Probleem met stiefkind
Ik heb hulp nodig bij mijn problemen met mijn stiefdochter Miriam10 jaar. Ik heb sinds 2,5 jaar een relatie en mijn vriend had al een inwonende dochter uit een eerdere relatie. Toen ik voor mijn vriend koos heb ik dus ook voor zijn Miriam gekozen.
In het begin ging het ook nog allemaal leuk en gezellig tot ik zwanger raakte van mijn dochter en de moeder van Miriam ineens begon over dat Miriam wel weer bij haar kon komen wonen (2 uur rijden)
Sindsdien zet Miriam zich af tegen mij door van me te stelen, brutaal en onvriendelijk te zijn en zelfs spullen te vernielen. Iedere keer gaat het een poosje goed en net als er weer een beetje vertrouwen is gebeurd er weer wat. Mijn dochter heeft voor sinterklaas/ kerst een pakketje toegestuurd gekregen van mijn opa en oma uit het buitenland. Toen ik het pakketje later wilde opruimen miste ik dingen en ja hoor, ik vond ze verstopt op Miriam haar kamer… Tijdens de confrontatie zijn er dingen geroepen als ‘ik haat jou, ik wil bij mijn moeder wonen, ik kom hier nooit weer, maakt me niet uit als ik mijn zusje of pappa nooit meer zie’…. kwetsende en harde woorden. En nu weet ik niet meer wat ik moet doen. Wat mij betreft gaat ze maar bij haar moeder wonen. Maar ik weet dat mijn vriend daar heel veel verdriet van zou hebben en ik wil ook niet dat dat dan ‘mijn schuld’ is en tussen ons in komt te staan. Aan de andere kant verwacht ik over 6 weken ons tweede kindje en wil ik ook gewoon rust en wil ik niet dat er een tweede keer een kraamperiode voor me verpest wordt en wil ik kunnen ontspannen en genieten van mijn kindjes. Ik wil dat Miriam zich altijd welkom en gewenst voelt in dit huis en wil ook met alle liefde voor haar zorgen, maar ze moet dat dan wel toelaten. Ik ben er ook nog en hoe lang moet ik dit accepteren en door laten gaan?
-
'Mijn dochter heeft voor sinterklaas/ kerst een pakketje toegestuurd gekregen van mijn opa en oma'. -Wat kreeg Miriam van je opa en oma? Als het antwoord 'niks' is had je meteen opa en oma moeten bellen waar ze bijstaat(!!) en zeggen dat het niet oke is om een kind wel iets te geven, de ander niet. ja, het is niet hun vlees en bloed maar jij moet voor haar opkomen en/of het cadeau terugsturen/bellen waar het andere cadeau blijft. Ben je zelf ooit tien jaar geweest? Denk eens na.... Waarom is er niet een gewone 50/50 regeling maar zit ze bij haar vader, 200 km bij haar moeder vandaan?? Zomaar wat vraagjes die bij me opkomen.. Van een rechter mag dit over het algemeen niet, wat vergeet je te vertellen? Je ergert je kennelijk aan de dochter van je vriend en bent stapelgek op je eigen kinderen. Dat voelt Miriam, daarom moet ze je niet en haar halfzusjes - uit jouw buik - ook niet. Een kind van tien dat al zoveel heeft meegemaakt zou je mededogen moeten wekken. Hulp heb je zeker nodig, je vriendje en de moeder van dat meisje ook. Bel Veilig Thuis eens en leg het verhaal voor. Benadruk dat je vooral zelf een fijne tijd wil hebben en dat Miriam niet jouw kind is en eigenlijk gewoon in de weg loopt. Je moet nog heel veel leren, zoveel is zeker. -
Eerlijk gezegd vind ik het niet zo vreemd dat je stiefdochter zo reageert op de situatie. Ze is boos en bang. Bang omdat, door de keuzes van de volwassenen om haar heen, haar hele leventje op losse schroeven is komen te staan. Ouders die niet meer in hetzelfde huis wonen, papa die een nieuwe partner heeft en dan ook nog niet één, maar straks twee extra kindjes die ook een groot deel van de aandacht voor zichzelf opeisen. En dan vind jij het raar dat zo’n kind zich nergens meer op haar gemak voelt en dat ze daardoor uithaalt naar degenen die zij daarvoor verantwoordelijk houdt? En ze heeft een punt, jullie (jij, je partner en zijn ex) zijn ook verantwoordelijk voor het welzijn van dit kind. Zij heeft nergens voor gekozen, maar wordt wel meegesleept in jullie keuzes. Begin eens met haar wat meer te betrekken bij jullie gezin. Ze is meer dan een irritant aanhangsel van je partner; ze is net zo goed zijn kind als jullie kinderen. Dus als jouw kinderen aandacht vragen, mag zij dat ook. En aangezien het haar goedschiks blijkbaar niet lukt, doet ze het nu kwaadschiks. Geef haar eens de positieve aandacht die ze nodig heeft. Probeer oprechte belangstelling te tonen voor wat er in haar wereld speelt. Zorg dat ze niet in de vergetelheid raakt omdat jouw kinderen meer krijgen dan zij. Dat ze steelt en vernielt is natuurlijk niet netjes, maar wie geeft haar ooit iets? En nee, nu zeggen dat haar eigen moeder dat maar moet doen, is niet de oplossing. Ook in het huishouden van haar vader moet ze zich veilig en gewenst voelen. Dat bieden jullie haar nu niet. De verandering moet dus van jullie kant komen, anders zal deze beginnende puber steeds verder van jullie afdrijven. En dan is het te laat. -
