hiv-positief
Mijn verhaal.
Ik ben een leuke spontane meid van 27 jaar.
Mijn leven leek op rolletjes te lopen.
Ik had al 10 jaar een vaste relatie en het leek niet meer stuk te gaan.
We hadden samen een huisje gekocht en waren druk bezig om mooie toekomst plannen te maken.
Niets leek meer stuk te gaan, en ik straalde van oor tot oor.
Totdat op een dag alles in elkaar viel.
Mijn vriend bleek een druiper te hebben.
Eerst gaf ik mezelf de schuld ervan, omdat ik net een urine weg infectie had gehad en wij kort erna toch onbeschermd seks met elkaar hadden gehad.
We zijn naar de huisarts toe gegaan, en deze vertelde dat het inderdaad zo kon zijn dat mijn vriend een druiper had gekregen omdat bleek dat mijn urine weg infectie nog niet helemaal genezen bleek te zijn.
Samen werden we behandeld ik kreeg nog een extra antibiotica kuur voor mijn urine weg infectie en werd uit voorzorg mee behandeld voor gonorroe.
Ook mijn vriend werd behandeld en het probleem leek opgelost te zijn.
Ondanks dat we beide behandeld werden en we er thuis niet meer over spraken bleef ik met een naar onderbuik gevoel zitten.
Enkele malen heb ik het punt vreemdgaan aangekaart, maar steeds wuifde mijn vriend dit van de tafel.
Hij gaf aan niet vreemd te zijn gegaan en hij zou dit ook nooit doen. Hij hield immers van mij.
Toch bleven de rare gevoelens in mijn buik rond dartelen.
Meerdere malen heb ik alles voor mezelf op een rijtje gezet en kwam tot de conclusie dat ik vond dat het gedrag van mijn vriend de laatste weken veranderd was.
Ik vond hem erg zenuwachtig en nerveus over komen.
En iedere keer als ik dit bespreekbaar wilde maken liep hij weg of gooide het gesprek op een andere boeg waardoor we er niet over spraken.
Ik vertrouwde het niet.
Op een gegeven moment, ik weet niet door wat…
Had ik het idee dat ik een test moest doen. Ik had geen klachten en ben ook nooit ziek. Maar toch zei me iets dat ik een soa en hiv test moest laten doen.
Ben naar het ggd gegaan, en heb een soa en hiv test laten doen net zoals we aan het begin van onze relatie ook hadden gedaan omdat we besloten onbeschermd met elkaar te vrijen.
Deze test was toen prima in orde.
Dus ik verwachtte eigenlijk dat ik me druk maakte om niets dat het allemaal in mijn hoofd zat.
Maar toch wilde ik de zekerheid hebben dat alles goed was.
Ik heb een afspraak gemaakt bij het ggd, deed daar mijn verhaal en ik werd getest.
Mijn vriend wist niks af van deze test, wilde hem niet het idee geven dat ik hem niet vertrouwde aangezien ik ook met de gedachtte liep dat het allemaal wel in mijn hoofd zouzitten.
Helaas bleek mijn vreemde onderbuik gevoel het bij het rechtte eind te hebben.
Na een week werd ik gebeld door het ggd.
Het was helemaal mis en ik moest diezelfde dag nog naar het ggd komen en ik moest iemand meenemen die ik vertrouwde.
Ik was helemaal van slag, heb gevraagd of ik hiv had, waarom ik daar direct aan dacht geen idee. Maar ergens wist ik het gewoon….
Die vrouw bevestigde mijn vermoeden al mocht ze dit door de telefoon eigenlijk niet aangeven.
Op dat moment strote mijn wereld in.
Ik moest nog 4 uur wachten eer ik terecht kon bij het ggd.
Ik wist niet wie ik mee moest nemen. Want ja… wie vertrouw je zoiets toe?
Mijn vriend was werken, en vanaf dat ik hoorde dat ik hiv positief was viel alles op zijn plaats.
Hij had dit geweten, vandaar dat zijn gedrag zo veranderd was, vandaar dat hij iedere keer onderwerpen over vreemdgaan van de tafel wuifde.
Ik ben alleen naar het ggd gegegaan daar krijg je een molen van informatie, zei hadden al een afspraak gemaakt bij de hiv verpleegkundige en de internist.
Toen ik thuis kwam ben ik op de bank gaan zitten en ik kon niet meer stoppen met huilen.
Mijn vriend kwam thuis van zijn werk, en ik heb hem alles voor zijn schoenen gegooid.
Als klap op de vuurpijl bleek dat hij al een aantalmaanden wist dat hij hiv positef was.
En hij stond ook al onder behandeling in het ziekenhuis.
Van dit alles wist ik niets. Dit omdat mijn vriend had aangegeven geen relatie te hebben dus niemand had me hierover kunnen inlichten.
Ook wist niemand in zijn omgeving het, hij had alles voor zich gehouden.
Hoe hij dit heeft kunnen volhouden begrijp ik nu nog niet. Maar goed…
Hij is tijdens onze relatie zoals hij zegt 1 keer vreemdgegaan en is daardoor besmet geraakt.
Hij durfde het mij niet te vertellen aangezien hij bang was dat hij me kwijt zou raken.
Nou mijn wereld storte een 2e keer in de persoon waar je al zolang mee samen bent en die zegt dat hij van je houd, besmet je met hiv.
Ik ben de deur uitgelopen en ben gaan wandelen richting het bos. Daar heb ik wel een aantal uren gezeten, zitten staren en zitten denken.
