‘Hij leeft nog steeds alleen maar voor zichzelf’
De man van Margrit (51) heeft een burn-out en zit inmiddels al veertien maanden thuis. Margrit probeert hem zo goed mogelijk te ondersteunen, maar merkt dat haar dat steeds zwaarder valt. Soms overweegt ze zelfs met de kinderen te vertrekken. Wat kan ze nog doen?
-
Vrij simpel lijkt me. Je hebt het gehad. Scheiden dus en alleen verder. Jammer dat hij niks toevoegde en toegevoegd heeft in jullie leven en dat het zo'n egotripper is. Ik ken dat van bepaalde types. Alleen maar geïnteresseerd in werken tot ze erbij neervallen, iets anders kennen ze niet. Typisch burnout kandidaten, waar je echt nooit qualitytime mee zal hebben omdat ze alleen maar werken. Sterkte en bij de volgende keuze iemand nemen die wel tijd voor je maakt lijkt me zo -
Nou Blauwe Bennie, dit is wel heel erg rigoreus en weinig begripvol. Niemand vraagt om een burn out en de man van Margrit is al helemaal geen egotripper. Er staat geen tijd voor een burn out, ik weet het uit eigen ervaring. Misschien is het een idee Margrit, om samen eens naar de therapeut te gaan? Dan kan jij ook aangeven wat het met jou doet en misschien komt het dan wat beter bij je man binnen. Denk zelf dat weggaan geen optie is, tenminste als je nog van hem houdt, want de kans is dan heel groot dat hij dan helemaal wegzakt. Misschien samen een keer een weekendje weg? Een heel klein stapje maar wie weet.... Wens jullie heel veel sterkte en succes. Liefs, Jo. -
'@Jo. Staat er met chocoladeletters boven dat ze het gehad heeft, dus zo erg rigoureus vind ik het niet. Verder zie ik in het verhaal werkelijk geen enkel aanknopingspunt. Ze heeft het er zwaar mee. Dan lijkt het me met kinderen alleen minder zwaar dan met een man zoals wordt beschreven. -
Zoals je zelf al zegt, je bent getrouwd in voor en tegenspoet. Je man heeft hier niet om gevraagt, hij zit niet thuis in deze toestand voor de lol. Wees blij dat hij zo zijn best doet om er weer bovenop te komen door naar een therapeut te gaan. Wat ik opmaak uit je verhaal is dat je zelf enorm de behoefte hebt om met iemand te kunnen delen wat er thuis zoal gebeurt. Aangezien dit niet lijkt te lukken met je man krop je deze frustratie om je ei kwijt te kunnen bij jezelf op wat je waarschijnlijk alleen maar meer gefrustreerd maakt naar je man toe. Is het misschien een idee om zelf hulp te gaan zoeken? Misschien bestaan er wel lotgenootgroepen van mensen die in hetzelfde schuitje zitten zoals jij. Of ga misschien zelf met een psycholoog praten om je ei kwijt te kunnen. Het is ook niet niks waar je nu zelf doorheen gaat, ik kan me ook van jouw kant goed voorstellen dat het veel met je doet. Veel sterkte ermee. -
Ik heb geen ervaring met burn-out maar ik denk dat je het niet moet onderschatten en wat voor gevolgen het kan hebben op je relatie. Ik vrees dat hij op den duur leert leven met het feit dat hij een burn-out heeft gehad maar dat dit jullie altijd en in de toekomst zou blijven volgen. Hij moet leren anders te leven dus accepteren dat hij ook in de toekomst goed balans leert te vinden in zijn relatie en werk. Belangrijkste is dat hij er een beetje bovenop komt en nu zo te lezen zijn jullie aan stapje twee toe "relatietherapie" Je kan je man vertellen niet omdat de relatie slecht is maar door de burn-out is er wel veel verandert in jullie relatie. Een goede relatietherspeut kan jullie goed begeleiden en ook jullie tips geven hoe om te gaan met de kinderen. Het treft hun ook. Als hij van jullie houd heeft hij vast ook wel voorover om wat terug te doen. Kost de therapie hem te veel inspanning dan lijkt mij dat hij een half uurtje per week het echt nog wel moet kunnen opbrengen voor jullie. Anders moet je hem wel bepaalde dingen heel erg duidelijk maken en erop wijzen dat dit kan uitlopen tot een relatiebreuk. -
Oef. Lastig. Hoewel ik best snap dat je man uiteraard niet op een burn-out zat te wachten, begin ik me naar aanleiding van je verhaal wel af te vragen in hoeverre deze burn-out niet stilletjes aan is overgegaan in gemakzucht. Je maakt het hem wel heel erg makkelijk om weg te kwijnen en zich alleen maar op zichzelf te richten en het klinkt alsof hij dat maar al te makkelijk accepteert. Zijn burn-out levert hem op dit moment alleen maar voordelen op. Rust en aandacht en een hele hoop tijd waar hij niks mee doet. Geen wonder dat hij niet gemotiveerd is om weer op de been te komen! Ik zou zeggen: praat met hem én samen met hem met zijn therapeut en vertel duidelijk dat je het hele huishouden en twee puberkinderen niet meer alleen aankunt. Trek aan de bel en vraag hulp, voordat zijn burn-iut geruisloos overgaat in die van jou. Alleen heb jij dan niemand die jou opvangt... -
Is Bernard ooit gecomtroleerd op vitamine B12-tekort? Collega heeft ook jaren met burn-out gezeten, maar bleek een tekort aan B12 te zijn. Injecties B12 doen wonderen. De symptomen komen ook voor bij dit tekort. Zelf heb ik het ook en krijg daar injecties voor. -
Beste Margrit. Je man vraagt niet om burn-out en het gaat lang duren. Als jij jaren ziek bent laat hij jou dan in de steek? Ga leuke dingen doen met je kinderen....zoek afleiding en zorg goed voor jezelf. Laat je niet leegtrekken en laat hem 2× per dag half uurtje praten/ klagen oid. Zoek goede therapie voor hem en jullie samen. Wens je veel wijsheid en vechtlust voor je gezin!! Hou vol....het komt goed...écht!! -
Hmmmm .... Ik kan je frustratie zeker wel begrijpen maar wat als het andersom is ? Ik doe hier thuis het grotendeels zelf en ja dat valt mij best soms zwaar . Mijn man heeft een ernstige vorm van reuma en daarnaast is hij diabeet.We hebben hier beiden op vele vlakken onze weg moeten vinden en daar is tijd voor nodig . Ik loop een tandje harder , zorg voor de 4 zoons en werk daarnaast extra uren. Maar ik vergeet niet hoe hij ervoor was , hij deed alles voor ons , en dat kan niet meer , op de dagen dat het wel lukt koesteren wij . Het is mijn beurt om de zorg te dragen en ik doe het met liefde . Ik weet ,als het andersom zou zijn mijn man hetzelfde zou doen . Je bent samen in voor en tegenspoed en zeker mag je weleens balen , dat doe ik ook weleens maar hij ook ,omdat hij zich lichamelijk zo moet aanpassen en dat gaat niemand in de koude kleren zitten. Kijk af je alles de moeite waard vind en pak ook momenten voor jezelf . Niemand vraagt om een aandoening , dat kan iedereen overkomen.