hoi, ik ben zelf 13 en ik heb een stiefvader en een zusje die 10 is. Bij ons is de situatie precies hetzelfde, ik weet niet wat die oude mensen in de reacties typen maar 50% klopt niet. Wat bij ons het geval is is dat mijn zusje blijkbaar agressieproblemen heeft waardoor ze snel boos is en dingen roept waar ze later spijt van heeft. Ook is er sprake van depressie ik zou met Miriam naar een psycholoog gaan en met school het erover hebben, geef je stiefdochter veel liefde en aandacht maar niet dat ze verwend raakt. Ook kan het zijn doordat je een kindje krijgt... ik heb ook een babyzusje en die krijgt alle aandacht waardoor mijn zusje van 10 jaloers is. mijn tip is geef haar liefde en rust en spreek haar op een normale toon aan als ze iets doet wat niet kan (tenzij ze je uitscheld etc.) groetjes, me -
Jullie zijn 2,5 jaar samen en een tweede brusje is bijna geboren? Dan is het kalme leven van een kind van toen 7 jaar oud in 2,5 jaar tijd aardig opgeschud! Van het enige kind v papa naar een nieuwe liefde en twee brusjes. En dan verwacht stiefmama (en papa) dat dit kind die nergens voor heeft gekozen dit gezin net zo leuk en geweldig vindt als zij zelf?? Dit is jouw droom niet v haar. Jij hebt niet voor Miriam gekozen maar je hebt gekozen voor Miriam-als-ze-jou-maar-leuk-vindt. Dit is jullie behoefte en niet die v haar. Zo lang ze jou leuk vond was het prima en nu ze rebelleert niet meer? Want jij wil genieten van de kraamtijd? Mag een kind van tien dat een scheiding heeft doorstaan, op grote afstand moet leven van 1 van haar ouders, ineens twee babies in haar leven krijgt vechten voor haar plekje? Ze is zo jong en moet (dankzij de keuzes van de volwassen om haar heen) haar plekje bevechten. Als ze roept dat ze jou haat dan hoor jij als volwassene te horen ,,ik haat de situatie waarin ik nu zit en ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan. Ik ben niet in staat om mijn emoties te uiten hierover maar ik voel me zo naar”. Het hele feit dat jij nu al dénkt ‘dan gaat zo toch lekker naar haar moeder’ is de bevestiging dat Miriam het bij het juiste eind heeft: sinds die babies is Miriam meer een last dan een zegen voor jou. En je twijfelt nu nog omdat het dan ‘jouw schuld is’. Misschien moet je het wat minder over jou laten gaan en wat meer over de minderjarigen die hierbij betrokken zijn. Jij kon en kan kiezen, zij niet. -
Heel jammer dat je tot hiertoe nog op zo weinig begrip kon rekenen Jolanda. Mensen gaan er vaak vanuit dat je als plusmama wel sowieso de slechtste bedoelingen zal hebben en het leven van het kind om zeep wil helpen. Dankzij de sprookjes denkt iedereen helaas onmiddellijk aan een boze heks bij het horen van het woord stiefmoeder.. Ik wens je veel sterkte toe, want ik begrijp dat dit niet gemakkelijk voor je is. Je gevoelens zijn ook heel normaal. Er kunnen veel redenen zijn voor het gedrag van Miriam. Je vriend (die helaas tussen 2 vuren zit) kan hier wel een belangrijke rol in spelen. Vraag of hij eens met haar kan praten, hoe voelt zij zich hierbij? Daarna kan je dit zelf ook eens proberen. Zeg dat je graag zou hebben dat jullie goed met elkaar kunnen praten, en dat ze altijd bij je terechtkan. Dat je begrijpt dat het ook voor haar niet altijd gemakkelijk is. Je mag me altijd contacteren als je een luisterend oor nodig hebt. -
Wat een heftige reacties van mensen die duidelijk geen stiefgezin ervaring hebben. Een stiefgezin werkt heel anders dan een kerngezin. En het is heel normaal dat je meer van je eigen kinderen houdt dan van je stiefkinderen. En dat je bij een discussie automatisch beschermend voor je eigen kinderen staat. Je hoeft niet van je stiefkinderen te houden. Ze hebben meestal nog hun moeder. De kunst is om een werkende manier te vinden dat iedereen zich thuis voelt. De vraag van Jolanda hier was om advies en niet om een hoop kritiek te krijgen. Mensen, jullie hebben geen idee hoe zwaar het kan zijn om stiefmoeder te zijn. Het is natuurlijk ook leuk maar het is niet iets wat je cadeau krijgt. Je kunt hier ook niet van tevoren oefenen omdat af en toe iets leuks samen doen wel anders is dan samen wonen en zoals in dit geval ook samen nog kinderen te krijgen. Zelf hebben we ons vrijwel vanaf het moment dat we samen gingen wonen door een coach laten begeleiden. Een patchwork gezin is heel hard werken en ik zou zeggen chapeau voor iedereen die om hulp en advies durft te vragen. -
Ik had een stiefdochter waar ik zielsveel van hield, maar na maten zij ouder werd en een vriend kreeg ging het steeds slechter tussen ons. Haar hele familie ziet dat ook maar koos toch haar kant. Vond ik wel heel pijnlijk maar ik heb ervoor gekozen om afscheid van haar te nemen en wat mij betreft komt dat ook niet meer goed. Waarom moet ik mij aanpassen aan haar wensen en is het niet van beide kanten. Nee sorry maar dat gaat niet meer werken. Hier bij in huis is zij niet meer welkom en als haar moeder of familie het niet bevalt weten ze de gat van de deur te vinden. Het doet me pijn maar ik blijf bij mijn keuze. Laat haar wat ze niet kan haar excuses aanbieden.