Ik ben er

Het is net middag, zit nog in mijn pyjama en probeer mezelf ertoe te zetten om te gaan douchen maar het lukt me niet. Ik snap niet hoe het werkt, namelijk ik ben er nog ik heb nog een stem.

Voor het eerst in mijn leven weet ik niet wat ik moet doen. mijn ochtend rituelen zijn weg, meditatie / gebed, yoga en werk. dit doe ik al vanaf mijn 16de 30 jaar lang, mijn kinderen zijn ver, familie en vrienden ook. Whats up – facebook is mijn wereld geworden. “Het is niet wat je verwacht aan de andere kant !” met deze woorden stapte ik ander half jaar geleden op het vliegtuig,. Vluchteling in eigen land. Nee het is zeker niet wat je verwacht omdat het niet is wat ik voor mezelf heb gekozen. Het is lastig om te spreken omdat de persoon die tegenover je zit geen voorstelling kan maken van wat je nou precies zegt, en je kan ze het niet kwalijk nemen, je bent toch geen “movie star” dus wat je verwoordt kan geen realiteit zijn. Lol (eerste lach van de dag) Ik wil weer iets doen weer deel uitmaken van de wereld niet meer in angst leven weer die keuzes kunnen maken om voor iets wakker te worden. klagen mag ik niet ik ben er nog.
Boos; nee zo zit ik niet in elkaar. Teleurgesteld; ja. Mijn verhaal is complex ik snap het zelf niet eens meer, MAAR IK BEN ER. Letterlijk al mijn rechten als vrouw als Nederlander zijn mij ontnomen. afgelopen jaar ben ik bezig geweest te herstellen, fysiek en mentaal, heb ik een huisje met alles erop en eraan. ja ik ben trots. En nu? lastig om de woorden te vinden om mijn verhaal te doen, je wilt toch niemand vervelen? maar je moet het kwijt want je blijft het dragen en het is zwaar. Ik heb HIV sinds een jaar. Het gaat goed en volgens de arts kan ik 90 worden. Ik ben gewoon normaal en die begrafenis die ik al geregeld had heb ik dan ook maar gelijk geannuleerd. Nee dit is niet een reden om alles kwijt te raken en ook geen excuus. Nee de reden waarom ik vandaag nog in mijn pyjama zit is omdat de onrecht die ik heb mogen ervaren met huiselijk geweld te maken heeft. lastig dit. Wat wil ik bereiken, weet ik niet, ruimte in mijn hoofd mijn verhaal kwijt input van andere vrouwen andere inzicht. Weet het niet. Ik werd dagelijks gestalkt van het moment dat ik opstond tot het moment dat ik weer naar bed ging. Ik ben belaagd door zijn familie en de politie (familie van hem). meer dan 10 dienstvernieling hebben zich bemoeid met mijn case en geen 1 van deze mensen hadden vanuit hun functie de lef om zich uit te spreken tegen mijn belaging. (voel hier een beetje boosheid) maar vergeef het ze omdat ze het niet begrijpen, stonden erbij en keken ernaar. Ik wil graag verder, weer werken weer leuke dingen kunnen doen. vrij zijn om te zijn waar ik voor gekozen heb om te zijn. Die recht heb ik toch?? wat ik nooit heb begrepen en nooit zal begrijpen is dat de dader van achterlijk gedrag een advocaat krijgt, een taakstraf (voorwaardelijk) en de slachtoffer moet verhuizen geen advocaat kan krijgen (delict in buitenland/ Nederland) en ik als slachtoffer geen stem heb. Nou ja ik heb weer een beetje ruimte in mijn hoofd. Ga weer proberen mezelf aan te bieden op de arbeidsmarkt en dank jullie dat ik even mocht venten. Ik wens een ieder een fijne dag.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *