Ik ben ondankbaar…
Na vroeger veel te hebben gedate en wat relaties te hebben gehad van niet langer dan 2 jaar, ben ik sinds ruim anderhalf jaar ben ik samen met mijn lieve vriend.
Ik ben altijd al een seksueel persoon geweest. Ik was zo’n 8 jaar toen ik mezelf begon te ontdekken, en 15 toen ik voor het eerst seks had. In de jaren daarop was ik altijd veel bezig met jongens. Ik had veel scharrels, genoot met volle teugen van het vrijgezelle jonge leven, maar ook als er een verkering uit ging. Eigenlijk ben ik nooit echt lang in liefdesverdriet blijven hangen, er kwam toch wel weer iemand langs. Enkele scharrels bleven langer hangen of kwamen later weer terug, en voor sommige van hen heb ik dan ook een speciaal plekje in mijn hart. Ik heb veel seks gehad met mannen en ik heb er geen seconde spijt van. Het was een geweldige tijd.
Ik kwam in 2016 uit een giftige relatie van 2 jaar die mij flink kapot had gemaakt. Eigenlijk de enige keer dat ik een langere periode echt last had van het liefdesverdriet. Mijn happy-single periode was eigenlijk zo goed als voorbij, ik had er geen zin meer in. Sinds die heftige breuk heb ik mij dan ook helemaal op mezelf gericht. Na geruime tijd mezelf dan toch weer op een datingapp aangemeld en een beetje rond gaan kijken/daten voor de “fun”. Ik had me net voor het eerst in mijn leven neergelegd bij het feit dat ik vrijgezel zou blijven en me ging richten op mijn eigen toekomst, een plekje voor mezelf vinden.. maar daten voor de fun kon geen kwaad toch na een jaar onthouding?
Dus daar was hij dan. Die knappe man met die rustige maar charismatische uitstraling. Voor mij was hij eigenlijk niet meer dan een scharrel toendertijd. Ik wilde na een lange tijd gewoon weer eens echt lol hebben met een leuke man. We gingen een weekend weg (zoals ik wel vaker deed), hadden voor het eerst seks, en het was gewoon heel gezellig. En zo zijn we eigenlijk bij elkaar blijven hangen. Hij zag er onwijs goed uit, zette mij op zijn voetstuk. Kwam zelf ook nog niet zo lang geleden uit een langdurige relatie en was nog niet lang op “de markt”. Ik heb veel mannen meegemaakt en gezien ondanks mijn leeftijd, maar bij hem wist ik gewoon zeker: beter dan dit ga ik echt niet krijgen en hem moet ik houden.
Of ik echt heel verliefd op hem ben (geweest)? Verliefd wel, niet hoteldebotel. Niet zoals ik op scharrels kon zijn, of een vriendje dat eigenlijk niet goed voor me was. (de ups waren heel hoog en de downs waren heel laag, wat het ook weer rete-spannend hield). De eerste keer seks oké, maar die echte heerlijke spanning was er niet. De keren daarop werd het wel wat beter omdat je elkaar leert kennen. Maar echt vuurwerk is er eigenlijk nooit geweest.
En dat probleem ligt niet bij hem, maar bij mij. Ik ben namelijk degene die al snel hoge verwachtingen heeft van hoe het hóórt te zijn. Mijn vorige relaties/scharrels waren eigenlijk nooit zo vertrouwd dat er ruimte was voor saaiheid. Bij deze man weet ik dat hij er is en ook nergens heen zal gaan. Maar, dat ontneemt wel die bepaalde spanning (al is het maar in het begin!) Dat gevoel van iemand moeten veroveren… Ik wist al vanaf de eerste date dat hij nergens heen zou gaan.
En nu nog hebben we het écht heel leuk samen. Hebben toch ook genoeg intimiteit, vertellen elkaar vrijwel elke dag dat we van elkaar houden, hebben (naast zo nu en dan wat gekibbel) bijna nooit ruzie, hebben ook een moeilijkere tijd doorstaan, doen regelmatig leuke dingen en gaan op tripjes samen..
Maar weten dat het zo vertrouwd is, dat hij niet weg zal gaan, maakt de relatie ergens ook saai.. terwijl dat is waar ik eigenlijk jaren naar verlangde, juist die vertrouwdheid en comfort. Ik heb sinds een paar maanden ook het gevoel dat ik erg graag moeder wil worden. De volgende stap.
