Was ik maar weer vrij

Zucht.
Ik wil zo graag weer vrij zijn. Ik wil niet meer verliefd zijn op haar, mijn vrouwelijke leidinggevende. Ik ben nu al anderhalf jaar verliefd op haar. En ja, ze weet het. We hebben er laatst, twee weken terug, even over gesproken.
We hebben het er begin van dit jaar over gesproken, ze had namelijk door dat ik verliefd op haar was en vroeg mij of haar vermoeden klopte. Ik heb toen bekend. Het is een gekke situatie: mijn vrouwelijke chef die weet dat ik verliefde gevoelens voor haar heb. We gaan op normale manier met elkaar om maar mijn hemel … wat kost dat een energie, zeg ! Verliefd zijn op iemand die mijn chef is, een vrouw is, die kennis heeft van mijn gevoelens voor háár en wat doe ik met die verliefdheid: helemaal niets. Ik kan er niets mee doen. Ik wíl er niets mee doen. Zij heeft een relatie en ik zie mijzelf ook niet bepaald in een relatie met een vrouw.
Maar goed, laatst bespraken we de situatie. Ik vroeg haar of zij ‘last’ had van het feit dat ik gevoelens voor haar had. Dat had ze gelukkig niet. Ze vroeg of de verliefdheid nog steeds niet over was. Ik antwoordde haar dat mijn gevoelens nog steeds niet voorbij waren. Was het maar zo’n feest!
Ik vroeg haar of ze niet een jaar lang verlof kon opnemen, omdat dat mij enorm zou helpen, bij het verwerken van deze gevoelens.
Ik snap niet waarom ik verliefd ben geworden op een … vrouw. Wat moet ik daarmee? Ik zou niet eens een relatie met haar willen aangaan. Ik zie dat niet eens zitten.
Ik vraag mijzelf constant af, waarom ik toch verliefd ben geworden op een vrouw. Ik weet het antwoord niet. Maar wat ik wel weet, is dat ik wil dat dit gevoel voorbij gaat. Dat deze gevoelens voor haar zo snel mogelijk stoppen. Shit, wat is verliefd zijn vreselijk, als het niet wordt beantwoord of als je er verder niets mee kan. Ik zag haar gisteren, ze was lekker ‘gebruind’. We spraken en lachten nog naar elkaar. Ik vond dat ze te lang in mijn ogen keek, alsof ze mijn ogen wilde doorgronden. Ik werd er ongemakkelijk van, keek snel de andere kant op. Ik wist me geen houding te geven, want ja, diep in háár ogen kijken, is ook wat vreemd (hoewel ik dol op haar ben)
Ik wenste dat de verliefdheid op mijn chef mij niet was overkomen. Ik ben ooit ontzettend verliefd geweest op een man en het heeft mij toen 1,5 jaar gekost voor ik over die verliefdheid heen was. Veel te lang. Zoiets geeft ook stress.
Ik zie mijn chef wekelijks, dat maakt het ook lastig. Ik kan haar ook niet negeren, want dan zoekt zíj weer contact met mij.
Zucht … ik wil mij zo graag VRIJ voelen. Vrij van verliefd zijn op mijn vrouwelijke chef. Als er een knop op mijn hartje zat, om hier vanaf te komen …
Weet je, ik zou ook niet willen dat zij de (langdurige) relatie met haar vriendin beëindigd. Ik wil niet degene zijn die een stabiele en fijne relatie ten val brengt. Ik wil juist heel graag dat zij en haar vriendin lekker samen oud worden. Zij zijn voor elkaar gemaakt en zij horen zo ontzettend bij elkaar. Dit is de eerste vriendin van mijn chef (en hopelijk ook de laatste). Ik zou écht niet eens willen dat zij voor míj kiest of dat zij verliefd wordt op mij. Ik gedraag mij daarom ook zo normaal als mogelijk, ik flirt niet met haar, ik spreek haar niet aan, indien het niet nodig is.

Wat kan ik toch doen om mij weer vrij te voelen? Ik zou er heel veel voor over hebben, om mij weer vrij te voelen en niet meer verliefd te zijn op mijn vrouwelijke chef. Het is denk ik slechts een kwestie van tijd voor dit gevoel eindelijk voorbij is.
Ik hoop wel dat ik op zeer korte termijn kan gaan genieten van mijn vrijheid, zonder verliefd te zijn op háár, mijn chef.