Esthers schoonmoeder kaapt haar bruiloft
Esther (32) vindt het fijn dat haar schoonmoeder Rosa (59) flink meebetaalt aan haar bruiloft, maar dat heeft ook een schaduwzijde. Rosa drukt steeds meer haar stempel op de voorbereidingen en het lijkt vooral háár dag te gaan worden. Esther wil de regie terug, maar hoe krijgt ze dat voor elkaar?
“In de zomer van 2018 vroeg Glenn me na een romantische strandwandeling ten huwelijk. Ik hoefde niet na te denken over mijn antwoord en zei meteen ja. We wilden wel uitgebreid de tijd nemen om onze huwelijksdag te plannen. Uiteindelijk besloten we er ruim een jaar voor uit te trekken.
Mijn ouders reageerden blij toen we ons voornemen met hen deelden. Glenns moeder, Rosa, was helemaal door het dolle heen en begon meteen te huilen. ‘Ik zal jullie financieel een handje helpen, ik heb een spaarpot!’ Glenns vader is al een tijdje dood, maar die heeft best wat geld nagelaten. Rosa’s aanbod om mee te betalen aan de bruiloft namen we dus dankbaar aan.
Een week nadat we haar over onze verloving hadden verteld, kwam Rosa bij ons op bezoek. Met een grote stapel tijdschriften. Ik zag dat er allemaal post-its uitstaken. ‘Ik heb al even wat dingen op een rijtje gezet,’ viel ze met de deur in huis, en ze begon driftig door de tijdschriften te bladeren. Glenn zette koffie voor ons, terwijl zijn moeder me overstelpte met informatie over locaties, aankleding, bruidsjurken, fotografen en uitnodigingen. Ze had ook al een kostenraming gemaakt. ‘Toch makkelijk zo?’ zei ze. ‘Jij hebt het al druk genoeg en ik vind het leuk om te doen. Ik heb zelf maar een kleine, simpele bruiloft gehad, dus ik vind het geweldig!’ Ze ging pas tegen elven weg. Glenn lag toen al op bed.
Wat was er veel om over na te denken! Het duizelde me en ik had een onbestemd gevoel. Ik besloot ook maar naar bed te gaan en het even van me af te zetten. Gelukkig duurde het nog wel even voordat we gingen trouwen.
Afspraak
Het was vervolgens een tijdje stil rond het onderwerp, maar op een avond, nog niet zo lang geleden, kwam Rosa weer eens langs met de tijdschriften. ‘Esther, ik denk dat we toch spijkers met koppen moeten gaan slaan, hoor. Het is een goed idee om alvast een locatie te boeken en na te denken over hoeveel mensen je wilt uitnodigen. En we kunnen misschien ook al eens gaan kijken in een bruidswinkel?’
Glenn hoorde het even aan en besloot zich vervolgens uit de voeten te maken. ‘Veel plezier met weddingplannen, ik hoor het wel.’
Die avond werd ik weer overspoeld met allerlei zaken waarover ik een beslissing moest nemen. Ook maakten we een afspraak bij een grote bruidsmodezaak om eens wat te passen. Weer was ik min of meer opgelucht toen Rosa eindelijk vertrok. Al snel werd ik weer in beslag genomen door andere dingen, dus echt veel tijd om erover na te denken had ik niet.
Paskamer
Ons tripje naar de bruidsmodezaak is inmiddels een week geleden en die middag is me duidelijk geworden wat me precies dwarszit. Rosa liep met de verkoopster langs de rekken en wees wat jurken aan, terwijl ik me in de paskamer uitkleedde. De eerste jurk werd me overhandigd met een enthousiast verhaal over hoe hij was gemaakt. Ik keek naar de ruches en de lichtroze accenten en dacht: lelijk! Maar omdat die vrouw zo haar best stond te doen op haar uitleg, durfde ik een passessie niet te weigeren.
Een kwartier later had ik de jurk eindelijk aan. Het zweet stond op mijn voorhoofd en een naadje van de jurk prikte onder mijn arm. Hij zat niet lekker, ik voelde me net een opgeblazen suikerspin.
Ik waggelde de paskamer uit en keek in de spiegel. Nog voordat ik zelf een oordeel kon vellen, jubelde Rosa verrukt in mijn oor: ‘Je lijkt wel een prinses! Hij is prachtig!’
Ik draaide rond voor de spiegel. ‘Nou, ik weet het niet…’ stamelde ik.
‘Natuurlijk wel!’ riep Rosa uit. Ze wendde zich tot de verkoopster en zei beslist: ‘Zet deze maar op het ja-lijstje.’
Ik weet nog dat ik heel even twijfelend bleef staan en dacht: zo dadelijk heb ik de bruiloft die zíj wil! Zal ik hier nu iets van zeggen of niet? Maar dat durfde ik niet en met een rotgevoel dook ik terug de paskamer in, waar ik me uit de jurk worstelde. De tranen prikten achter mijn ogen. Ik trok snel mijn gewone kleren weer aan.