Dat maakt mij onzeker maar ondankbaar. Iets waar zoveel mensen naar verlangen neem ik voor lief. En nooit dat ik dit aan hem zal vertellen, maar als ik denk aan een hele laaange toekomst met hem dan krijg ik het benauwd. Niet om wie hij is, want met hem zou ik wel voor altijd samen willen zijn en oud willen worden. We passen bij elkaar. Ik zie hem dus ook als de vader van mijn kinderen en wil dan ook graag een gezin met hem!
En ik probeer ook steeds voor hem te kiezen en zal voorlopig ook nergens heen gaan! Maar dat ik dan nooit meer die onwijze spanning zal voelen bij een ander, of de onwijze chemie met die scharrel die ik bij hem eigenlijk wel mis.. de avonden met een sigaret en een rode wijn in bed nagenieten van de onwijs lekkere seks.. ik mis het soms zo! Iets wat ondenkbaar is voor mijn ubergezonde, sportieve man.
Ik vond mensen die vreemdgaan walgelijk, begrijp me niet verkeerd.. maar soms begin ik het wel te begrijpen. Ik wordt getriggerd als ik een bericht krijg van een oude scharrel waar ik al jaren een zwak voor heb en ik kap het met moeite af omdat ik mijn vriend nooit zou willen kwetsen en mijn relatie niet in gevaar wil brengen. En dan toch die kriebel in mijn buik. De eindeloze fantasieen die ik over hem heb tijdens de seks met mijn vriend, ik kan me hem weer zo levend voor me halen ondanks dat het al 6 jaar geleden is. Ik had liever gewild dat ik gewoon tevreden kon zijn met mijn leven en mijn (goede!) relatie. Je zou toch denken dat een mens op gegeven moment op een punt komt dat het niet spannend is maar wel gewoon tevreden? Ik wil mijn relatie echt niet opgeven. En ik weet ook dat als ik dat in het uiterste geval wel zou doen, ik ook weer op ditzelfde punt zal belanden in een volgende relatie en dan hoogstwaarschijnlijk met iemand die niet zo goed is voor mij!
Ik ben gewoon echt ondankbaar en ik schaam me er voor. Maar ik geloof ergens ook dat meerdere mensen hiermee worstelen.. misschien ben ik met mijn 25 jaar nog te jong om dit soort dingen goed in perspectief te kunnen zien?
-
waarom begin je niet aan een open relatie? Je zou dat toch kunnen bespreken? -
Een open relatie zou voor mij zelf ook niet werken. Ik ben niet heel jaloers aangelegd maar dat zou me net een stap te ver zijn. Verder hebben we het er wel over gehad om misschien wat te gaan experimenteren in de toekomst, maar op de een of andere manier heb ik daar nú geen behoefte aan. Het is vooral het idee dat ik zelf nooit meer dat nieuwe, spannende gevoel mee ga maken. Dat gevoel kan soms zo erg op de voorgrond zijn. Het zijn momenten. -
Ik denk dat hij gewoon de ware niet voor je is . Je kiest voor hem voornamelijk met je verstand en niet met je hart . Ik voorspel je nu al dat deze relatie niet lang zal duren . Het mag nog zo’n topvent zijn , maar als 25 jarige met je verstand een relatie in stand willen houden is gedoemd om te mislukken . -
Hoi W, Die prikkel vanuit je ex 6 jaar geleden is niet raar, dat is omdat je het mist in je huidige relatie, de reden soms ook dat we soms ook dromen over een ex. Toch klinkt je verhaal niet echt raar hoor, je klinkt eigenlijk als iemand die veel prikkels nodig heeft, spanning, invulling van de dagen, het balans zoeken in dat kan soms erg lastig zijn. Verwachtingen scheppen kan je op den duur teleurstellen en doen twijfelen. Ik heb niet veel scharrels gehad maar wel een hoog seksueel gehalte, mis ook het experimenteren, wisseling, spanning, en begrijp je volkomen in wanneer je zegt, wijntje, nagenieten van een hitsige hete wilde nacht, en dan misschien wel nog een keer. Weleens gedacht aan een seksuoloog? Kan ook online.. https://www.vrijfijn.nl/over-online-hulp/ -
Wat ik trouwens ook proef, je hebt het voornamelijk in combinatie met seks, maar is het niet vooral "spanning" die je mist? is het wel het seksuele? heb je niet gewoon spanning nodig? lees net je reactie trouwens.. denk dat het een goede kan zijn. Je klinkt als iemand met een karakter HSS, dat kan zich ook beïnvloeden in de seksualiteit!