Wel liefde, maar niet klaar voor relatie

Hoi allemaal,

Ik zit al jaren niet meer met een account op Vivaforum, maar ik merkte dat soms iets van me afschrijven kan helpen, dus vandaar dat ik een nieuw account aangemaakt heb. Ik voel me echt rot en hoewel ik al 1000en tips krijg over loslaten en vergeten, lúkt het me gewoon niet om van dit gevoel af te komen.

Ik (V30) en mijn ex (m30) zijn 3 jaar samen geweest. We ontmoetten elkaar, waren straalverliefd. Werkten in de horeca, hebben ook nog even samen gewerkt in mijn stad en daarna besloot hij dat hij toch weer in zijn eigen stad wilde werken want het reizen brak hem op. Ik wilde de horeca uit, studeerde af en ging op zoek naar een 9-5 baan. Hij kreeg in zijn eigen stad een baan als chef-kok bij het restaurant waar hij altijd al had willen werken en na veel praten besloten we dat ik bij hem zou intrekken en een baan in zijn stad zou zoeken. Zo gezegd, zo gedaan.

Dit ging een tijdje heel goed, totdat we merkten dat het toch wel lastig was dat onze levens zo verschilden. Waar ik om 5 uur klaar was, een borrel ging drinken met collega’s en tegen 10en toch wel thuis was omdat ik de volgende dag weer moest werken, begon zijn avond eigenlijk pas rond een uur of 11. We wilden allebei wel moeite doen om dat te laten werken, maar de tijd samen was vrij beperkt. (Zijn standaard vrije dagen zijn maandag+dinsdag, en ik zit dan gewoon op kantoor, dus we hadden alleen die avonden echt ”tijd” voor elkaar).

Op een gegeven moment begon zijn werk aan hem te trekken, zijn werkgevers vonden dat hij meer tijd met z’n collega’s moest doorbrengen en dat ging hij dan ook doen. Daarna legde ze vrij veel druk op hem qua zijn menukaarten en hij heeft faalangst, dus begon hij nóg harder te werken, nóg meer te borrelen met collega’s en nóg meer te drinken.

Fast forward naar afgelopen augustus, toen we samen op vakantie gingen. We hadden de afgelopen tijd wel wat vaker ruzie (voornamelijk omdat ik het gevoel had dat zijn werk/collega’s belangrijker waren dan tijd met mij doorbrengen) was hij toch degene die zei dat hij nu hij 30 zou worden zich wel wilde binden en minder met z’n collega’s wilde zijn en er echt met mij aan wilde werken, maar dat hij het lastig vond om nee te zeggen tegen een borrel, ookal heeft hij met mij afgesproken. Ik natuurlijk helemaal in de gloria en toen kwamen we terug van vakantie en zodra we weer in Nederland waren viel hij weer terug in zijn gewoontes.

Nu heeft hij 3-4 weken geleden aangegeven dat hij het niet meer zag zitten. Dat hij heel veel van me houd, maar zich nu op werk en collega’s wil focussen en niet klaar is voor een relatie. Ik ben daar vrij goed mee omgegaan en heb afstand gehouden. Het ging met mij echt wel wat minder goed, maar hij was helemaal lang leve de vrijheid, zuipen, de hort op met collega’s.

Nu werd ik vorige week 30 en heb ik het stómste gedaan wat je kan doen; ik heb mijn verjaardag met mijn ex doorgebracht. Dat begon met heel stom koffie drinken en allebei het verhaal van ”ja, ik vind het prima zo, ik ben er wel overheen” en daarna zijn we de stad in geweest, hebben we drankjes gedaan en zijn we uit eten gegaan. We hebben die dag echt een emotioneel moment gehad, voelde ons ook echt weer even verliefd op elkaar en daarna ben ik met hem mee naar (ons oude) huis gegaan. Die avond samen geslapen, niets gebeurd verder. Hij zei dat hij het heel gezellig had gehad en dat hij echt graag volgende maand koffie wilde drinken. De volgende dag (vrijdag op zaterdag) wéér samen geslapen, niets gebeurd buiten knuffelen om en zaterdag ochtend voor hij naar werk ging ”afscheid genomen”. Geknuffeld, allebei gejankt. Zondagochtend zou ik mijn spullen ophalen terwijl hij naar werk was en de sleutels achterlaten, en dat heb ik ook gedaan. Hij had me ’s morgens gebeld dat hij er toch niet klaar voor was om over een maand te zien want ”hij was duidelijk nog niet over me heen”.
Enfin, hij heeft me vanmorgen geappt dat hij me heel erg mist en het allerbeste toewenst en dat hij nog steeds verliefd op me is en van me houd, maar dat hij geen relatie wil omdat hij daar niet klaar voor is.

Ik heb het echt lastig met onze break-up en kan me op de een of andere manier op niets anders concentreren. Ik leid mezelf af, spreek af met vriendinnen, focus me op m’n werk, maar hij bíjft maar door m’n hoofd spoken.

Hoe kom ik nou van dit stomme gevoel af?