Toen ik thuis kwam was mijn vriend weg, hij had zijn tas gepakt en was vertrokken naar zijn ouders.
Weer kon hij de confrontatie niet aan…
In die week heb ik de relatie ook verbroken, want ik kan niet met iemand verder leven die ik niet meer kon vertrouwen en die me dit had aangedaan.
Mijn ouders wilde ik in eerste instantie niets vertellen, was bang dat ik ze teleurstelde, en ik was bang voor hun reactie.
Maar ja… zei hadden natuurlijk ook in de gaten dat er iets mis was…
Want waarom is je relatie na 10 jaar over en uit terwijl alles zo goed leek te gaan.
Ik kreeg een hele hoop vragen van hun en op een gegeven moment kon ik er niet meer omheen.
Ik knapte en alles kwam eruit.
Mijn ouders waren lens geslagen, ze begonnen met huilen en het leek of het niet meer stopte.
Ze hadden een hele hoop vragen over dingen waarop ook ik geen antwoord wist.
Na een tijd waren ze wat rustiger, ze gaven me aan me te blijven steunen, ik was hun dochter en ze lieten me nu niet in de steek.
Ik kwam in een cirkel van ziekenhuis afspraken en onderzoeken terecht.
Er kwam zoveel op me af, niet alleen medische maar mijn vriend en ik hadden samen een huis gekocht en ook daar moesten veel dingen voor geregeld worden.
Gelukkig kon ik in het huis blijven wonen aangezien ik genoeg inkomen heb om het alleen te financieren.
Dat was tenminste een last dat van mijn schouders afviel.
ik weet nu bijna een jaar dat ik hiv positief ben.
Het is nog steeds iedere dag heel erg lastig.
Een aantal vrienden en vriendinnen heb ik het ook verteld.
Gelukkig steunen ze me goed en kan ik met alles bij hun terecht, net zoals ik dat bij mijn ouders ook kan.
Daar ben ik heel dankbaar voor.
Maar… ze kunnen eindeloos naar je luisteren, maar toch… ze voelen niet wat jij voeld, en ze maken niet door wat jij door maakt.
Helaas ligt er nog een groot taboe op hiv en aids.
En is het erg lastig om dit onderwerp bespreekbaar te maken.
Mensen plakken toch al gauw een etiketje op je.
“Oww.. ze zal wel dehebben uitgehangen, misschien is ze drugsverslaafd geweest en ga zo nog maar even door”
Mensen veroordelen deze ziekte nog te vaak, en dat vind ik erg jammer.
Want het is al vaak zo lastig om het een plekje te kunnen geven.
Hoe ga je verder… je hele toekomst veranderd…
Dingen die voor een “gezond” persoon vanzelf sprekend zijn, zijn bij mij veranderd.
Een eventuele kinderwens hoe zit dat, op een natuurlijke manier zwanger raken zit er voor mij niet meer in…
Een nieuwe relatie aangaan… Hoe doe je dat want je zal ten alle tijden moeten vertellen dat je hiv positief bent en hoe reageert deze persoon daarop…
Medicatie, nu nog niet omdat mijn waardes nog heel goed zijn maar er zal een dag komen dat ik deze ook moet gaan gebruiken… hoe ga je hier dan mee om.
En ga zo nog maar even door.
Zoals je leest.. is het niet makkelijk om dit alles een plekje te geven… en door te leven zoals je altijd hebt gedaan.
Want hoe je het ook went of keert… je leven… je toekomst… alles staat op zijn kop…
Dit bericht is oorspronkelijk geplaatst in april 2010
-
jeetje wat een heftig verhaal, ik sta der echt van te kijken hoe jouw ex jouw in de maling genomen heeft, na 10 jaar verwacht je wel wat meer respect van zijn kant. gelukkig steunen je ouders en vrienden je. heel veel sterkte met het een plekje geven. groetjes vrouw -
ik lees je verjaal net en ben echt met stomheid geslagen.kan niet in woorden uitdrukken hoe erg ik dit voor je vind....het is zo oneerlijk.de mensen van wie je het t minst verw8t kunnen je vaak het meest pijn doen.dat ie de fout in gaat kan al niet,maar dat ie dan ook nog het lef heeft om je niets te vertellen terwijl hij weet dat je gevaar loopt.hoe laf kun je zijn??? ik hoop dat je ondanks alles toch een mooie toekomst tegemoet gaat....en laat mensen maar oordelen,jij weet wel beter....laat je zeker niet gek maken door wie dan ook.wens je heel veel kracht en geluk. liefs anoniempje -
Ik leef ontzettend met je mee.. onvoorstelbaar wat jou is aan gedaan! Vergeet die ex van je en probeer er wat van te maken.. Misschien kan je eens naar zo'n lotgenotengroep gaan? Laat die bevooroordeelde mensen maar praten, je wordt er toch niet gelukkiger van, probeer je d'r voor af te sluiten je hebt niks van hun nodig! Ik wil je heel veel sterkte wensen met verwerken en hoop dat je snel je geluk vindt! Liefs.. -
