. Hij woont op kamers en is 23 jaar. Ik ben net 19 jaar maar toen nog 18 jaar. Ik woon nog bij mijn ouders. Mijn vriend was laat van zijn kamer vertrokken, vast in verkeer, en ik zat hierdoor met zijn vader alleen op de bank, twee glazen rosé tussen ons in. “Wil je nog een dekentje?” vroeg hij, maar zijn blik bleef hangen toen ik mijn benen onder me vouwde.
De televisie speelde zacht op de achtergrond, maar zijn aandacht lag ergens anders. “Je lijkt gespannen,” zei hij, terwijl zijn hand kort mijn schouder raakte. Ik glimlachte ongemakkelijk, maar mijn huid tintelde want nu was ik alleen met deze knappe man. We zwegen waardoor de situatie ongemakkeklijk werd en ik aangaf om maar alvast richting bed te gaan. Nu al zei hij het is nog geen eens 20:30! Ik moppelde als smoes dat ik last had van hoofdpijn.
Later, in het donker, hoorde ik zachte stappen op de gang. De deur ging op een kier. “Ik wilde even checken of je alles had,” fluisterde hij, met een stem die te zacht was voor een vaderlijke zorg.
“Kom anders even zitten,” zei ik, zonder het echt te bedoelen, maar verlangend naar iets wat ik niet wilde toegeven. Hij kwam dichterbij. Ging op de rand van het bed zitten. Zijn hand raakte mijn knie.
“Ik mis soms… verbondenheid,” zei hij. Hij was ook al wel weer best lang vrijgezel. Onze blikken kruisten elkaar in het schemerlicht. “Dit is fout,” fluisterde ik. “Maar voelt zo…”
Zijn lippen raakten de mijne, langzaam, zoekend. Mijn hart bonsde, mijn verstand protesteerde, maar mijn lichaam gaf zich over. Alles in mij smolt, verloor richting, en vond tegelijk een nieuwe grens. Hij bleef na de daad nog even totdat ik een bericht kreeg van mijn vriend dat hij met 10 minuten er was.
De geur van zijn aftershave hing nog in de lakens maar mijn vriend had niets door. Mijn vriend is een lieverd en die verdient het niet maar mijn hart ligt bij zijn vader. Ik weet niet wat ik moet doen. Als ik mijn relatie beindig dan voelt het nog als verraad als ik zit te rommelen met zijn vader. Ook zou ik mijn vriend missen want het is echt mijn kameraadje en is zo lief. Maar dit verzwijgen voelt slecht maar ik durf dit niet te vertellen want hij kijkt erg tegen zijn vader op. Zijn vader is zijn voorbeeld figuur en ik wil die band tussen die twee niet kapot maken. En zijn verdriet zien als ik dit vertel…. ik kan het niet…. Maar zijn vader kan ik niet uit mijn hoofd zetten en kijk ik al uit naar de volgende logeerpartij en zit al een plan te trekken zodat we even samen zijn en sex kunnen hebben want dat is met hem magisch! Misschien als ik het uit maak zie ik zijn vader nooit meer en dat trek ik niet.
-
Dit kan echt niet! Je weet dat je vreemdgaat en hem verraad. Je kan het beter vertellen, want ooit op een dag zal hij er toch achterkomen. -
Ik kon het niet langer voor me houden en heb het hem verteld. Zijn gezicht verstarde, hij draaide zich om en liep weg. Sindsdien: stilte. Geen bericht, geen telefoontje. Zijn vader zwijgt ook. Ik weet niet wat er tussen hen speelt. Heeft hij met zijn vader gesproken? Hebben ze ruzie? Of helemaal geen contact meer? Ik weet niet of ik moet afwachten of zelf iets moet doen. -
Het lijkt wel op een scene uit één of andere pornofilm, als dit echt is (En ik heb mijn twijfels, want zo achterlijk kan bijna niemand zijn.) dan laat je het er bij zitten en doe je helemaal niks meer dan afstand houden, zwijgen en schamen. -
Na weken radiostilte kreeg ik gisteren ineens een bericht van mijn ex. Hij wil zondagavond afspreken op neutraal terrein. Van zijn vader heb ik nooit meer iets gehoord. Mijn ex schreef dat hij mij enorm mist maar dat hij dit mij nooit kan vergeven. Hij zit met heveel vragen. Nu pas besef ik hoeveel ik écht van hem houdt. Ik weet niet wat ik moet doen… moet ik gaan of dit hoofdstuk sluiten? Wat ben ik stom geweest!!! -
Ik zou die zondag afspreken en gewoon met hem praten. Hij heeft echt het recht voor uitleg. En wat bezielde jou om een affaire met jouw vader te hebben? zomaar niks meer van jou horen zou ik NIET doen, omdat je hem meer pijn zal doen. Verder moet je ook echt goed begrijpen dat je zijn vertrouwen doorbroken hebt en hem echt gekwetst hebt. Herstel duurt gemiddeld gezien wel 2 jaar. Ik zou als zou als ik jou was die zondag gewoon met hem praten. -
We hebben afgesproken en ik heb al zijn vragen eerlijk beantwoord. Het werd ook nog erg gezellig. Toen hij wegging, gaf hij me een kus en vertelde: “Ik neem pas weer contact op als ik er aan toe ben." Dit heeft hij ook tegen zijn vader gezegd, vertelde hij mij. Zijn vader gooide het op teveel drank en pas later het besef kwam. Dat hij absoluut geen gevoelens voor mij heeft maar wel de intimiteit mist. Dit is gewoon door zijn vader gelogen. Nu zit ik met een dilemma: moet ik doorgaan met mijn eigen leven en dit hoofdstuk als afgesloten zien, of is er nog hoop dat het weer goedkomt? Over ongeveer drie weken is hij jarig, moet ik dan bellen, een kaartje sturen, een verrassing regelen, of gewoon niets doen? Ik voel al de neiging om te appen: “Fijn je gezien te hebben.” Zijn vader wil ik nooit meer zien, ik ben zo op hem afgeknapt. Hij had wijn gedronken maar absoluut niet teveel. -
Hou eens op met die walgelijke aandachttrekkerij. Je hebt twee levens en de relatie tussen vader en zoon verwoest en je hebt totaal geen besef van je eigen domme schuld. Ik hoop nog steeds dat dit een totaal verzonnen onzinverhaal is, want niemand kan zó dom en kortzichtig zijn.