Voor Rienekes promotie is een rijbewijs nodig
Onlangs werd ik bij mijn leidinggevende op kantoor geroepen en kreeg ik goed nieuws. Ik mag promotie maken. Er is wel een klein obstakel: voor de functie heb ik een rijbewijs nodig en dat heb ik niet. ‘Dan moet je dat gaan halen, wij betalen mee,’ zei mijn baas.
Ik zei dat ik erover na zou denken en ging snel het kantoor uit. Ik hoopte maar dat ze niet had gezien dat het me aanvloog. Autorijden, het zweet breekt me al uit bij het idee.
In mijn puberteit is mijn moeder een keer tegen een vrachtwagen aan gekomen en hoewel ze er gelukkig goed vanaf is gekomen, is autorijden bij mij altijd een dingetje geweest. Ik stap wel in bij mensen, maar ga bijvoorbeeld altijd het liefst achterin zitten. En als ik met het openbaar vervoer kan, heeft dat mijn voorkeur.
Om me heen haalden mijn leeftijdsgenoten hun rijbewijs, maar ik heb het voor me uitgeschoven. Als iemand ernaar vroeg, had ik altijd wel een smoesje klaar waarom ik er nog niet aan begonnen was. De ware reden voor mijn uitstelgedrag – angst – heb ik maar met weinig mensen gedeeld. Mijn vriend weet er wel van. ‘Het moet er maar eens van komen,’ zei hij toen ik het erover had met hem. ‘Deze kans kun je niet laten lopen.’ Rationeel weet ik dat ook wel, maar die paniek zit zo diep… Ik wil wel een poging wagen, maar hoe pak ik dit aan? Kan ik van mijn angst afkomen en hoe dan?
Rieneke, 32
Meer van Mijn Geheim
