- Home
- Wat zou jij doen?
- Carla (46) heeft een langeafstandsrelatie met een Zuid-Afrikaan
Carla (46) heeft een langeafstandsrelatie met een Zuid-Afrikaan
Tekst: Redactie Mijn Geheim
Ik had nooit gedacht dat ik op mijn 46e nog eens verliefd zou worden, maar het gebeurde wel. Via internet leerde ik Carl kennen. Toen ik zijn eerste berichtje las, voelde ik meteen iets gebeuren. Maar hij woont in Zuid-Afrika en dat maakte het wel ingewikkeld. In eerste instantie dachten we allebei: we moeten niet te moeilijk doen, we hebben het toch leuk zo? Dus bleven we contact zoeken met elkaar. Dat groeide en groeide. We praatten uren via Facetime, leerden elkaar steeds beter kennen en uiteindelijk ontmoetten we elkaar in Spanje. We hadden twee weken samen en het was alsof we elkaar al jaren kenden. Het voelde zo goed, we horen bij elkaar.
Hij kan niet weg, hij heeft twee jonge kinderen en die hebben hun vader nodig. Begrijpelijk. Ook ik kan niet zomaar weg. Mijn vader is hulpbehoevend, ik ben zijn steun en toeverlaat. Hem achterlaten voelt als verraad.
Soms vraag ik me af: houden we elkaar voor de gek? Kan dit wel door blijven gaan? Toch laat ik hem niet zomaar los. Zoals ik al zei: het voelt alsof we bij elkaar horen. Maar tegelijk knaagt het: wat als ik me aan iets vastklamp wat nooit werkelijkheid wordt?
Hoelang kunnen we nog genoegen nemen met facetimen en elkaar een paar keer per jaar zien? Dat kun je toch geen relatie noemen? Soms denk ik dat ik het beter kan stoppen. Het is te moeilijk, te uitzichtloos. Is deze relatie gedoemd te mislukken en kan ik er beter nu een einde aan breien of moet ik zo doorgaan en wachten op betere tijden?
Carla (46)
Meer van Mijn Geheim