Internet contact versus Real life
Ruim anderhalf jaar geleden leerde ik via internet een man kennen, op dat moment zat ik nog in een relatie met mijn ex. Ik was niet happy en mijn ex wist hiervan, al zijn problemen en valse beloftes zorgde voor veel stress in mijn leven. Tegen oktober 2018 liep dit naar 4,5 jaar op zijn einde, ik heb meerdere keren geprobeerd het “eind gesprek” te voeren, maar dit had tijd nodig van zijn kant. Ondertussen was mijn contact met mijn internetvriend hechter geworden maar puur vriendschappelijk. Tot dat ik op een avond te veel gedronken had en besloot hem wat pikante foto’s te sturen. Van het 1 kwam het ander en voor ik het wist hadden we een video gesprek, maar omdat ik nog in een relatie zat, heb ik niets laten zien. Hoe hypocriet dat ook is want de manier van praten en wat ik zag wond me onwijs op. Hierna werd mijn behoefte aan contact met hem steeds groter.
Een paar weken later was het hoge woord eruit en was mijn relatie officieel beëindigt, het heeft me nog 6 maand geduurd om een andere woning te vinden en ondertussen woonde ik boven en mijn ex beneden in ons koophuis.
Mijn gevoelens voor mijn internetvriend, James groeide met de dag en hij wierp zich op als de perfecte vriend, nu ben ik alles behalve makkelijk en was het heel fijn om te weten dat er iemand is die mij aankan. Het probleem voor mij is alleen dat hij Amerikaan is, dus even afspreken is niet zo makkelijk. Ook zit er 14 jaar leeftijdsverschil tussen ons, ik ben 28 en hij 42. We hebben met elkaar afgesproken om loyaal naar elkaar te zijn wanneer het komt tot internet relaties maar het echte leven gaat ook verder. Dit ligt voor mij alleen niet zo makkelijk, want hij is van smorgens vroeg tot savonds laat de enige waar ik aan denk en als hij even geen tijd heeft kan dit mijn dag beïnvloeden.
James heeft zijn leven uitgestippeld om alleen te zijn, hij is gescheiden, heeft 2 kinderen en leeft voor zijn werk. Gemiddeld maakt hij per dag 14 uur. Wanneer het voor hem mogelijk is belt hij me en andersom en elke nacht val ik in slaap aan de telefoon. Ik date niet, zoek ook niks in het “echte leven” maar zo nu en dan gebeurd het dat ik nog seks heb met mijn ex. Op dat moment laat ik me meeslepen en is het zo vertrouwd en achteraf voel ik me schuldig naar James toe.
We hebben het wel over afspreken maar zijn werk vraagt al zijn aandacht en ik wil niet naar America afreizen voor iemand die geen vrij kan krijgen. En hoe mooi het allemaal ook is, je mist toch de armen om je heen, de knuffels als het even allemaal tegen zit en de intimiteit van een echte relatie.
James vind dat ik meer verdien dan iemand die alleen maar aan het werk is en ik ben dan de hopeloze romanticus die denkt dat het het allemaal waard zou zijn, wanneer ik hier alles op geef om naar hem toe te gaan.
Mijn schuldgevoel overheerst momenteel, James weet ook niet dat ik nog een aantal keer seks (4x in 10 maand) heb gehad met mijn ex en eigenlijk ben ik hem ook niks verplicht want we hebben “niks” en toch hebben we heel veel. Ik hou van die man, maar hoe reëel is dit, we zijn 17 maanden verder…
Zijn mjn gevoelens realistisch, moet ik me uberhaupt schuldig voelen?
-
Volgens mij ben je opzoek naar liefde, maar zoek je het verkeerd. Wat ik vind is dat als je een relatie verbreekt, dat je er echt mee moet kappen. Ook geen seks meer. Je wekt valse hoop op bij je ex, en met die man die je niet in het "echt" kent, kan je niet heel veel mee. Start een nieuw leven op, een eigen huisje en op een gegeven moment komt de juiste wel op je pad! Je bent nog jong! en kies voor jezelf! -
Ik snap je wel. Ik zat in de soortgelijke situatie. Ben al 25 jaar bij mijn man waarvan 18 getrouwd. Toen we3 jaar samen waren heb ik iemand leren kennen waar i stapelverliefd op werd. Maar ik was 19 en wilde het huis uit en graag kinderen. Dus ik koos met mijn verstand en ben bij mijn man gebleven. Zo'n 3 weken geleden heb ik die man van toen weer gevonden via social media. De klik was er gelijk weer in elk geval van mijn kant. Enige probleem is dat hij in her buitenland woont, alleenstaand is maar wel een dochter heeft en daar een eigen bed6is gestart. We hebben alleen app contact gehad en wat pikante dingen over en weer gestuurd. Nou zou hij volgende week weer in onze woonplaats komen omdat hij hier ook geboren is. Dus her plan was om elkaar te zien om te kijken of de klik er dan ook is....Maar nu heeft hij gezegd dat hij wil stoppen met ons contact. Ik ben er kapot van en ik moet mij thuis groot houden. Ik weet niet precies zijn redenen. Hij zegt dat hij wel om mij geeft maar dan zegt hij ook weer we kennen elkaar niet, en dat hij veranderd is sinds toen. Ik heb foto's van hem gezien en hij is totaal anders dan toen. Maar toch was datzelfde gevoel er vanaf het begin. Het heeft nog geen 4 weken geduurd maar ben radeloos. Ik denk dat hij ook geen uitweg ziet omdat we allebei kinderen/ werk hebben en niet zo maar kunnen vertrekken. Al zou ik daar misschien een lange afstandsrelatie voor over hebben. Het is qua afstand nog ad te rijden om elkaar in het weekend te kunnen zien. Maar nu heeft het geen zin om over na te denken want hij wil niet meer. En dan is hij volgende week zo dichtbij dat ik er ziek van wordt als ik er aan denk... -
Hai Renate, Jeetje wat naar, ik kan me heel goed voorstellen hoe jij je moet voelen nu. Internet relaties lijken op de een of andere manier veel intenser als gewone relaties en de risicos dat mensen met je “spelen” lijken ook vele malen groter. Soms maakt het ook niet uit hoe lang je contact hebt, iets verbreken waar jij energie van krijgt doet pijn. Helemaal als het jou keuze niet was. Ik zou ook kapot van verdriet zijn als hij dit bij mij zou doen... Maar.. Als er binnen zo’n korte tijd zo veel kan veranderen bij hem is het misschien maar beter dat het nu stopt dan dat je daadwerkelijk elkaar hebt gezien, geen valse hoop of teleurstellingen. Als hij er net zo in stond als jij had hij het contact niet willen verbreken.. Heel veel sterkte!