Kinderwens

Vroeger postte ik nog wel eens wat op dit forum, het was fijn om mijn verhaal te kunnen doen. De laatste jaren probeer ik meer mijn verhaal te doen bij vrienden en familie, maar op dit moment zie ik zelf de bomen door het bos even niet meer en heb ik het idee dat mensen in mijn omgeving mijn verhaal niet begrijpen. Kortom, ik heb jullie nodig.

Ik kreeg gisteren een appje van een goede vriendin. Ik heb haar al een tijd niet gezien en voelde me hier ook een beetje rot door. Maar gisteren kwam dus in een appje het hoge woord eruit: ze is zwanger. Nu zou ik willen zeggen dat ik super blij voor haar ben (dit is wel wat ik haar terug heb geappt), maar de waarheid is dat ik na dit bericht twee uur heb zitten huilen. Waarom? Omdat ik zelf zo graag zwanger zou willen zijn. Probleem? Vriendlief wil het nog niet.

Vroeger scheef ik in vriendenboekjes bij de vraag wat ik later wilde worden, mama. In mijn hoofd zit altijd al dat ik graag jong moeder wil zijn. Tegenwoordig is dit zeker niet populair, wie wil er nou vrijwillig in de bloei van zijn of haar leven zorgen voor een ander wezentje? Nou ik, dolgraag zelfs.

Mijn leven is niet altijd makkelijk geweest, dat is het nog steeds niet. Naar mijn mening heb ik geen hoge eisen, ik hoef geen dikke auto en ook geen spetterende carrière. Ik wil gewoon heel graag moeder worden.
Op mijn 20e ben ik zwanger geraakt. Mijn leven zag er op dat moment zo onstabiel uit, dat ik het een kindje niet kon aan doen om op te groeien in alle zorgen. Met heel veel pijn en tranen heb ik het vruchtje weg laten halen. Pijnlijk, omdat ik het toen ook al zo graag had gewild.

Mijn vriend en ik zijn nu twee jaar samen en ja, ook hij weet van mijn enorme kinderwens. Hij zelf wil ook ooit kinderen, maar nu nog niet. En dat doet pijn. Ik word er elke keer zo emotioneel van dat hij de gesprekken ook maar uit de weg gaat. Hij geeft aan dat hij eigenlijk pas over vijf jaar een keer kinderen zou willen, maar dat hij weet dat hij mij niet zo lang kan laten wachten. Hij wil dus over twee jaar best weer eens kijken… Daar moet ik het mee doen, ik kan hem niet dwingen. Maar het doet elke keer zo ’n pijn om geconfronteerd te worden met zwangerschappen om me heen. Ik wil het ook zo graag en weet ook zelf even niet meer hoe ik hier doorheen ga komen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

  • juffie 09-12-2018 10:42
    als het echt zo hoog zit....denk eens na...wil je bij iemand zijn die op een andere lijn zit?
  • Tina 20-12-2018 20:44
    Het is een goede vriendin zeg je . Vertel haar dan gewoon de waarheid . Dat je zo blij voor haar bent , maar verdrietig omdat jezelf nog geen kindje hebt . Heus , ze zal het begrijpen . Wat je vriend betreft , is hij werkelijk de juiste voor jou ? Jij hebt een vriend nodig die ook een kinderwens heeft . En geloof me , die zijn er . Ik heb de neiging om te zeggen: kap met hem . Je verliest teveel tijd bij hem .
  • Lara 28-12-2018 19:33
    Ik begrijp dat je heel graag een gezin wilt, maar dit kun je niet afdwingen. Gaan voor een kind is niet zomaar een keuze en daar moet je vriend ook klaar voor zijn. Je bent nog jong en pas 2 jaar samen, ik zou zeggen geniet nog even met zijn 2en voordat je aan zoveel verantwoordelijkheid begint. Ik zou hier ook goed met je vriend over praten, laat hem weten dat je er zo mee zit, dan kan hij je daar ook in steunen.