Dank jullie wel voor jullie lieve reacties. Anoniempje 32: Het is idd laf wat mijn ex mij heeft aangedaan, hij had de keus bij mij moeten laten liggen of ik nog verder met hem wilde of niet nadat hij was vreemdgegaan en hiv positief is geraakt. In plaats van aan zichzelf te denken en bang te zijn om mij kwijt te raken. Maar het belangrijkste van alles dan had ik mijn eigen gezondheid kunnen waarborgen en mezelf kunnen beschermen nu heeft hij mij levenslang gegeven. Mammie 23: Een lotgenoten groep is voor mij nog een hele drempel ik heb er wel over nagedacht maar weet nog niet of ik de stap durf te nemen. Misschien over een tijdje... Het is denk ik nu nog wat vers voor mij allemaal. Moet eerst ervoor zorgen dat ik dit alles op de een of andere manier een plekje kan geven. Ik weet dat praten helpt maar ik weet niet of een lotgenoten groep me zal helpen... Groetjes JustMe. -
Lieve JustMe, Ongelooflijk hoe wreed iemand kan zijn. Dit kun je je toch gewoon niet voorstellen. Meestal kan ik me wel goed in iemand verplaatsen als ik zijn verhaal op deze site lees, maar hier heb ik echt moeite mee. Ik zou echt niet weten hoe ik me zou voelen, zou mij dit overkomen. Ik heb dan ook diep respect voor het feit dat je je verhaal hier neerzet. Wat moet jij een verschrikkelijk moeilijke tijd hebben gehad het laatste jaar en nog. Want dit is niet zomaar iets wat je even verwerkt en dan ga je verder, hier wordt je iedere dag mee geconfronteerd. Ik snap ook echt je ex-vriend niet, wat een ***. Sorry, maar dan ben ik nog heel fatsoenlijk. Ik hoop dat je dit alles een plekje kunt geven en toch een weg vind om je leven goed op te pakken. Ja, ik zou ook eens kijken, als je er klaar voor bent natuurlijk, om contact te zoeken met lotgenoten. Wie weet hoeveel steun je hier nog in vind. Want laten we eerlijk zijn. Het is heel fijn dat je gesteund wordt door je familie en vrienden, maar hoe je je werkelijk van binnen voelt dat weet alleen iemand die hetzelfde is overkomen. Ik wil je in ieder geval heel veel sterkte en kracht wensenvoor alle moeilijke tijden die misschien nog komen. En ik hoop dat dat er heel weinig zullen zijn. Liefs Luna. -
Lieve JustMe, Luna schrijft al wat ik je ook wil zeggen. Ik zou je toch willen aanraden om contact te zoeken met lotgenoten, want zij zijn juist diegenen die hetzelfde voelen als jij diep van binnen. Je moet vol met woede zitten van binnen, twijfels, en het 'waarom'.. Misschien gek, maar schrijf alles van je af, een schriftje of een dagboek. Ik heb het 1 maal van nabij meegemaakt, dit was 13 jaar geleden. Beetje hetzelfde verhaal als jij, maar alleen was deze persoon door zijn bloedziekte besmet geraakt met het HIV virus. In de tussentijd is de medische wetenschap behoorlijk vooruitgesneld, nieuwe medicijnen etc. Ik weet niet hoe het zit, ik ben nogal voorzichtig met dit soort dingen, maar hoe zit het met een buddy? Hij heeft dit toen ook gehad, het deed hem goed. Praat eens met je huisarts. Nogmaals, ik wil je geen pijn doen, geloof me. Wat jouw ex vriend heeft gedaan, is gewoon in mijn ogen beestachtig. Niemand kan die storm van gevoelens binnenin jou begrijpen. Meis, ik hoop uit de grond van mijn hart dat je dit alles een plekje kunt geven, en zorg goed voor jezelf. Ik wens je enorm veel sterkte en kracht, luister naar jezelf diep van binnen. Liefs.. -
kun je hem niet aanklagen ofzo? hij heeft je levenslang gegeven. al is het maar om te voorkomen dat hij elders een relatie begint en dit verzwijgt. dit is echt te erg. ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen. Ik wens je heel veel sterkte en kracht toe. -
jeetje pfff ik schrok wel toen ik dit las ik heb echt diep respect voor jou,hoe kan iemand zo iets doen. ik vind het heel erg voor jou,ik ben blij voor jou dat er mensen zijn die jou steunen. heel veel sterkte. -
Hoi Justme, Ik heb je verhaal 2 keer gelezen. En het kippevel stond op mijn armen. Na de eerste keer lezen wist ik ook echt niet wat ik moest schrijven, of hoe ik moest reageren. Nu, na de tweede keer weet ik het eigenlijk nog steeds niet. Wil je gewoon toch even zeggen dat ik het verschrikkelijk voor je vindt. En dat is nogal zacht uitgedrukt. Ik kan me ook niet voorstellen wat erin je omgaat. Ik hoop dat het je allemaal lukt om een plaatsje te geven, zover dat kan natuurlijk. En om met lotgenoten te praten, ik snap dat het heel eng is. En dat het heel confronterend kan zijn, maar misschien haal je er ook wel heel veel steun uit. (uit ervaring weet ik dat het heel steunend kan zijn) Liefs Ikje -
Dat is mij nogal wat. Heel eerlijk als iemand mij dat zou flikken zou ik hem strafrechtelijk vervolgen, wegens poging tot doodslag want dat is dit eigenlijk wel. Ik vind persoonlijk ook, dat jij wel je mond moet open doen dat hij besmet is want op deze manier besmet hij nog meer mensen. -
Hoi Just me Ik heb je verhaal vorige week in de mijn geheim gelezen en wil even zeggen dat ik het knap vind hoe je ermee omgaat. Wens je heel veel sterkte toe. -
Jeetje, wat een verhaal. Da's echt iemand belazeren op het hoogste niveau. Ik weet niet veel van hiv/aids, maar (helaas) genoeg van ziek zijn op jonge leeftijd en ook de taboes die ermee gepaard gaan. Als borstkankerpatiënte (op mijn 28e) heb ik ook nogal wat (voor)oordelen moeten overwinnen. Daar loop je dan, moe, kaal en met een beschadigd lijf. Het enige verschil is misschien dat er om het etiket kanker wel een zweem van angst, maar niet van walging zweeft. Maar ja, sommige mensen doen wel alsof je besmettelijk bent als je ze alleen maar aankijkt. En dat doet pijn. Het zou niet moeten kunnen schelen hoe je HIV hebt opgelopen. Een goede kennis van mij is ook HIV positief. Hij is ook één van de grootste nichten en losbollen die ik ken en lomp gezegd was het bij hem een kwestie van tijd voordat hij iets opliep, maar dat betekent niet dat ik hem nu zal laten zakken, hoewel ik wel kwaad op hem ben geworden omdat hij gewoon zelf zijn verantwoordelijkheid niet heeft genomen (en dat nu nog steeds niet altijd doet; hij vergeet zijn medicijnen en is laks met de rest van zijn gezondheid). Bij jou is daar geen sprake van natuurlijk en ik kan me voorstellen dat je nieuwe situatie een groot aanpassingsvermogen vergt, zowel in praktische als in emotionele zin. Het zal vast een tijdje duren voordat je mensen weer volledig vertrouwt, als dat al gebeurt. Meis, ik wens je heel veel moed, kracht en sterkte. Voor je ouders en je vrienden hetzelfde. Met goede medicijnen heb je hopelijk nog heel wat jaren te gaan en ik hoop dat die jaren je nog veel moois geven! Dikke kus, Mel -
'@Puntje: Allereerst bedankt voor je reactie. Helaas is een strafrechtelijke procedure op dit gebied heel erg lastig eigenlijk bijna onmogelijk door heel wat extra zaken die erbij komen kijken zoals het privacy recht hier in nederland. En heel eerlijk gezegd, wat heb ik eraan. Het neemt het feit niet weg dat hij mij al levenslang heeft gegeven. En ook het verdriet en de pijn zal er niet minder op worden. -
'@Danielle Bedankt voor je reactie. En bedankt dat je de tijd hebt genomen om mijn verhaal in de mijn geheim te lezen. @Mel: Ook jij bedankt voor je reactie. Zo te lezen heb jij ook geen makkelijke tijd achter de rug. Het is idd niet makkelijk om op zo'n jonge leeftijd al met ziektes te kampen.Enige wat ik ook jou mee kan geven is: geef de moed niet op en geniet van alles wat op je pad komt hoe klein het ook is. Succes! -
Ga ik zeker doen. Ik heb me er aardig doorheen geslagen en het gaat momenteel behoorlijk goed met me. Beloof jij me dat je je eigen advies ook opvolgt? Ook jij kunt vast nog hele mooie dingen meemaken. Zorg alsjeblieft heel goed voor jezelf! -
Just me Geen dank hoor lees elke week de mijn geheim van voor na achter of andersom uit. Ik moet zeggen dat ik het wel een heel heftig verhaal vind. En niet snap dat je dat iemand kan aandoen. Wil je heel veel sterkte wensen verder en hoop dat je gezondheid op peil blijft. -
'@Mel Goed om te lezen dat het ondanks alles nu goed met je gaat. Hou dat vast! Ik doe mijn best om mijn eigen advies op te volgen :-) 10aug was het een jaar geleden dat ik het te horen kreeg dus gisteren en vandaag was me het dagje wel. Maar... I keep going strong en ik probeer uit alles het beste, het mooiste, het leukste enz enz enz eruit te halen! En och als ik een dipje heb, dan ga ik lekker in een hoekje zitten en huil ik me helemaal leeg. En kan ik er de dag erna weer fris en fruitig tegen aan ;-) @Danielle Het is ook best een heftig verhaal. En zelfs nu ik weet dat ik positief ben kan ik me niet indenken dat ik dit ooit iemand zou kunnen aandoen. Zou dan echt niet meer met mezelf kunnen leven denk ik. Bedankt voor je wensen, en natuurlijk zorg doe ik mijn best om mijn gezondheid op peil te houden. Gezond eten, sporten, en nog een goed iets... proberen te genieten van alles wat er op mijn pad komt. En heeeeel veeeeel proberen te lachen ( ondanks alles ) maare... ik zondig ook wel eens hoor pfff die chocolade met nootjes kan ik nog niet weerstaan ;-) Maar een geluk dat heeft geen invloed op mijn waardes hahaha :-) -
Chocolade helpt. Altijd. Tegen pijn, verdriet, dipjes...wat zou een vrouw zijn zonder chocolade? -
Inderdaad chocolade is een legaal middel voor ons vrouwen hahaha. En ook moet je af en toe beetje zondigen anders hou je het niet vol. Knap hoor hoe je ermee omgaat en je niet laat kennen. Je moet ze de kost geven die in een slachtofferrol kruipen. Knuf. -
Ik zeg: Zonder chocolade geen leven ;-) thank god voor de witte, de bruine en de pure reepjes met of zonder nootjes hahaha ze slepen ons er wel doorheen! hahaha En een slachtoffer rol past niet zo bij mij. Ik kijk liever vooruit en haal uit het leven wat eruit valt te halen! Ook ik leef maar een keer. Dus in plaats van bij de pakken te gaan neer zitten, pak ik liever alles aan en maak ik er het beste van! Dank jullie wel voor jullie lieve berichtjes, ze toveren iedere keer weer een lach op mijn gezicht! -
