schoonvader
oke nou om maar met de deur in huis te vallen , mag je iemand die kanker heeft , en die iets heel gemeens gedaan hebt , maar je dan bij je zelf denken oke vergeven kan ik wel maar vergeten doe ik het niet
mag je dan ook zeggen als je man zegt ja als die niet meer allen kan wonen en hij moet eigenlijk naar aan aanleun woning of wat dan ook maar als dat der niet is maar hier komen wonen mag je dan zeggen dacht het niet .
ik snap dat me man om zijn vader geeft maar die man heeft ons eigenlijk nooit zien staan .
zijn andere zoons zijn belangrijker , lijkt het wel dus na ja ik blijf der bij sorry maar , hij komt niet hier te wonen als die niet meer op zich zelf kan blijven , ben ik daar dan hard in of heb ik gelijk
-
je man heeft dat altijd met jou te overleggen. Jij woont ook in het huis, en je man weet waarschijnlijk dat je niet zo'n klik heb met je schoonvader. Als hij bij jullie komt wonen, dan moet je ook gaan mantelzorgen, en of je nou wel of niet van iemand houdt, dat kost best energie. Als hij bij jullie komt wonen moeten jullie samen het er over eens zijn. Voor je schoonvader die nu ziek is, is het ook niet goed als hij ergens woont waar discussies kunnen ontstaan doordat hij er bij woont en toch niet helemaal gewenst is. Je kan met je man zoeken naar een andere oplossing. Genoeg andere kinderen in de familie lees ik. -
Ja, dat mag. Ik heb zelf twee jaar lang met heel veel liefde voor mijn moeder gezorgd tot ze vorig jaar is overleden. Het was een uitputtingsslag voor ons allemaal en ik kon dat alleen volhouden omdat ik zoveel van haar heb gehouden. Zorgen voor iemand die stervende is, is enorm zwaar, zeker als je het niet doet uit liefde. Ga hierover in gesprek met je man en de rest van de familie om je schoonvader de hulp te geven die hij nodig heeft. Maar hem in deze situatie in huis nemen geeft denk ik meer spanningen dan hij én jullie aankunnen. -
Zou het niet doen als het voor langere tijd is. Klinkt gemeen maar een goede vriend van me kreeg in oktober te horen dat hij nog maar 6 - 12 maanden te leven had. Hij is alweer 2 weken geleden overleden... Je weet het niet met die rotziekte bedoel ik ermee te zeggen, het kan korter maar ook veel langer duren dan verwacht. Mijn vader kreeg dezelfde prognose en leefde nog 8 jaar!! Ook ik vond het laatste stukje erg zwaar en dan woonde hij nog niet eens bij mij maar bij mijn tante. Mijn moeder was al jaren ernstig ziek en had 24/7 zorg nodig in een verpleegtehuis. Vond mijn vader ook heel erg maar het kon niet anders meer. Ook met hulp thuis was het teveel en wij deden het zorgen zo lang mogelijk thuis met familie maar iemand die morfine o.i.d. nodig heeft moet vaak gewoon in een ziekenhuis opgenomen worden.. Die vriend van me was alleen, geen familie, niet rijk en toch was er direct een verpleeghuis voor hem geregeld. Er zijn zorghotels en nog veel meer mogelijkheden. Een oplossing is/komt er altijd wel, het lijkt me ook voor de vader van je man niet fijn om in een huis te moeten sterven waar hij eigenlijk niet welkom is. Neem ik je niet kwalijk hoor, juist goed dat je aan jezelf en je huwelijk denkt, je zal heus je redenen hebben. Ik ben het met je eens, liever niet tenzij het om een hele korte tijd gaat en dan uit liefde voor je man en uit medelijden. Het moet een nachtmerrie zijn om je laatste tijd op aarde te voelen dat je ongewenst bent. Dan kan je beter in een goed verpleeghuis of hospice verzorgd worden waar je man en andere familie op visite kan gaan wanneer ze willen. Heel veel sterkte met je beslissing, ik zou alvast gaan overleggen met de artsen hoe dat verder moet. Vertel gerust dat je het zelf een te grote opgave vindt, beter meteen eerlijk zijn. Niets om je voor te schamen, je hebt het recht om je schoonfamilie niet aardig te vinden om wat voor reden dan ook. Bedenk wel dat het voor je man wel zijn vader is en hij wellicht heel veel verdriet heeft en daar kan je hem wél in steunen! Je man heb je zelf uitgekozen, steun hem waar je kan ook al kan het jou diep in je hart niet zoveel schelen allemaal. Wat een rotsituatie zeg, ik benijd je absoluut niet! -
niet doen en net zoals de anderen zeggen, je man moet het eerst ook met jou overleggen. Of je nou of geen goede band hebt met hem, het is loodzwaar, dat moet je niet onderschatten. Weet niet of jullie beiden een baan hebben en kinderen, dan is dat nog zwaarder. Geef je mening aan je man en hij zal het moeten accepteren vooral als je duidelijk aangeeft wat de knelpunten zijn. Succes -
allemaal dank jullie wel , het is niet zo dat me man het niet zo overleggen allen , kwam hij der mee op een avond na dat die bij zijn vader in het ziekenhuis was geweest , zo van ja als pa nou echt niet meer op zich zelf kan is het misschien de oplossing dat die anders hier komt , ik heb meteen gezegd nou sorry maar , dat gaat hem niet worden , we hebben ons eigen leven en je vergeet , dat jij de hele dag naar je werk bent , en dus alles op mij aankomt , het is niet zo dat ik niet om zijn vader geef , maar toen die ziek werd heb ik heel veel voor hem gedaan , en na ja dom weg gezegd ik kreeg een schop na , ik heb toen gezegd oke oke der kunnen dingen gezegd worden , maar als je mij een keer onder uit haalt , dan is het ook klaar , en ik doe niks meer voor hem , dat is ook niet helemaal waar , ik doe nog genoeg , maar als ik ergens geen zin in heb doe ik het niet , simpel en na ja het is wel iets wat ze allemaal hebben gemerkt , en ook zeggen ja na ja wat der gebeurt is , had niet mogen gebeuren , maar ja het is gebeurt en ik zeg heel simpel vergeven ja dat kan ik vergeten doe ik niet , en nogmaals ik jullie mogen het zelf gaan doen , ik ben der klaar mee maar dank jullie wel voor de antwoorden , want ik dacht echt zo iets kan ik eigenlijk niet maken , die man is ziek en ik denk allen aan me zelf , maar mensen om me heen zeggen ook nee je hebt gelijk , en zeer zeker kwa het bij jullie wonen het is zwaar , en je weet vaak ook niet wat der allemaal bij komt kijken , dus na ja ik was der eigenlijk al wel over uit dat het niet zo gebeuren , maar nu is het wel heel duidelijk dat ik het niet verkeerd doe