Niet nóg een oppaskind
Miriam heeft elf jaar lang met veel plezier op haar vijf kleinkinderen gepast, maar dat valt haar wel steeds zwaarder. Ze is dan ook blij dat de jongste bijna naar school gaat. Maar dan komt haar middelste dochter met een onverwacht nieuwtje…
-
Hoi Miriam, ja nu zit je met een probleem wat je zelf gecreëerd hebt. Lees die zin nog eens, jullie konden nooit weg want jullie MOESTEN er voor de kleinkinderen zijn. Hoezo moesten? Je laat je 'chanteren' door wat je dochters zeggen, schandalig echt. Wiens kinderen zijn het? Sorry maar dit is toch echt jullie eigen schuld. Je had afpraken moeten maken en ookzeggen dat je wat meer tijd met z'n tweeën wilden nemen. Maar goed , dat heb je dus niet gedaan. Nu komt er weer een kleinkind erbij en wat doet jullie dochter. Ze REKENT erop dat jullie haar kind opvoeden want zo is het eigenlijk. Bespreek het met haar dat dit nu heel wat zwaarder is dan pakweg 12 jaar geleden. Jullie willen meer tijd voor jullie zelf en dat RECHT hebben jullie. Dan wordt ze maar boos en ga ook minderen met oppassen/opvoeden van die andere kleinkinderen. Wel zo gemakkelijk toch? En zeker ook nog eens gratis? Een keertje oppassen is niet erg maar het moet geen verplichting worden, jullie hebben jullie tijd gehad. En laat je niet chanteren en dan worden ze maar boos. Voet bij stuk houden want anders zit je er weer heel veel jaren aan vast en dat kan toch niet de bedoeling zijn toch? En een band met de kleinkinderen komt heus niet door het vele oppassen. Door gewoon opa en oma voor ze te zijn, daar krijg je ook een hele goede band mee. -
Hoi Miriam, wat een dilemma. In mijn ogen zit er maar een ding op; wees eerlijk. Geef gewoon aan dat het teveel is. Dat is moeilijk maar wel de waarheid. Mijn schoonouders hebben ook op mijn kinderen gepast met alle liefde van de wereld. Twee dagen in de week 6 jaar lang. Wel met de verstandhouding het zijn mijn kinderen en opvang is ons probleem ha en sta waar je Wilt. Natuurlijk hielden ze rekening met de kinderen. We kregen wel te horen na nummer twee als er een derde komt passen we niet meer op. Prima ik ben ze al dankbaar voor wat zr hebben gedaan. Voor je middelste dochter is het jammer maar ze zal haar opvang elders moeten regelen! -
Wees gewoon eerlijk en duidelijk naar je kinderen toe. Jullie zijn inmiddels een stuk ouder en willen tijd voor jezelf zonder verplichtingen om de kleinkinderen te moeten opvangen. Het zijn hun kinderen , jullie hebben al 3 dochters grootgebracht. Vertel dat ze best eens mogen komen logeren maar dat jullie niet meer gebonden willen zijn voor hun kinderen. Zij willen kinderen en moeten er dan ook zelf voor zorgen en als ze dat niet willen , dan heb je de keus om geen kinderen te krijgen. Misschien kunnen de dochters onderling wat regelen , en anders gaan ze maar minder werken. Een mens kan niet alles hebben. Jullie hoeven je absoluut niet schuldig te voelen, geniet als opa en oma van de kleinkinderen en niet als opvoeder. Daar hebben ze hun ouders voor. Geniet van jullie tijd samen waarin jullie kunnen doen en laten wat jullie willen. -
Beste Miriam, ik snap helemaal dat het een dilemma is maar ik vind wel dat je voor jezelf moet kiezen en dus eerlijk moet zijn tegen je middelste dochter. Hoe vervelend dat ook is! Jullie hebben ook recht om te genieten van je pensioen en je vrijheid en dan moeten jullie kinderen maar een andere opvang zoeken. Ik wens je veel succes en sterkte. -
Mijn ouders passen ook twee dagen in de week op mijn dochter, nu al drie jaar lang. Ik hou zelf altijd in de gaten of het niet teveel wordt voor ze; wanneer willen ze weg, wanneer voelen ze zich te moe of niet lekker. Dan regel ik zelf wat voor mijn dochter; daar hoor ik als moeder voor te zorgen. Ik zou bij een tweede ook nooit zomaar aannemen dat mijn ouders automatisch ook voor dat kind twee dagen zouden 'inleveren'. Dat bespreek ik eerst met ze en als ze nee zeggen, accepteer ik dat ook zonder gedoe. Wees eerlijk en laat ze bijvoorbeeld dit verhaal lezen. Ze zouden jouw mening en gevoelens, zonder zich gekwetst te voelen, moeten kunnen plaatsen en accepteren. Je moet ook een oma kunnen zijn, zonder verplichtingen. Je wordt ook een dagje ouder. Veel succes en het zal allemaal wel goed komen. Misschien maak je je drukker dan werkelijk nodig is... -
