Ik ben, ik denk

Ik ben 1 van de velen maar toch voel ik me alleen. Mensen bewegen om me heen als poppen die me niet begrijpen. Ik voel me als een observeerder zonder doel. Ik ben zeker niet ongelukkig, maar er blijft iets knagen in mijn achterhoofd alsof ik iets belangrijks vergeten ben. Ik sta stil bij het leven en het systeem waarin wij leven. Mensen doen wat er verwacht word, maar wat er verwacht word is naar mijn idee fout. We zijn afgedwaald van de essentie en deze moet gevonden worden. Dit kan alleen met een andere manier van denken dan wij doen. Geen normale revolutie, maar een revolutie van bewustzijn.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

  • Voornu 06-03-2017 23:43
    Je bent niets vergeten, al lijkt het daarop. Het gene wat je denkt te vergeten zijn is jou doel in dit leven. En daarmee bedoel in niet je carrière, gezinsleven of andere doelen. Maar het doel van waarom je hier bent. Waarom je zo denkt zoals je denkt. Waarom jij het Door hebt en een ander niet. Iets in jou probeert je aandacht te trekken. Waarschijnlijk is dat wel de Zin van jou leven. Met jou bewustzijn is duidelijk niets mis. Jij bent in volle overtuiging aanwezig en bewust in het hier en nu. Maar stoort je wellicht wel aan het gene wat je om je heen ziet. Richt je aandacht daarom naar binnen toe en niet naar buiten. Met de kennis die jij bezit kan jij het verschil maken en zijn. Je hebt daarvoor genoeg waargenomen.
  • Lianne 14-04-2017 19:43
    Ik herken je helemaal, voor wat er is gezegd dan. Maar wat je verteld klinkt mij in de oren alsof je wel een doel hebt, een hele grote, een zielsdoel. Zoek voorbeelden van dingen die je wel kunt accepteren en deel je mening met papier of film. Zodat je het kunt loslaten en verdergaan. Vanaf daar kun je er altijd nog wat mee doen.