Maaike komt amper rond

Twee jaar geleden ben ik gescheiden. Mijn ex vertrok en ik ben in het huis blijven wonen. Ik heb een zoon van elf en een dochter van achttien. Het zijn pittige jaren geweest, vooral ook omdat ik maar net genoeg geld had om alles te kunnen betalen. Ik werk als docent op een middelbare school voor 24 uur in de week en redde het net met mijn salaris, mét de alimentatie voor de kinderen erbij. Maar nu is mijn dochter achttien en krijg ik voor haar geen alimentatie meer. Mijn man maakt dit nu direct aan haar over. Alles is ook weer duurder geworden, zo lijkt het wel. Op dit moment komt het regelmatig voor dat ik rood sta. Sparen lukt nauwelijks, dus als er onvoorziene kosten zijn, zoals een reparatie, een verjaardagsfeestje of een schoolbijdrage voor mijn zoon, dan heb ik al een probleem. Geld voor leuke dingen heb ik al helemaal niet meer. Meer uren werken wil ik op dit moment niet: ik wil er voor mijn kinderen kunnen zijn. Een vriendin opperde het idee om kostgeld te gaan vragen aan mijn dochter. ‘Ze eet tenslotte mee, verbruikt water, warmte, maar het geld van haar vader gaat direct naar haar!’ zei ze. Aan de ene kant vind ik dat ik het niet kan maken. Zij hoeft de dupe toch niet te zijn van onze scheiding? Aan de andere kant leert ze zo wel met geld omgaan en krijg ik wat meer ademruimte. Het lijkt een oplossing, maar is het nog van deze tijd, kostgeld vragen?