hallo just me! heb net jouw indringende ervaringsverhaal (en de reacties erop) gelezen en wil dit, via een link, op het Positieve Vrouwen blog van de Hiv Vereniging(www.hivnet.org/blogs/positieve_vrouwen/) zetten als ik meer tijd heb (moet nu eigenlijk de deur uit namelijkl...)... Zo te lezen ben je een vechter! En weet je heel goed wat je wilt, dus jij 'redt' het wel, daarvan ben ik overtuigd. Maar: je zou andere hiv+vrouwen juist heel goed tot steun kunnen zijn met jouw manier van ermee omgaan, dus ik zou je uit willen nodigen om (af en toe) ook iets bij te dragen aan het blog waar ik t net over had. (Dat kan ook anoniem.) Bijvoorbeeld in de vorm van een 'dagboekfragment', eigenlijk zoals je hier ook alles recht uit je hart opschrijft.. Denk er in eens over, wil je? (Misschien wekt het voor jouzelf ook zelf ook wel 'helend'.) lieve groeten, marilou -
Pfff. Lees net je verhaal en de reacties en kreeg kippenvel ervan. Ik kan me inderdaad niet inleven wat jij voelt en hoe je je voelt. Het enige wat ik kan zeggen wat is jouw ex een laffe ***. Vreemdgaan, besmet raken met HIV en dan niet eens eerlijk tegen jou durven zijn. Jij zit hier nu dus mee. Ik heb diepe respect voor je, dat jij je verhaal hier durfde te zetten. Meid alles wat ik je kan zeggen: vecht door. Blijf genieten van de leuke dingen en blijf praten met je ouders en vriendinnen. En iedereen die jouw veroordeeld: screw them. Dikke kus Samantha -
'@marilou, Hallo dankjewel voor je lieve reactie op mijn verhaal. Ik ken het blog over positieve vrouwen van de hiv vereniging. En ik vind het prima als je mijn verhaal erop zet. Ik heb dit verhaal hier neer gezet en ondertussen is er iemand van de redactie ook bij mij geweest om mij te intervieuwen. Mijn verhaal heeft in de mijn geheim gestaan. Waarom heb ik mijn verhaal bekent gemaakt, nou eigenlijk met de reden dat ik mensen wilde informeren erover zeker omdat er altijd vooroordelen over dit onderwerp zijn. Ik wilde mijn steentje bijdragen om dit taboe te doorbreken. Want het is en blijft gewoon geen makkelijk onderwerp om bespreekbaar te maken in deze maatschappij en dan maakt het nog niet eens uit op welke manier je hiv gekregen hebt. Het is zo jammer dat sommige mensen zo kortzichtig zijn. Ik ben idd een vechter, altijd al geweest en met dit erbij is het vechtersbaasje in mij alleen maar sterker geworden. Ik ben ik... met of zonder hiv... het veranderd niet de persoon die ik ben.. @ Samantha, ook jij bedankt voor je lieve reactie en je respect. En een ding is zeker leuke dingen doen en genieten doe ik iedere dag weer. Dat gevoel is door mijn hiv alleen maar sterker geworden. Je weet nooit hoe het in je leven kan lopen en hoe snel iets afgelopen kan zijn. Dus ik haal eruit wat eruit te halen valt, en dat zou iedereen moeten doen! -
Hey Just me! Wat vreselijk voor je. En wat eng om te bedenken dat iemand je zo kan besmetten zonder het te vertellen! Wat erg dat hij het al wist en dan uit eigen egoistme niks heeft verteld. Nou denk ik dat hij nu meerdere meiden zal besmetten omdat hij dit vast niet zomaar gaat vertellen. Ik hoop ook dat je hem wel kunt veroordelen en dat je dat ook zult doen. Maar ook ik heb hier geen ervaring in maar het lijkt mij niet mogen dat iemand je besmet expres... want dat is het geval. Dat hij vreemd is gegaan maakt van hem al een klootzak, maar dat hij je besmet heeft is gewoon verschikkelijk! Toen ik er achter kwam dat mn ex met meerdere meiden sex had, was ik hier zo vreselijk bang voor! Ook om de redenen die jij beschijft, enje kunt het nooit meer onveilig doen. Dus er zit een staartje aan, naar tien jaar denk je iemand te kennen dus hij heeft je niet alleen ziek gemaakt, wat heeel heeel heeeel erg is, en in jou geval zelfs blijvend, maar ook nog je vertrouwen beschadigd. Ik blijf me verbazen over de mensen die er op deze wereld rond lopen. En ik moet zeggen dat je vertrouwen er ook niet beter van word als je zulke mensen tegen komt. Ik ken niemand met het hiv, persoonelijk alleen mn buurvrouw had een vriend die het had, en ik veroordeelde hem niet gaf hem gewoon een hand, want er zijjn ook zielige mensen die bang zijjn dat ze snel besmet raken. Als iemand echt van je houd en je echt leuk vind, dan zal die gene bij je komen ook als die weet dat je hiv positief bent. Maar dan weet je ook direct dat die gene echt for real is. Je ex heeft iets heelmergs gedaan en ik vind niet dat hij hiermee weg hoort te kunnen komen. Ik vind dat het zijn schuld is, met zn ontrouw. Zo zie je maar waarom je altijd een condoom moet gebruiken zeler als je niet trouw bent. Maar voor jou vind ik het echt heel heel heel erg. Jij bent tien jaar bij een man die je hoort te vertrouwen... maar blijkbaar niet. Hij heeft wel weer iemand uitgekozen om je mee te belazeren die