Heb niets meer aan vriendin
Dag lieve mensen,
Zoals sommigen van jullie weten, heb ik afgelopen zomer mijn moeder verloren. Gelukkig heb ik een boel lieve mensen om me heen die me allemaal erdoorheen slepen. Helaas kom ik er nu wel achter dat ik aan één vriendin, die ik al 25 jaar ken, niets meer heb.
We hebben elkaar tijdens onze studie leren kennen. Ze had geen geweldige jeugd gehad en vooral de band met haar vader was slecht. Hij kleineerde haar enorm. Ze kwam altijd graag bij ons thuis, want mijn ouders gingen wel goed met haar om. Daarom dacht ik altijd dat ze er nu wel voor me zou zijn.
Maar eigenlijk is ze dat al een hele tijd niet meer. Ze zit al jaren vast in haar eigen wereldje. Al tijdens onze studie hield ze van fantasy verhalen en dat ging steeds verder. Ik heb Lord of the Rings (de lange versie) tig keren gezien en daarna Avatar en Game of Thrones. Het zegt me helemaal niets, echt, ik erger me dood. We zijn de veertig gepasseerd, maar zij loopt vlot in een elfjesjurkje rond met bloemetjes in haar haar. Moet ze zelf weten, ze is oud genoeg, maar een normaal gesprek hebben we dan niet. Ik krijg haar met geen stok uit Midden-Aarde gesleept. Misschien voelt ze zich veiliger in een fantasie-wereld.
Lange tijd zat ik er niet zo heel erg mee. Ze is een flink stuk verderop gaan wonen en de weekenden dat we bij elkaar logeren zijn schaars. Dus de keren dat ik bij haar was, liet ik alle elfjes, tovenaars, heksen en kabouters maar langs me heen fladderen.
Maar toen stierf dus mijn moeder. Voor mij niet onverwacht; ze was al een geruime tijd ziek. Maar ik mis haar uiteraard wel en ik had in die tijd alle steun nodig die ik krijgen kon. En zij?… Ze kwam niet. Niet om mij te steunen, niet naar de crematie. Ze “kon het niet aan”, zei ze over de telefoon. Juist op het moment dat ik haar nodig had, kon ze niet uit de wolken komen, niet haar voeten op de aarde zetten en er gewoon zijn!
Ik ben teleurgesteld. En boos. En moe. Wil de strijd niet met haar aan. Nu kan ik het even niet aan…
Wat doe ik?
Alvast bedankt voor de reacties
-
Wauw, ik snap jou gevoel over jou vriendin compleet! Ik had ook zo'n vriendin enorm spiritueel.. alles gebeurde zoals het moest gebeuren elfjes, trollen, natuurwezens etc kwam voorbij. Dus ik snap jou irritatie héél goed! Bij mij is op een gegeven moment mijn mobiel met haar telnr erin gecrasht, dus telnr kwijt, ik vindt het wel goed zo, en dacht, zij zal ook wel denken, dan zou het zo moeten zijn geweest. En zo dacht ik ook. Maar om terug te komen op jou verhaal, jij en jou ouders stonden altijd voor haar klaar, het feit dat ze je nu gewoon laat vallen 'omdat ze het zogenaamd niet aan kan' is voor jou een teken aan de wand, om van haar afscheid te gaan nemen. Want niet eens bij de crematie van de moeder van je beste vriendin kunnen zijn met zo'n rotsmoes die kan je maar beter kwijt dan rijk zijn. En het gevoel vanaf jou kant, als jou iets dwars zit je niet eens met haar kan delen omdat zij weer moet gaan zitten zweven. Nou toedeloe dan blijft ze maar lekker rondzweven, hoogmoed komt na de val. En jij verdient een vriendin die er wel voor je is als het even slecht met jou gaat. Vriendschap moet van 2 kanten komen. -
soms groei je uit elkaar, en is de vriendschap gewoon niet meer zoals het was. Het leven is als een soort pad wat je volgt, je komt haar tegen op je pad, en ze verlaat je pad weer. Omdat jullie levens anders lopen, steeds weer andere interesses krijgt, anders over het leven gaat nadenken dan dat je vroeger deed.Of er gebeuren dingen waardoor mensen ineens anders worden en niet meer bij je passen. Vriendschappen verwateren nou eenmaal, en bij de 1 duurt dat 2 jaar, bij de ander duurt dat 10 jaar en de ander weer 30. Ik geloof er in dat een vriendschap een soort houdbaarheids datum aan zit, in zeldzame gevallen is vriendschap voor altijd, maar dat is maar in weinig gevallen. Vroeger werd je geleerd dat vrienden zijn voor in de eeuwigheid is. En dat je op een gelijke manier met elkaar om gaat, dat als jij iets voor een ander doet, dat je het dan terug verwacht. En daar heb je het ook al, bij een vriendschap zet je verwachtingen neer. En verwachtingen.... die doen altijd pijn. Er gebeurt 9 van de 10 keer het tegenovergestelde. En daardoor gaan vele vriendschappen ook kapot, omdat we niet meer uit liefde handelen maar uit voor wat hoort wat. Als deze persoon echt belangrijk voor je is, vecht er dan voor, praat volwassen met elkaar zonder dat het op een discussie uit draait. En uit je gevoelens. Heb je het wel gehad? laat het natuurlijke proces in verloop gaan. En dat is eigenlijk het laten verwateren van de vriendschap. Zo ga je zonder ruzie of conflict uit elkaar, en gaan jullie verder met jullie eigen leven. Het is gewoon zo dat sommige mensen gewoon niet meer in je leven passen, en dat is eigenlijk vrij normaal. Zij kan je toch niet helpen met het verdriet van je moeder, en rouwen is ook iets wat je zelf moet doen. En misschien vind je wel ergens de persoon waarmee je er wel over kan praten. Meestal leer je ook de mensen pas echt kennen wanneer het met jou niet goed gaat. In die zin word je kring wel kleiner, maar je leert er een hoop van. -
Gaan inzien dat alles wat je nodig hebt je dat bij jezelf moet zien te vinden. Je verwacht iets van haar waar van je het al weet dat ze het niet kan geven, dat moet je accepteren. Geen redding verwachten van anderen. -
Dag Eagle, Ik lees dit nu pas. Misschien lees jij dit niet meer ,maar wat ik vooral wil doen ,is je condoleren met het verlies van je moeder. De mijne is al 36 jaar dood. Gelukkig had ik wel vrienden die mij toen heel hard gesteund hebben. Ik wens je veel sterkte met je grote verlies . Het is niet makkelijk , ik weet het . En die vriendin, laat haar . Ze leeft in een andere wereld. Erg voor jou, dat je nu ook het verlies van een vriendin moet verwerken , maar je bent haar al heel lang kwijt. Je merkt het gewoon nu pas .