Ik kan maar 1 advies geven en dat is eerlijk zijn. Mijn moeder heeft ook op de 2 kindjes van mijn zus gepast, echter toen ik, overigens 10 jaar later, zwanger was, kwam mijn moeder met een brok in haar keel vertellen dat ze het echt niet meer kon. Ik had er nog geen moment over nagedacht om haar daarvoor te vragen, juist omdat ze 10 jaar ouder was en ik ook wel zag dat het te zwaar zou gaan worden voor haar. Mijn moeder vond het zo vervelend dat ze het voor mij niet kon doen. Ik maakte daar echt geen probleem van en heb haar er echt van moeten overtuigen dat ik het niet erg vond! Eerlijk gezegd ligt het probleem bij zowel jullie als ouders als bij jullie kinderen. Jullie moeten duidelijk en eerlijk zijn en als ik het mag zeggen vind ik jullie kinderen wat egoïstisch ingesteld. Met name omdat ze niet goed gereageerd hebben op jouw signaal en er nu ook weer klakkeloos wordt uitgegaan dat je dat wel doet zonder het eerst fatsoenlijk te vragen of er een gesprek over aan te gaan! Weet zijn legio andere mogelijkheden voor pang. Jullie 'werkende leven' zit erop. Tijd om te genieten. Doe dat ook, voordat het straks te laat is! -
Waarom weer 4 jaar 2 dagen in de week? Misschien is er een middenweg? Je kunt ook aanbieden het eerste jaar 1 dag in de week en na een jaar om de week een dag in de week, zo kun je het afbouwen en sla je ook niet meteen de deur dicht. Dat kan ook gelden voor de oudere kinderen, je kunt ook zeggen totdat de baby komt fungeer je nog als bso, daarna 1 dag in de week de baby en de oudere kinderen bijvoorbeeld alleen tijdens vakanties. En dan niet allemaal tegelijk. Er is niets mis met bso. Je krijgt veel terug van de belasting en de meeste kinderen tegenwoordig gaan daar gewoon heen. Ik kan best begrijpen dat het voor je dochters omschakelen is maar het is echt te doen. Laat hen ook even wennen aan het idee maar houd voet bij stuk en bouw rustig af, zet eventueel het een en ander op papier. Succes met wat je ook doet! -
Waarom zouden grootouders het oppassen moeten afbouwen ? Ze hoeven helemaal niet op te passen als ze niet willen. Ik verbaas me er echt over dat kinderen ervan uit gaan dat pa en/of ma wel hun kinderen opvangen . Belachelijk, waarom wil iemand kind(eren) krijgen als je er niet voor wil zorgen. Miriam , leg gewoon aan je kinderen uit dat je best wel eens een avondje of weekend wil oppassen en dat het daarbij moet blijven. Hoe ze het oplossen is niet jouw probleem maar dat van hun. -
Ik citeer: "En dan zouden Bram en ik eindelijk weer de tijd aan onszelf hebben! Lekker uitslapen en daarna fietstochtjes maken. Weer eens spontaan bij onze familie in Friesland blijven slapen of eindelijk eens dat reisje naar Rome boeken. Daar kwam het nooit van, omdat we er voor onze kleinkinderen moesten zijn. Dat konden we toch niet zomaar afzeggen? Tanja en Esther rekenden immers op ons." Dus omdat jullie twee van de zeven dagen oppasten konden jullie dit allemaal niet doen? Ik vind dit echt zwaar overdreven. Als je er geen zin meer in hebt kan ik dat heel goed begrijpen en daar moet je eerlijk over zijn. Maar doe nou niet alsof je geen leven meer hebt. Je hebt nooit nee durven zeggen, je zegt dat je dochters immers op je rekenden. Hoe weet je nou hoe ze zouden reageren? Misschien hadden ze je het gewoon gegund, en hadden ze een andere oppas geregeld voor een keer. Ik vind dit echt een dilemma van niks, er is namelijk maar 1 oplossing en die ligt enorm voor de hand: eerlijk zijn. -
Ten eerste ben je niet verplicht om op je kleinkinderen te passen. Je mag ook nee zeggen. Kunnen je dochters onderling niet op elkaars kinderen passen. Ze kunnen toch andere dagen werken en vrij zijn. Samen afstemmen. En opa en oma inschakelen in nood situaties eel goed afstemjen wat je een noodsitustie vind enwanneer ze het zelf leuk vinden. Wees eerlijk en zeg gewoon dat het teveel wordt het zijn jou kleinkinderen en daar hoef jij niet voor te zorgen. Je wordt ook een dagje ouder en zij kiezen voor kinderen. Blijf eerlijk en communiceer. -
