‘Neem ik dit aanbod aan?’
Sophia (33) Vijf jaar geleden ben ik als administratief medewerker begonnen bij een middelgroot bedrijf. Superleuk werk, vooral omdat ik fijne collega’s heb en de sfeer goed is. Pas werd ik verrast door mijn leidinggevende. Ze nodigde me uit op haar kantoor. ‘Ik zal maar met de deur in huis vallen. Ik wil graag dat jij de leiding van de administratieve afdeling op je neemt,’ zei ze. Haar eigen takenpakket zou uitgebreid worden en dit deel van haar werk wilde ze graag aan mij overdragen. Ik voelde me vereerd en met een brede glimlach hoorde ik Babs aan, die uitlegde wat de promotie inhield. Ik zal meer verantwoordelijkheid krijgen en meer uren moeten werken, maar daar staat ook een beter salaris tegenover. Thuis reageerde mijn man Jacques blij: de champagneglazen kwamen meteen uit de kast. Maar na een nachtje slapen, kwamen bij mij de eerste twijfels en die zijn alleen maar gegroeid. Wil ik dit wel? Ik moet anderhalve dag per week meer gaan werken en leiding gaan geven aan collega’s met wie ik jaren als gelijke samenwerkte. De verhoudingen worden anders. Zal ik nog evenveel plezier houden in mijn werk? Ik hou ervan om op mijn vrije dag te sporten en tijd door te brengen met mijn dochter. Dat kan dan ook niet meer. Maar als ik nee zeg, ben ik bang dat ik spijt krijg. Wat moet ik doen om erachter te komen wat de juiste beslissing is?
-
Als jij de leiding niet neemt, neemt een collega dit wel. Dus zal er iets in de verhouding tegen over elkaar toch wel veranderen. Je kunt immers niet je levenslang hetzelfde werkverhouding aanhouden. Ik zou een gesprek aangaan als je hebt besloten wel te doen met al je collega’s en uitleggen dat je juist jullie opgebouwde werksfeer wilt behouden. Misschien kun je ook bemiddelen ipv 1,5 dag meer werken 1 dag meer werken zodat je ook tijd over houdt voor je dochter. Succes met je keuze -
Ten eerste: gefeliciteerd. Zelfs al zou je deze kans niet willen grijpen, dan heb je wel een goede indruk gemaakt en dat is altijd mooi. De simpelste manier om over je twijfel heen te komen is denk ik door gewoon wat gesprekken aan te gaan. Met je leidinggevende als eerste. Ze zal je twijfel echt wel begrijpen en je van goed advies voorzien. Dan met je (nu nog) collega's. Tegen hen zou ik ook eerlijk zijn, dat je bang bent om de goede werkverhouding te verstoren. Ik denk dat je, door aan te tonen hen serieus re nemen, al laat zien dat je nog steeds bereid bent om hun mening even serieus te nemen als nu. En praat ook met je man en dochter. Misschien kun je de werkzaamheden thuis anders verdelen, zodat er voldoende tijd overblijft voor hobby's en elkaar. En misschien kun je je salarisverhoging gebruiken om een huishoudster in te huren? Hoef je je daar geen zorgen om te maken. Wat je ook kiest, ik wens je alle goeds. -
Werkverhoudingen gaan toch wel veranderen. Neem jij de functie niet dan is het je collega wel. Ook ik als huisvrouw kon vroeger voor carriere gaan of voor mijn gezin. Ook ik twijfelde maar omdat ik vond dat ik bewust voor een kind had gekozen die is geboren uit liefde ook veel liefde, aandacht en quality time verdiende. Zij moest niet de dupe van worden omdat mama carriere kon maken. Dus ik had gekozen voor mijn kind. Ik ben blij dat ik niet voor carriere ben gegaan maar voor mijn kind. Ookal is huisvrouw zijn ook niet alles en had ik vaak spijt momenten dat ik niet voor carriere ging. Een beetje tussenin is denk ik het beste. Gelukkig heb ik nu al meer tijd voor mijzelf dan vroeger en als ik terug kijk dan denk ik de tijd die ik had met mijn dochter was alles waard. Ik ben dus blij dat ik destijd mijn gevoel heb gevolgd want voordat je het weet zijn ze het huis al uit.