‘Ik voel me niet zo lekker, ik wil naar huis,’ zei ik, toen ik uit de paskamer kwam. ‘Het spijt me.’ Voordat Rosa en de verkoopster iets konden zeggen, was ik weg.
Op de fiets naar huis dacht ik na over wat er was gebeurd. Eenmaal thuis besprak ik het met Glenn. ‘Het is echt geweldig dat je moeder ons wil helpen, maar ik wil wel zelf kunnen beslissen. Mijn mening eerst, en daarna kan zij ervan zeggen wat ze wil!’ Glenn hield zich een beetje op de vlakte. Van hem hoef ik duidelijk geen steun te verwachten.
Het lijkt nu meer Rosa’s feest te worden dan het onze. Maar het feit dat zij een groot deel betaalt, betekent toch niet dat zij ook bepaalt? Ik heb nu al een week niets van me laten horen, want ik weet echt niet hoe ik dit ter sprake moet brengen. Misschien is het makkelijker om er maar in mee te gaan… Wat zouden jullie doen?”
-
Wees eerlijk. Het is jouw dag. -
Bijzonder dat je het tot dusver al hebt gepikt, maar vind het nog veel vreemder dat jouw vriend zich hier totaal niet mee bezig houdt. Het is ook zijn bruiloft! Het lijkt wel alsof het hem totaal niet boeit wat je te zeggen hebt of hoe de dag eruit ziet. Ik zou op zijn zachtst gezegd behoorlijk geïrriteerd raken van zijn houding. Nu blijkt dat jouw schoonmoeder zo haar rol pakt, zou ik mijn vriend aanspreken en duidelijk benoemen dat je dit niet wilt. Als hij er niets mee doet is het toch aan jou je schoonmoeder uit te leggen hoe dit voelt voor jou. Kan ze hier niets mee of houdt ze zich dan nog niet op de achtergrond, zou ik het huwelijk op mijn (onze) manier regelen zonder het geld van haar aan te nemen. Moet zeggen dat ik het ook verstandiger had gevonden wanneer je dit had besproken met jouw partner en zijn moeder vóór je dit voorstel gretig aannam. -
ten eerste gefeliciteerd, heel erg leuk voor jullie. Maar nu het probleem.Ja je had eigenlijk gelijk moeten zeggen dat het geld welkom is maar dat jullie bepalen over het hoe en wat. Dan had je haar misschien bepaalde dingen kunnen geven. Nu draaft je schoonmoeder te veel door. En waarom was jouw moeder er niet bij toen jullie naar de Bruidsjurkenwinkel gingen? Zij hoort er toch ook bij? Ik vind je vriend ook niet echt leuk doen, zij is zijn moeder en hij heeft jouw probleem aangehoord en moet ingrijpen. Wat je kunt doen is het volgende, bespreek het weer met je verloofde, nodig zijn moeder uit voor ene bak koffie en gebak en bespreek het. Je begint bijv. met 'Rosa wij zijn heel dankbaar dat je wilt meebetalen maar het overweldigt ons hoe het tot nu toe is gelopen.'. Of zoiets. Geen verwijten. Vooral die jurk, zeg dat het niet je stijl is. En dat je je moeder erbij wilt hebben. Doen hoor want anders wordt het echt haar dag. Succes -
Heel erg leuk een aardig dat ze mee wil betalen aan jullie bruiloft maar dat had ik niet gedaan. Daardoor krijg je zulke dingen. Ik zou er toch nog een keer met je verloofde over praten en anders toch met je aanstaande schoonmoeder. Het is jullie bruiloft en niet die van haar. En zeker een trouwjurk passen dat is toch iets waar je je eigen moeder ook graag bij wilt hebben. En dat wil je niet door haar laten bepalen. Dus kom op en doe je zegje en ga hier zeker niet in mee het moet jullie droom bruiloft worden en niet die van haar! -
Top dat je schoonmoeder mee wil betalen en mee wil helpen. Maar dit moet jullie feestje worden. En jullie is in dit geval: jij en je vriend. Waar is hij? Waarom vertrekt hij direct als er plannen gemaakt moeten worden? En waarom kan je van hem geen steun verwachten? Ik zou (nog) eens een serieus gesprek met hem aan gaan. Val zijn moeder niet af, wees begripvol, maar zorg er wel voor dat je duidelijk je wensen uitspreekt! Hij mag ook wel iets doen, om te beginnen met zijn moeder praten! Ik hoop dat jullie er uit komen en dat het uiteindelijk een feest gaat worden waar íedereen blij van wordt :) -
Ik zou bedanken voor het toch wel lieve aanbod van je schoonmoeder alles te betalen en aangeven dat jullie dat toch liever zelf doen. Zeg dat je haar goede bedoelingen begrijpt , maar dat je de regie graag in eigen hand houd. Wellicht wordt ze boos , maar het is jou trouwdag. Misschien kun je haar andere taken geven , behalve betalen , probeer ervoor te waken dat ze zich niet aan de kant geschoven voelt. Door haar iets anders te laten doen , zal ze zich nog steeds belangrijk voelen. -