Tja.. daar zit je dan met alle kleinkinderen. Ten eerste petje af hoor je doet het geweldig. Maar zou nu toch wel eens een stapje terug doen en niet meer structueel op de oudste passen en straks niet op de jongste. Ook u word een dagje ouder en uw man is met pensioen tijd om te genieten dus. Ik wilde dit dus echt niet oma laten oppassen op vaste dagen liever als het even niet anders kon. Oma moet oma blijven toch? misschien kun je die 2 dagen houden als oppas dagen maar dan de kinderen verdelen. 1 dag 3 kinderen 1 dag 2 en later 3 kinderen. Maar nietmeer allemaal op 1 dag dat is te veel. Er bestaat zo iets als overblijven op school. En praten lijkt me ook niet verkeerd. -
Hoi Mirjam. Ik zou gewoon heel eerlijk tegen je dochter zeggen van dat je het de laatste jaren zwaar vond worden om op te passen, En dat jij en je man nou tijd voor jullie eigen willen om naar familie in friesland te gaan of op reis. Of maak met je dochter een afspraak als er nood aan de man is wil ik altijd oppassen maar geen 2dagen in de week meer. Ik zou me ook niet laten dwingen door ja maar je heb het wel gedaan bij me zussen. Jullie worden ook een dag ouder, -
Hoe is het nu afgelopen? -
Hoi! Wees eerlijk en ga het gesprek aan met alle drie je dochters want wie sluit nog een zwangerschap uit? ook al gaan de kinderen naar school. Vertel je verhaal zoals je het hier beschreven hebt, dan krijg je het meeste begrip denk ik. -
Dan is het vaak moeilijker om ervan los te komen. Maar eerlijk gezegd vraag ik me eigen af waarvoor u er eerder geen werk van had gemaakt. Ik las dat je ruim 11 jaar op de kinderen gepast heb. Want dan is het logisch dat er op u word gerekend. Nee verkopen word dan een stuk moeilijker. Maar je kan wel grenzen verleggen door duidelijk te zijn. Als je het niet aan kan, dan is dat de zaak aan je jongste dochter om eventueel oppas te vragen aan een van haar zussen, want ik neem aan dat je een grote familie heb. Het maak je geen egoïstisch mens van je. Het is gewoon gemakzucht. Als het gaat om te werken dan kan zij ook regelen bij de gastouderproject in haar eigen regio. Maar dan moet men duidelijk kenbaar maken dat je niet toe in staat ben om op te passen. Wel kan je haar duidelijk zeggen dat zij van harte welkom is met haar gezin en haar baby. Ik had zelf graag oma willen zijn maar de vlieger gaat bij mij niet op. -
Hoi Miriam, je komt over als een lief en zorgzaam mens, daar boffen je dochters maar mee! Natuurlijk wil je alle drie je dochters hetzelfde behandelen en geniet je van je kleinkinderen, maar ook je grens aangeven hoort hierbij. Ik heb zelf een baby van 4 maanden, mijn schoonouders riepen meteen dat ze graag wilden oppassen, zijn ook met pensioen, maar mijn eigen ouders werken nog en hebben meteen aangegeven geen oppas opa en oma te worden. Natuurlijk wel als het af en toe een avondje nodig is, of een dag die niet anders geregeld kan worden, dan genieten ze enorm. De band tussen ons kindje en mijn eigen ouders is er vast niet minder om, ook al ziet hij hen minder vaak. et mijn ouders hebben we een mooi gesprek gehad over dit onderwerp, 'de jeugd van tegenwoordig' gaat er maar van uit dat alle opa's en oma's hun dagen opofferen om voor hun kind te zorgen, maar wij kiezen toch zelf voor een kindje? In principe moet je er vanuit gaan dat je zelf voor je kindje zorgt, en anders een opvang betaalt. Alles wat familie daarnaast uit zichzelf aanbiedt is mooi meegenomen, maar wij stimuleren hen ten alle tijden om zeker gewoon op vakantie te gaan en dergelijke. Kun je dit bespreken met Willemijn? Dat je het te zwaar vindt? Of mogelijk 1 dag in de week ook een optie is? Ik blijf erbij; het is haar verantwoordelijkheid dat het kindje wordt opgevangen, niet de jouwe. Ondanks dit dilemma, geniet van je kleinkinderen en veel succes.