‘Mijn vriend leeft vooral zijn eigen leven’

Zeven jaar geleden werden Miro en ik een setje. Voor mij was er geen twijfel, maar die twijfel voelde ik wel bij hem, jarenlang. Alsof ik hem leuker vond dan hij mij. Ik was dus dolblij toen hij drie jaar geleden voorstelde om te gaan samenwonen. Het voelde alsof hij eindelijk en definitief voor mij koos. 

Maar in onze relatie veranderde er niet veel toen we gingen samenwonen. Miro deed nog steeds vooral wat hij zelf wilde, zonder al te veel overleg. Ik hoopte dat het vanzelf beter zou gaan, maar dat was niet zo. Ik ben al een tijdje op het punt beland dat ik eens goed met hem in gesprek wil over waar we nu staan. Hij is 31, ik 29 en ik wil stappen zetten. Plannen maken voor de toekomst! Maar MIro wil het daar niet over hebben. Hij ziet wel wat het leven brengt, zegt hij. Hij leeft eigenlijk nog steeds het leven van een student.

Steeds vaker vraag ik me af of onze relatie wel toekomst heeft. En nu is er iets gebeurd waardoor mijn twijfels alleen maar groter worden: Miro vertelde me dat hij in de zomer met twee van zijn vrienden op vakantie wil, twee weken naar Griekenland. Zonder mij! ‘En ik dan?’ vroeg ik. Met mij wilde hij wel een weekendje naar Brugge of Maastricht of zo. Maar niet langer dan een weekend, want zoveel geld heeft hij niet. Ik kon wel janken, maar ik hield me in. Waarom wil hij niet met mij op vakantie? Als ik moeilijk ga doen, ben ik bang dat onze relatie voorbij is… Of is het tijd om meer betrokkenheid van hem te gaan eisen?