Zogenaamde bevriend persoon veracht me.

Meestal loop ik nooit echt te klagen, maar ik moet dit even kwijt.

Het kwam langzaam weer omhoog. Ik had een tijdje geleden iemand die beweerd een vriend te zijn. We noemen hem even Ricardo. Hij zei zelf op de middelbare dat we vrienden waren. Maar die Ricardo snitch graag over mij, kan geen geheimen bewaren, is onbetrouwbaar, liegt, bedriegt, bedreigd me met geweld. Ricardo heeft zelf aangegeven dat het hem niet boeit hoe ik me voel en wat ik meemaakte. Het interesseert hem niet mijn interesse en dat ik er voor hem wilde zijn en dat ik moeite deed. Steeds meer komt hij erg onverschillig en sarcastisch over. Ricardo reageerd altijd boos dat het hem niet boeit. Maar boos en onverschillig reageren doet hij bij iedereen. Hij deed heel naar vooral op het schoolfeest destijds. Hij staarde me echt heel kwaad aan. Ik wist niet waarom en wel nadat ik paar weken geleden een aardige brief naar Ricardo gegeven had, die hij zomaar weggegooid had omdat het hem totaal niet boeit. Echt een tijdje later zei hij dat hij nooit om mij geeft en nooit om mij zal geven en enkele jaren later zei hij dat we nooit vrienden zijn geweest en dat ik in zijn ogen een zielige waardeloze clown ben waarvan niemand om mij geeft of zal geven.

Ook had ik destijds te maken met haatberichten en haat van Ricardo. Hij wenste me het ergste dood van de wereld met de ergste leed en pijn. Hij dreigde me dat hij mij iets aan wilde doen en de ergste pijn wil veroorzaken en dat hij verlangt om mijn botten te breken en de ruggengraat zodat ik voor hem schreeuw in leed en in de rolstoel beland. Omdat hij vond dat ik een achterlijke gehandicapte autist was die niet het recht had om te lopen. (Dat waren zijn woorden) Hij had telkens mij het gevoel gegeven dat ik waardeloos ben en ondanks dat ik respectloos deed naar hem erg vijandig deed en mij zelf veracht. Ik weet zelf niet waarom. Ik werd zelf vals beschuldigd dat ik zijn voormalige vriendin gepest had en ik de oorzaak was van haar depressie. Hij zei dat ik een achterlijke autist ben, terwijl hij dat zelf heeft. Hij lijdt aan Syndroom van Asperge een erge hersenaandoening waarvan zulke personen emoties niet begrijpen, geen empathie hebben, vaak narcistische trekjes vertonen en heel veel moeite hebben om sociaal te kunnen zijn. Echt een heel naar ventje was hij. Ik weet zelf ook niet waarom er beweerd werd dat we vrienden waren. Ik kreeg telkens anare, vervelende en enge gevoelens als ik aan hem denk. Echt jaren daarvoor voor zo’n incident zei hij dat hij me aardig vond en dat hij over mij masturberen omdat hij vaak droomde over $eks met mij. Hij wilde me graag behandelen als een sex object en vond het leuk om mijn geheimen aan iedereen te vertellen ook al heb ik nauwelijks een geheim van mijn tegen hem verteld.

Dat was echt een hele enge verhaal. Ik had door vaderwonden blijkbaar geen eigenwaarde waarom ik te veel hechte aan zo’n creep die beweerd een vriend te zijn. Ik merk echt dat ik veel last heb van nare ervaringen van hem. Bij zijn ex deed hij wel normaal en zei dat ze de allerliefste, schattigste en zorgzame meid was die er was. Zoiets had hij nooit tegen mij gezegd terwijl ik altijd voor hem klaarstond. Maar het bleek allemaal een leugen te zijn.

Betekent dit dat we nooit vrienden zijn geweest? Want als ik naar YouTube video’s kijk van meiden die bevriend zijn met jongens heb ik het gevoel dat ik nooit zo guyfriend heb die gezond en normaal is en dat ik altijd mislukt maakt met vrienden. Ik heb nooit close vriendschappen meegemaakt waar ik echt close ben. En ik heb het gevoel dat hij die nare persoon een mislukte vriend van me is. Is het zo of waren we nooit vrienden geweest? Mijn excuses voor spelling fouten.