niet helemaal zuivere koek is. Die gene wist ook wel dat ze dan ziek was. Ik begrijp het niet hoor... echt niet. Ik begrijp jou wel, al heb ik het zelf niet meegemaakt, ik leef met je mee. Je bent ziek geworden buiten jou schuld, en ik zou nooit iemand veroordelen. Ja iemand die het weet en een ander expres ziek maakt, das geen liefde te noemen. Ik hoop dat je nog zo lang mogenlijk zonder de medicatie zal kunnen. En dat je verder zo gezond mogenlijk blijft. Jou wens ik alle goede toe. En de mensen die je niet willen kennen of die bang zijn voor het onbekende, zijn toch niet erg inteligent, of ze sporen niet. Je hebt mer aan mensen die wel normaal met je omgaan want je bent een normaal mens. Een normaal mens die door een ander dit is aangedaan. dus mensen hebben je normaal te behandelen. xxx mama24 -
'@mama24, Dankjewel voor je reactie op mijn verhaal. Het is idd niet niks wat hij me heeft aangedaan. Maar hoe vreemd het ook klinkt, ergens heb ik het een plekje gegeven. Ik moet verder, ik kan niet blijven treuren om wat er gebeurd is. Want dan maakt hij me pas echt kapot en dat gun ik hem niet. Ik LEEF, en dat is een belangrijk iets... Ik probeer ondanks dat ik hiv positief ben uit mijn leven te halen wat erin zit. Iedere dag met een lach op mijn gezicht mijn bed uit, en zien wat die dag me weer brengen zal. En heb ik een dipje, sja dan accepteer ik dat ook, dan huil ik me even helemaal leeg, om er vervolgens weer met goede moed tegen aan te gaan! In ieder geval... Bedankt! -
het enige wat ik daarop kan zeggen is, wat vreselijk sterk van je. mijn respect heb je hoor! je hebt geluk met jezelf, en dat klinkt stom, maar 99.9% zou de haat of ht treuren laten winnen. logies ook, maar voor jou is het beter om idd er met goede moed tegen aan te gaan. en huilen erom... dat hoort erbij. zou iedereen doen het is oneerlijk. Maar jou instelling getuigt van kracht een sterke vrouw, dat maakt dat jij toch gelukkig zult worden! en dat word je zeker gegunt. xxxx mama24 -
hai meis ik las je verhaal nu pas.maar wil toch mijn respect tonendat je dit schrijf en nee ik veroordeel je niet er zijn veel mensen die hiv hebben en ja dat is een taboe ik weet niet wat jij voelt maar als je wilt praten zal ik naar je luisteren ik wens je heel veel sterkte en geluk en liefde in jou levenkus en liefs topia -
Hoi Meis, Ik heb diep, diep respekt voor je, hoe je hiermee omgaat, en ik hoop ook, dat andere mensen, die het lezen, de kracht hierdoor krijgen, om verder te leven, en durven te genieten, ondanks tegenslagen in het leven..... xxxx Roosje -
'@ Topia Dankjewel voor je lieve reactie. Het is idd nog een groot taboe praten over hiv. Toch hoop ik nog steeds dat er een dag komt dat dit makkelijker word en dat je mensen met hiv niet meer veroordeeld worden om deze chronische ziekte. De tijd zal het zeggen... @ Roosje Ik hoop ook dat mensen kracht vinden in mijn verhaal. Genieten is heel erg belangrijk in dit leven... voordat je het vergeet is het voorbij... -
Je kan hem aanklagen wegens poging tot moord! Hij wist dat hij besmet was!!! Hier mag hij niet mee weg komen! Ik vind het verschrikkelijk voor je! Liefs, -
'@ Bianca. Ik begrijp je reactie. Deze reactie had ik ook in het begin toen ik te horen kreeg dat ik besmet was door hem en zeker dat hij het al wist. Nog erger zelfs wilde hem dood... was in alle staten. Maar aanklagen wegens poging tot doodslag... Ik heb erover gedacht, ik heb me erover laten inlichten. Maar als je alleen al weet wat er allemaal bij komt kijken, hoelang het kan gaan duren, waar je allemaal doorheen moet, en dan nog de onzekerheid of hij dan daadwerkelijk word terecht gesteld. Het is slepend, vermoeiend, emotioneel en psychische. Ik weet niet of ik daar doorheen wil. Misschien voor andere lastig te begrijpen. Maar wat los ik ermee op... ik ben al besmet, Een veroordeling neemt mijn pijn, verdriet en zeker mijn hiv niet weg. En ook niet het feit of hij andere nog zal besmetten. Ik kan dat niet tegen gaan, zelfs niet als hij veroordeeld word, hij komt dan toch weer vrij en wie zegt dat hij dan niet op dezelfde voet verder gaat als nu. Ik weet niet hoe hij er nu mee omgaat, of hij nu verzichtiger is of dat hij nog schijt eraan heeft, want ik heb geen contact meer met hem. En daar heb ik ook geen behoefte aan. Ik willen doorleven, ik wil dit alles een plekje geven en uit mijn leven halen wat erin zit. Ik wil genieten van alles en iedereen om me heen. Ik wil door kijken naar de toekomst en niet naar het verleden.... -
Hai Just me, Hoop alles nog steeds in stijgende lijn met jou! Heb inmiddels in een post op het vrouwenblog (http://www.hivnet.org/blogs/positieve_vrouwen/?p=2287) naar je verhaal hier op dit forum gelinkt. Maar zou je contact met ons willen opnemen (ladieslog@hivnet.org) om het eens nader te hebben over jouw eventuele bijdrage aan dit blog voor en door vrouwen met hiv? Je zou zeker een gewaardeerde aanvulling kunnen zijn op het bestaande team namelijk! lieve groet, marilou -