Gefeliciteerd! Wat lief van je schoonmoeder dat ze wil meebetalen en zo enthousiast is. Maar het is niet haar bruiloft, maar die van jullie. Ga eens met Glenn om de tafel zitten en bepaal: hoe willen jullie dat je dag er in grote lijnen uitziet? Begin helemaal fris met jullie eigen ideeen. En ga dan het gesprek met je schoonmoeder aan. Dan kun je aangeven wat je niet wilt maar ook wat jullie samen wel willen, en daar kan zij dan vast ook haar enthousiasme in kwijt. Geniet van de voorpret! -
Tja sorry hoor maar ik begrijp niet dat je het zover hebt laten komen..Kom op hoor, even voor jezelf opkomen!! Leuk en aardig dat schoonma mee betaald maar dit gaat toch echt te ver. En je vriend is in mijn ogen ook wel een slappe hap hoor.. Gauw weg gaan en jou ermee laten zitten. Heb je hem wel duidelijk gezegd dat dit jou echt dwars zit en hoe het voelt voor jou? Kom op meid, laat zien en horen dat dit te ver gaat voor jou. Jammer dan als schoonma beledigd is, dat gaat voor de bruiloft echt wel over. Misschien ziet ze zelf niet in dat ze te veel er bovenop zit in haar enthousiasme. Jij of je vriend moet haar dus even wakker schudden! Dus kom op want anders krijg je eeuwig spijt ervan! -
Jij komt wel heel onzeker en niet assertief over. Ik denk dat jouw schoonmoeder daarom jullie wilt helpen maar het is jullie trouwdag niet de hare. Je trouwt met je vriend dus mijn tip maak met hem een stappenplan zonder anderen erbij. Trouwpak uitzoeken voor je vriend zou ik je schoonmoeder bij laten doen en anderen bij het uitzoeken van je trouwjurk. Geef haar taken die al vast staan dus niet zoeken naar een trouwlocatie.Dat soort dingen doe je samen met je vriend. Regel de trouwerij zoals trouwlocatie, zitplaatsen gasten, bruidstraat, uitnodigen alleen samen met je vriend. Wil hij het niet dan hoeft trouwen blijkbaar ook niet zo zeer van hem en ging ik als ik jou was niet trouwen.Je gaat er samen voor of niet. Als je schoonmoeder komt met goedbedoelde adviezen dan kan je vriend aan haar aangeven dat jullie graag samen de grote dag voorbereiden en als de script/trouw stappenplan klaar is ze heus wel krijgt te zien hoe jullie samen de grote dag gaan vieren. -
Samen met je vriend bespreken hoe jullie het willen. Daarna samen met zijn moeder het gesprek aangaan zoals Miami ook aangeeft. Als je haar nu in alles haar zin geeft dan zal dit zo blijven. Geef haar nooit een sleutel van jullie huis. Geef je die wel dan heb je grote kans dat zij de boel wel even komt schoonmaken als jullie er niet zijn . En wees dan niet verbaasd als de indeling van de keukenkasten gewijzigd is, omdat dit praktischer is of zo. Alle kans dat ze dan meteen even voor jullie kookt ( want jullie hebben het al zo druk . Kleine moeite ) En vervolgens blijft ze meteen meeeten en zitten jullie de hele avond met haar opgescheept. Wees niet aanvallend naar haar toe maar wel duidelijk. -
Het spijt me, maar je komt niet bijzonder assertief over, en je verloofde trouwens ook niet. Misschien dat je schoonmoeder zich daarom er zoveel mee wilt bemoeien? Een bruiloft plannen kost nou eenmaal veel tijd en het is zeker verstandig om op tijd de locatie te boeken, de jurk te kopen etc, aangezien deze vaak ook nog vermaakt moet worden. Je moet gewoon samen met je verloofde (het is jullie bruiloft, niet alleen die van jou) aan de slag. Datum prikken, wie moeten er komen, locatie uitzoeken, jurk kopen (neem dan niet alleen je schoonmoeder mee maar een ook bijv. je moeder of een vriendin, in ieder geval iemand die eerlijk advies kan geven en niet alleen haar eigen zin wilt doordrukken) etc. Als je die belangrijke zaken op papier hebt dan is je schoonmoeder denk ik ook wat rustiger, want ik heb nu het idee dat ze zich er vooral mee bemoeit omdat ze anders bang is dat er niets van komt. -
Zie je schoonmoeder als “project” assertiviteitscursus. Kom voor jezelf op! Sorry, je partner heeft geen ruggengraat. Wil je echt met hem trouwen? -
Ik heb enig belangrijke beslissing overgelaten aan ouders en schoonouders. Ik heb er erg spijt van. Terwijl ik er wel iets van had gezegd. Vele jaren later werd er weer over gesproken en was het opeens mijn eigen schuld. Bepaal zelf ( samen met je aanstaande)en laat anderen niet bepalen.