Alettes werk houdt nooit op

Alette (49): “Toen mijn oudste twee jaar geleden het huis uitging, voelde dat als een leegte die ik moest vullen. Daarom greep ik de kans om als projectmanager in een nieuw hotel aan de slag te gaan. Het leek me prachtig om met anderen iets op te bouwen en ervoor te zorgen dat alles op rolletjes loopt. En ik ben nooit bang geweest om hard te werken, dus ik dacht dat dit wel bij me zou passen.”

Werkdruk

“Het werk past inderdaad bij me, maar de werkdruk: dat is een ander verhaal… Een hotel stopt nooit, het draait dag en nacht door, en dat geldt ook voor mijn werk. Twee jaar lang ben ik constant bezig geweest. Eerst dacht ik: het is tijdelijk, tot alles staat. Maar nog steeds zijn er problemen. De catering loopt bijvoorbeeld telkens in de soep, omdat leveranciers steken laten vallen. En bij de receptie loopt het ook niet: het lukt maar niet om een stabiel team op te bouwen. En wie wordt er gebeld als er gaten vallen of er een crisis is? Ik dus.”

Uitputting

“In het begin voelde dat als verantwoordelijkheid, nu voelt het vooral als uitputting. Ik merk dat mijn lijf protesteert: ik slaap slecht, ik voel me snel opgejaagd en ik ben thuis vaak te moe om nog te genieten. Soms denk ik: hou ik dit nog lang vol? Ik herken de signalen – het lijkt alsof ik langzaam richting een burn-out ga, en dat beangstigt me. Als ik zo doorga, dan loop ik vandaag of morgen mezelf volledig voorbij, en dat wil ik niet.”

“Ik wil dit werk graag goed blijven doen, maar niet ten koste van mezelf. Hoe kan ik dit veranderen?”