Ik begrijp precies hoe jij je nu voelt,Ik zit namelijk precies in dezelfde situatie.Ik weet sinds 3 maand dat ik hiv heb.Wat een sooi maar goed Het zwaarste is om niet in de put te blijven maar eruit te komen. Om elke keer te horen van wat een streek van de persoon die je dit heeft aangedaan helpt ook niet. Dit is een situatie die je altijd op tv ziet en niet om je heen mee maakt en niemand toe wenst en nu ben je verdomme de persoon zelf. Het mooiste is wel dat de familie om je heen je steunt en er begrijp voor heeft.Daar heb ik wel heeft veel baat bij gr G -
Lieve Just Me. Ik wil je ten eerste heel veel sterkt toewensen maar ook heel veel moed en geluk om een geweldig leven te leven want leven met Hiv is absoluut niet het einde van je leven. Ik zou het leuk vinden om in contact te komen want dat taboe moet maar is afgelopen zijn. En hiv positief of niet volgens mij ben je een super lieve meid die van gezelligheid houd en dat spreekt me enorm aan. Dus zou zeggen neem contact op en wie weet een leuk begin van een vriendschap zonder geheimen maar gewoon zoals je bent. Liefs Lizz -
Ontzettend veel sterkte, het is verschrikkelijk dat dit jou moest overkomen. -
Mijn nekharen gingen omhoog bij het lezen van je verhaal. Wat ontzettend naar wat jou overkomen is. Het is erg goed van je dat je met dat onderbuikgevoel naar de dokter bent gegaan. Als je langer had gewacht was het misschien nog wel anders afgelopen. Maar meid wat ben je stoer. om dit allemaal op papier te kunnen zetten is nogal wat. Ik hoop dat je ooit weer de rust kan vinden die je als 'onwetende' had. Ik leef met je mee en hoop al het goeds voor je in de toekomst. -
jeetje heb je verhaal gelezen wat moet jij verschrikkelijk boos zijn geweest en mischien ben je dat nog steeds wel en TERECHT maar gelukkig zijn en worden de medicijnen steeds beter en kun je de respectable leeftijd halen die je ook verdient ik hoop dat je het een plek kunt geven en in de toekomst ook weer een leuk iemand vind die je weer kan leren vertrouwen en jij weer lekker helemaal je spontane zelf kunt zijn dikke xxx -
Hoi, Ik lees net je verhaal,diep respect voor je vechtlust wat een waardeloze vent,goed dat je bij m weggegaan bent en hoop dat je iemand zult ontmoeten die je met alles zal bijstaan war je echt lief en leed mee kunt delen....zonder bijbedoelingen dan wordt je ook minder snel gekwetst groetjes -
Jezus, wat een nachtmerrie. Zoiets hoor je niet te krijgen! En zeker niet op deze manier. Echt diep diep diep respect hoe je hier mee om gaat, en andere die je verhaal lezen aan het denken zet! Er wordt nog steeds veel en veel te veel onveilig gevreeën. En laat dit een waarschuwing zijn voor iedereen. KIJK UIT EN GA NIET VREEMD -
Jemig wat een verhaal, ik vind het knap van je dat je überhaupt die stap heb gezet om je te laten testen tijdens de relatie. Ik kom namelijk zelf uit een relatie waar hij ik weet niet hoe vaak is vreemd gegaan en op vakantie is geweest naar China wat volgens de dokter net zo erg is als Thailand kwa hiv. Dus je raad het al ik heb me ook laten testen en vandaag krijg ik de uitslag. Maar ook omdat er een stemmetje was in me hoofd die dat zei. Xxx Eefje -
Hey, Ik kan me absoluut inbeelden wat je meemaakt. Ik ben sinds 4 jaar HIV + en heb het er nog elke dag moeilijk mee. Ik heb het nog azltijd aan niemand kunnen vertellen. (buiten mijn beste vriend). Zoals je zegt, ja kan er telkens over praten, men luisterd, maar je gesprekspartner kan zich niet inbeelden wat je eigenlijk meemaakt. ik denk er meer en meer over om mijn ouders en zussen in te lichten, maar ik ben ontzettend bang van de reactie en van de gevolgen.... -
Lieverd, heb dit van dicht bij mee gemaakt met Mn neef die al jaren vaste vriend had.. leef met je mee lees je verhaal met tranen in mijn ogen.. sterk blijven.. goed voor jezelf zorgen.. medische wetenschap gaat snel vooruit.. wens je heel veel sterkte.. -
Ik lees dit verhaal nu pas, in spetember 2014. Hoe herkenbaar: bij mij was het andersom: vriendin ging vreemd en gaf me dit "relatiegeschenk" kado. Ben inmiddels 10 jaar verder en virale load is nog steeds zo laag dat ik geen medicatie gebruik, dat is best uitzonderlijk na 10 jaar! Maar ja, je hebt zeker een stempel en ik ben nu al lange tijd alleen. Velen begrijpen het zeggen ze, maar dat is slechts op afstand. Ik ben eraan gewent: het is ook lastig voor mensen die er weinig vanaf weten. Zegt meer over hun dan over jou denk ik dan maar. Ik doe geen moeite om nog iemand te vinden die ermee om wil en kan gaan, ik ga gewoon door met mijn leven en geniet alleen ook van de dingen in het leven. Ik ben niet boos op mijn ex vriendin, ze had ook pech na haar vreemdgaan. Sommigen doen dat jaren en er gebeurd niks, anderen hebben na 1x de hoofdprijs. Je leven veranderd maar is beslist nog de moeite waard, je kijkt anders tegen zaken aan en leert wat echt belangrijk is in het leven. -
Lieve JustMe, Ik lees dit met kippenvel en ik voel de pijn die jij ook voelt. Ik ben zelf ook besmet met Hiv en heb het nu al 2 jaar. Toen ik 17 was heb ik het onveilig gedaan met een vrouw van 42 jaar. Het was na het uitgaan toen ik behoorlijk dronken was. Ze wist zelf dat ze Hiv positief was, maar vertelde dit me niet. Ik was dronken en had niet door wat ik deed. En door die domme fout voel ik de pijn nog elke dag. Het is lastig om iemand te vinden die akkoord gaat met zo een situatie. Het is heel moeilijk hiermee te leven, maar we moeten het maar leren. Ik wens je heel veel sterkte en heel veel succes. Ik hoop dat je toch een gelukkig en goed leven zal hebben. Je bent een topper! Groetjes, Sven -
Woow. Zit met kippenvel te lezen. Ik heb een Soa opgelopen die ervoor heeft gezorgd dat mn leven in elkaar viel. Mijn grootste droom kindjes krijgen is helaas nietmeer mogelijk oor chlamydia. Mijn verhaal komt aardig over een met jou verhaal. Alleen is Chlamydia te genezen.Gelukkig!Weet ook niet goed hoe te reageren. Weet wel hoe het voelt als de liefde van je leven je zo kan bedonderen. -
Ik was aan het zoeken naar verhalen van mensen die ook besmet zijn door hun partner die wist dat hij hiv had. Ik lees jouw verhaal en het is net of ik mijn verhaal lees. Het is bijna precies hetzelfde. Alleen had ik niet dat onderbuikgevoel en heb ik uiteindelijk op sterven gelegen door aids. Probeer het allemaal te verwerken. Maar dat is zwaar. -
Hoi! Ik ben Carmen en studente aan de hogeschool utrecht met de opleiding Maatschappelijk werk en dienstverlening. Ik ben eerste jaar en voor een opdracht op school zoekende naar jonge mannen met het HIV virus. Wij (ik en mijn studiegenoten) zouden de man willen interviewen en een kijk willen krijgen op zijn leven. We zullen je verhaal gebruiken tijdens ons onderzoeksverslag en tijdens onze dramavoorstelling. Dit wordt alleen door klasgenoten en een docent gelezen. Verder niet. Ken jij of ben jij diegene die ons kan helpen? Mail dan naar carmensloos@hotmail.nl Alvast bedankt! Carmen -
hallo, ik heb net mijn verhaal gepost, en kom nu dit tegen.. hoe gaat het nu met je? -
ik weet niet wat moet ik zeggen maar ben vedriteg geworden door je verhaal , zelf had ik nooit een relatie maar een vast person dat ik met haar veel daten en ik weet niet als ik ziek door haar maar een ding weet ik zeker ik moet verder in mijn leven jij ook mijn nederlands niet zo goed ik ben niet zo lang in nederland maar ik advice je gewoon probeer het te vergeten dat je ziek met hiv denk gewoon dat leven nu heeft meer kracht nodig en maak van je leven hele niuewe verhaal leven stopt niet hier er is veel mensen met hiv ik ook en wij leven gewoon wel ziek maar niemand ziet dat aan ons dat is wat goed niet ? ik was in allende in mijn land door dat ben ik naar hier gekomen en heb nu weer niuewe allende maar ik ben nog sterk het einege wat anders bij mij dat ik helmaal alleen hier in nederland heb alleen 2 goede vrienden en had hun verteld familie weet ze helmaal niks van en ik ga hun niet vertellen mijn moder zal zeker dood als ze dat weet dat zal ik niet doen gelukig ben je niet alleen en je familie zijn goed en daar voor je ik ook zeker als je echt goede vriend zoekt mag je met mij contact opnamen -
hoi. net een hiv test gedaan en godzijdank negatief. het was de moeilijkste week van mijn leven. En oh wat fijn dat de uitslag negatief is. Maar als ik jouw verhaal lees dan denk ik aan een poging tot doodslag. Volgens mij valt er best werk van te maken als je vriend bewust seks met je had terwijl hij wist dat hij hiv had. Ik heb veel rot dingen meegemaakt in mijn leven. Maar dit is toch wel het smerigste achterbakste wat ik gelezen heb. (... toch vraag ik me af, hoe kon je uberhaupt met zo'n idioot een relatie aangaan...) -
Ik heb hiv. Dit weet ik sinds twee jaar ongeveer. Ik ben op de vlucht geslagen. Ik kan er totaal niet mee omgaan en ervaar mijn leven als een hel. Net als jij was alles voor elkaar in mijn leven. Totdat ik een ongeluk kreeg en ik in het ziekenhuis belandde. De dokter vertelde mij de dag na een operatie dat ik besmet bleek. Ik heb het verteld aan een paar mensen maar daar heb ik onwijs spijt van. Al mijn dromen op een leuk leven met een mooie meid en gezellig met de familie kunnen de vuilnisbak in. Ik weet echt niet hoe hiermee te leven, het is verschrikkelijk. Thanks dat ik even mijn hart mag luchten.